Twintig jaar na het verschijnen van hun tweede en succesrijkste cd ‘The Last Splash’, zijn The Breeders weer op tournee. In een uitverkochte AB trad de band rond de tweelingzussen Kim en Kelley Deal aan in precies dezelfde bezetting als in 1993. Het werd een hobbelige nostalgietrip.
DA GIG: The Breeders in AB, Brussel op 2/6.
IN EEN ZIN: The Breeders leken zich prima te amuseren op het podium, maar door hun typische slordigheid werd het toch een set met ups en downs.
HOOGTEPUNTEN: ‘Cannonball’, ‘Do You Love Me Now?’, ‘Divine Hammer’, ‘I Just Wanna Get Along’..
DIEPTEPUNTEN: ‘Mad Lucas’, ‘Hag’, ‘Shocker in Gloomtown’…
BESTE QUOTE: Kim Deal las een spiekbriefje af en beloofde in een soort Nederlands dat haar groep ‘The Last Splash’ van de eerste tot de laatste noot zou spelen. Die verklaring zou ze nog eens herhalen nadat de hele plaat al achter de rug was, waardoor je je afvroeg of ze eigenlijk wel wist wat ze precies vertelde. Hoe dan ook: haar ‘dankoes’ klonken gemeend.
Twintig jaar na het verschijnen van hun tweede en succesrijkste cd ‘The Last Splash’, zijn The Breeders weer op tournee. In een uitverkochte AB trad de band rond de tweelingzussen Kim en Kelley Deal aan in precies dezelfde bezetting als in 1993. Het werd een hobbelige nostalgietrip.
The Breeders werden in 1990 opgericht door toenmalige Pixiesbassiste Kim Deal, als een vehikel voor de songs die ze, door het autoritaire gedrag van zanger Black Francis, in die groep niet kwijt kon. Aanvankelijk maakte ook Tanya Donelly van Throwing Muses deel uit van de line-up, maar door de aanhoudende personeelswissels zou dra duidelijk worden dat het eigenlijk om een verkapt soloproject van Deal ging.
Hoewel The Breeders nooit de mythische status van de Pixies wisten te evenaren, kregen ze wél het kwaliteitsstempel van Kurt Cobain opgedrukt. Bovendien werd hun cd ‘The Last Splash’, een klein jaar na de release al goed voor anderhalf miljoen verkochte exemplaren, door aanzienlijk méér mensen in huis gehaald dan om het even welke plaat waar Black Francis (later: Frank Black) ooit zijn naam op mocht schrijven.
‘The Last Splash’ werd onlangs in een jubileumversie opnieuw op de markt gebracht, nu aangevuld met demo’s, rariteiten en de registratie van een concert in Stockholm. Tijdens de huidige concerten van The Breeders staat die plaat integraal op de setlist, samen met een handvol publieksfavorieten uit hun debuut ‘Pod’ en nummers uit hun ep’s uit de vroege nineties.
Behalve Kim Deal, die als zangeres en gitariste de meeste aandacht opeiste, bestond het gezelschap uit zus Kelley op leadgitaar, Josephine Wiggs op bas en Jim MacPherson op drums. Occasioneel werd het op het podium van de AB bijgstaan door violiste, toetsenspeelster en percussioniste Carrie Bradley, die zich twee decennia geleden al als losse kracht met The Breeders associeerde.
Breiwerk
Ooit hadden de zussen Deal te kampen met zware heroïne- en alcoholverslavingen, maar dezer dagen houden ze er een aanmerkelijk gezondere levensstijl op na. De goedlachse Kim, behoorlijk wat kilo’s zwaarder dan in de tijd toen ze ‘Gigantic’ schreef, stond op het podium met een gezonde blos op de wangen. En ook Kelley, die inmiddels in snit en naad en het betere breiwerk een nieuwe roeping heeft gevonden, kon tijdens het optreden haar plezier niet op.
Nog vóór The Breeders aan hun eerste noot toe kwamen, zong het publiek al ‘Happy birthday’. Daarmee werd de toon gezet voor wat een gezellig, charmant, maar naar aloude gewoonte ook wat rommelig concert zou worden.
Goed, dat laatste lag misschien meer aan de ingedommelde klankman dan aan de groep zelf, al klonk het samenspel zeker niet altijd even strak. Vaak zonk de stem van Kim Deal zo diep weg in een poel van noise dat ook de melodieën werden weggezogen. Sommige nummers kwamen daardoor live volstrekt niet uit de verf: de Hawaiiaanse twang van ‘No Aloha’, het slechts met haken en ogen aan elkaar hangende ‘Mad Lucas’, ‘Hag’ en zelfs ‘Saints’ misten veerkracht en vitaliteit.
De grofkorrelige aanpak van The Breeders werkte wél uitstekend in ‘Cannonball’, onweerstaanbare indiedisco die de groep destijds omschreef als een kruising tussen grunge en reggae en werd voortgestuwd door een dodelijk doeltreffende baslijn van Josephine Wiggs. Ook heerlijk: het in girl group-romantiek gedrenkte ‘Do You Love Me Now?’, het supercatchy ‘Divine Hammer’, het door Kelley gezongen ‘I Just Wanna Get Along’ en het beheerste, naar country knipogende ‘Drivin’ on 9′, waarin de viool van Bradley zich fijntjes naar de voorgrond wurmde.
Eendimensionaal
‘Invisible Man’ begon als een powerpopsong van The Who, ‘Flipside’ was instrumentale surfrock die, in al zijn rechtlijnigheid, meer overtuigde dan het té compacte ‘S.O.S.’. In ‘Roi’ wisselden Wiggs en MacPherson even van instrument, maar na vijftig minuten zat het ‘Last Splash’ gedeelde van de set er al op. “We komen terug”, stelde Kim Deal de aanwezigen gerust, en ze hield woord. The Breeders ploegden zich eendimensionaal rockend door ‘Head to Toe’, een song van Wiggs, en de rammelende Guided By Voices-cover ‘Shocker in Gloomtown’. Het van The Beatles geleende ‘Happiness Is A Warm Gun’, waarin Kim en Kelley afwisselend de zangpartij voor hun rekening namen, kwam er beter af, maar zeker niet in die mate dat we het origineel erbij vergaten.
De laatste bisronde stond in het teken van ‘Iris’, dat door de fans op de eerste rijen uit volle borst werd meegezongen, en het potig rockende ‘Don’t Call Home’ uit de ‘Safari EP’, waaruit we tien minuten eerder ook het titelnummer geserveerd hadden gekregen. Anno 2013 komen The Breeders nog altijd sympathiek en ontwapenend charmant over, maar niet al hun songs zijn even briljant en bovendien werd er bij momenten ook behoorlijk slordig gemusiceerd. Een blij weerzien was het zeker, maar onvergetelijk? Die vraag kunt u, na het bovenstaande, zelf wel beantwoorden.
Dirk Steenhaut
DE SETLIST: New Year / Cannonball / Invisible Man / No Aloha / Roi / Do You Love Me Now? / Flipside / I Just Wanna Get Along / Mad Lucas / Divine Hammer / S.O.S. / Hag / Saints / Drivin’ on 9 / Roi (Reprise) // Shocker in Gloomtown / Head to Toe / Happiness Is A Warm Gun / Safari / Oh! / Lime House // Iris / Don’t Call Home.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier