Classic rock in de vroege avond op het grote podium van Rock Werchter: moet kunnen. The War on Drugs bezweek niet under the pressure van de Main Stage.
Geduld is een schone deugd, weten Adam Granduciel en de zijnen. Pas in 2014, met album nummer drie Lost in the Dream, vonden ze het grote publiek. En sindsdien laten ze het niet meer los. Al zo’n anderhalf jaar lang toeren ze met die ene plaat haast onafgebroken de wereld rond – na Rock Werchter moet straks ook Pukkelpop er, voor het tweede jaar op rij, aan geloven. Het momentum vasthouden, heet dat dan.
The War on Drugs is een goed geöliede oerrockband, maar een atypische festivalgroep – Granduciel zal u nooit vragen uw handen in de lucht te steken of ook maar één noot mee te zingen. Dus was de logische vraag: wat gaf dat op klaarlichte dag op het hoofdpodium van een gigafestival?
Het antwoord: een buitengewoon kwalitatieve classic rockshow die back to basics ging. Granduciel liet zijn gitaarklanken breed als altijd uitwaaieren tijdens An Ocean In Between The Waves en Red Eyes. Met Arms Like Boulders en Baby Missiles greep de band met graagte terug naar ouder en onbekender, maar daarom niet minder boeiend, werk. En zelfs langdurige en trage nummers als Disappearing werden niet geschuwd.
Voer voor het hoofdpodium of niet: The War on Drugs trok ons aan boord van een psychedelische rockrollercoaster. En u heeft er uw stem niet eens schor voor moeten schreeuwen.
Michael Ilegems
SETLIST: Burning / Arms Like Boulders / An Ocean In Between The Waves / Disappearing / Red Eyes / Eyes To The Wind / Under The Pressure / In Reverse / Baby Missiles
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier