The Posies @ Trix

In een ideale wereld zouden The Posies dagelijks op de ethergolven surfen, maar helaas weet u intussen ook wel hoe het met de aardbol gesteld is. In Trix demonstreerde het gezelschap uit Seattle niettemin dat het inzake catchy gitaarpop nog steeds van niemand lessen hoeft te krijgen.

Da gig: The Posies in Trix, Antwerpen, 6/10

In één zin: de groep blaakte van het speelplezier, wisselde nieuwe songs af met klassiekers, speelde strak en snedig en kwam een hele set lang gevat en geestig uit de hoek.

Hoogtepunten: ‘Flavour of the Month’, ‘Please Return It’, ‘The Glitter Prize’, ‘Conversations’.

Dieptepunten: waren er niet echt, al wisten ‘Enewetak’ en ‘Licenses to Hide’ ons maar matig te overtuigen.

Beste quote, van Ken Stringfellow: “Toen we hier in 2000 met zijn tweeën speelden, hadden we de gewoonte nogal diep in het glas te kijken. Een ooggetuige vertelde me onlangs dat een Hollander uit onze entourage tijdens een feestje na de show zijn lul uit zijn broek haalde. Herinner ik me níets meer van! Van wat er de rest van dat jaar gebeurde evenmin!”

22 jaar is het al geleden dat de zangers, gitaristen en liedjesschrijvers Jon Auer en Ken Stringfellow hun eerste langspeler uitbrachten. Sindsdien hebben ze talloze ritmesecties versleten en er enkele keren het bijltje bij neergelegd wegens de alombekende “artistieke meningsverschillen”. De heren brachten elk een aantal soloplaten uit en mochten zelfs Alex Chilton en Jody Stephens seconderen tijdens de reunieconcerten van Big Star. Auer werd een veelgevraagd producer, terwijl Stringfellow zich onledig hield als interimkracht bij R.E.M. en als frontman van The Disciplines. Gelukkig begrijpen beide artiesten dat hun werk met The Posies al hun andere activiteiten overklast en zo komt het dat ze, na vijf jaar stilte, net weer een nieuwe cd uit hebben. ‘Blood/Candy’, hun zevende, bevat enkele stilistische verrassingen, waardoor het voor de fan even wennen is. Op het podium blijft de vertrouwde magie echter intact.

Jon Auer en Ken Stringfellow losten elkaar netjes af achter de microfoon en werden in de rug gedekt door drummer Darius Minwalla en bassist Matt Harris. De nieuwe songs vormden weliswaar de rode draad in de set, maar The Posies gooiden er op gezette tijden ook oude publieksfavorieten tegenaan. De heren blaakten dermate van het speelplezier dat ze zelfs tussen de nummers door consequent gevat en geestig uit de hoek kwamen. Zo vroeg Stringfellow zich luidop af hoeveel leden van dEUS er nodig zijn om een gloeilamp te vervangen en hield hij zowaar een enquête over de Antwerpse benzinestations.

Leuk, maar de core business van The Posies blijft toch vooral hun strak gespeelde, melodieuze powerpop, gestoeld op onweerstaanbare hooks en meerstemmige samenzang. Live klonken de nieuwe songs uit ‘Blood/Candy’ iets potiger dan op de plaat en we durven er nu al gif op innemen dat enkele ervan binnen de kortste keren tot Posiesklassiekers zullen uitgroeien. Zeker na de bevlogen uitvoeringen van ‘So Caroline’, ‘The Glitter Prize’, ‘Cleopatra Street’ en ‘Take Care of Yourself’. Zoals verwacht reageerden de toeschouwers het uitbundigst op vertrouwde radiohits waarin de geest van Big Star en The Beatles rondwaarde, type ‘Favour of the Month’, ‘Solar Sister’ en het aanvankelijk door Ken Stringfellow solo ingezette ‘Please Return It’.

Af en toe zette Stringfellow zijn gitaar aan de kant en nam hij plaats aan het klavier. Het veerkrachtige orgeltje in ‘Holiday Hours’ deed best aanstekelijk aan, maar de overdadige tempowisselingen in ‘Licenses to Hide’ en het naar The Beach Boys knipogende ‘Enewetak’ waren geen onverdeeld succes. Ook de klankbalans liet hier even te wensen over, zodat de zangpartijen roemloos kopje onder gingen in de auditieve chaos.

Voor hun oudere songs putten The Posies vooral uit de cd’s ‘Frosting on the Beater’ en ‘Amazing Disgrace’, al waren we zelf nogal verguld met ‘Conversations’, een schroeiende song uit het onderschatte ‘Every Kind of Light’. Jon Auer, de inventiefste gitarist van de twee, gaf dermate van jetje dat hij een snaar brak. Het belette de groep niet een ruim bemeten dessert te serveren, met calorierijk lekkers als ‘Fight It’ en ‘Definite Door’. Mocht u er nog aan twijfelen: The Posies kunnen het nog en aan die wetenschap beleefden ze net zoveel lol als hun publiek. Vanavond treden ze nog op in de Brusselse Botanique. U weet dus wat u te doen staat.

Dirk Steenhaut

DE SETLIST: Plastic Paperbacks / So Caroline / Flavour of the Month / Please Return It / Sad To Be Aware / Licenses to Hide / Cleopatra Street / Solar Sister / The Glitter Prize / Enewetak / Holiday Hours / Take Care of Yourself / Farewell Typewriter / Throwaway / Ontario / Conversations // Fight It (If You Want) / I Guess You’re Right /She’s Coming Down Again! / Definite Door

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content