De Britse hypemachine draait weer op volle toeren, met als brandstof: The Vaccines, een noisepopbandje dat pas op 14 maart zijn debuut-cd uitbrengt. Desondanks wist het de Botanique nu al afgeladen vol te krijgen. Twee singles en een slim georkestreerde promocampagne in cyperspace dienden daarbij als lokaas.
DA GIG: The Vaccines in de Orangerie van de Brusselse Botanique, op 25/2.
IN EEN ZIN: Een energieke, gebalde set, waarin we genoeg catchy songs hoorden om de nabije toekomst van The Vaccines vol vertrouwen tegemoet te zien.
HOOGTEPUNTEN: ‘Post Break-Up Sex’, ‘Blow It Up’, ‘Under Your Thumb’.
DIEPTEPUNTEN: geen, maar ‘Wreckin’ Bar’ overtuigde ons het minst, wegens weinig om het lijf.
BESTE QUOTE van Justin Young, ter aankondiging van ‘If You Wanna’: ‘Sorry dat we nooit Frans of Nederlands hebben geleerd. We zijn het wel van plan, maar gelukkig hoef je voor het volgende nummer geen Engels te begrijpen: je voelt vanzelf wel waar het over gaat.”
De rush naar kaartjes was zo overweldigend dat de organisatoren het optreden van The Vaccines, eerst aangekondigd in de Witloofbar, tot tweemaal toe naar een grotere zaal dienden te verhuizen. Opmerkelijk voor een groep die eigenlijk nog in haar kinderschoenen staat. Oké, ‘Post Break-Up Sex’ is een puike single die het goed doet op de radio, maar of je daarmee de huidige stormloop kunt verklaren? Niet echt. Wél gonst het in de Britse pers al maanden van de geruchten over “the most exciting guitar band in ages”. Als klap op de vuurpijl prijkten The Vaccines in januari op de derde plaats in The Sound of 2011, de invloedrijke lijst van de BBC met artiesten die volgens 160 bloggers, recensenten en radiomensen hun muzikale stempel op dit jaar zullen drukken. Voeg daarbij dat het Londense gezelschap bij hetzelfde management zit als Franz Ferdinand en Kaiser Chiefs, al snel een platencontract met Columbia op zak mocht steken en zich van een mysterieuze aura verzekerde door de identiteit van de leden zo lang mogelijk geheim te houden, en je snapt stilaan waarom het zo luid tot de verbeelding spreekt. Uiteraard moet de groep de hooggespannen verwachtingen ook nog waar zien te maken. In die zin is de titel van haar cd, ‘What Did You Expect From The Vaccines?’, zeker niet toevallig gekozen.
In de Orangerie stonden de Britten op het podium met een lovenswaardige no nonsense-attitude. Wie zanger Justin Young te keer zag gaan, zou nooit hebben gedacht dat hij tot voor kort als de akoestische troubadour Jay Jay Pistolet door het leven ging en deel uitmaakte van dezelfde nu-folkscene als die waarin Laura Marling en Mumford and Sons opereren. Een ontmoeting met gitarist Freddy Cowan (wiens broer bij The Horrors speelt) bracht echter een radicale ommekeer teweeg: vanaf nu ging hij zich spiegelen aan de rudimentaire rammelrock van de Ramones en The Modern Lovers en werden ‘simpel’, ‘direct’ en ‘fun’ de te bereiken objectieven.
Met set-opener ‘Wolf Pack’ zetten The Vaccines in Brussel prompt de puntjes op de i: kregelige, nerveus voortjakkerende gitaren en een strakke beat waarin Bo Diddley het commando voerde over een Blitzkrieg Bop. Meteen daarna werd ‘Post Break-Up Sex’ al losgelaten, een teken dat het kwartet nog genoeg prima songs achter de hand had om zonder inzinkingen de eindmeet te halen. Want hoe rauw en franjeloos The Vaccines ook uit de hoek kwamen, hun korte, gebalde nummers gaven blijk van zulk een aanstekelijke popsensibiliteit dat ze al na één beluistering vertrouwd aandeden. Het energieke ‘Under Your Thumb’, de potentiële voetbalchant ‘Wreckin’ Bar (Ra Ra Ra)’, de even potige als veerkrachtige surfpop van nieuwe single ‘If You Wanna’ of uppercuts als ‘We Are Happening’ en ‘Blow It Up’: ze waren een voor een voorzien van snedige teksten en knalden, ook dank zij de wakkere ritmesectie, trefzeker uit de versterkers.
Invloeden uit de fifties en de sixties waren daarbij nooit ver weg. Nu eens klonken The Vaccines als The Beach Boys aangevoerd door Billy Bragg (het naar ‘Sloop John B’ lonkende ‘Wetsuit’), dan weer toonden ze zich schatplichtig aan Phil Spector en The Ronnettes (‘A Lack of Understanding’ was genetisch verwant aan ‘Be My Baby’) of bekenden ze zich tot sixties punk en garagerock (zie ‘Sometimes Good Guys Don’t Wear White’, hun geslaagde cover van The Standells). Met ‘Norgaard’, waarin het Four Seasonskoortje uit de studioversie helaas achterwege bleef, werd na amper 35 minuten al een punt -of was het een uitroepteken?- gezet achter een set waarin niet minder dan twaalf songs de revue passeerden. Kort, krachtig en zonder bissen: de wat ruigere geestesgenoten van The Drums hebben hun Belgische entree niet gemist. En ook al valt hun synthese van een halve eeuw rock-‘n-roll bezwaarlijk nieuw te noemen, ons hebben The Vaccines alvast niet verveeld.
Dirk Steenhaut
DE SETLIST: Wolf Pack / Post Break-Up Sex / All In White / Under Your Thumb / Wetsuit / A Lack of Understanding / Wreckin’ Bar (Ra Ra Ra)’ / We Are Happening / If You Wanna / Blow It Up / Sometimes Good Guys Don’t Wear White / Norgaard.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier