Rodrigo y Gabriela helemaal alleen voor een vol Vorst, is dat niet wat te veel eer?
Twee Mexicaanse metalheads die ongelooflijke dingen doen met akoestische gitaren, in de Marquee van Pukkelpop moest dat kunnen. De Main Stage van Werchter bleek vorig jaar ook voor de bijl te gaan, en gisteren stonden Rodrigo y Gabriela zowaar helemaal alleen in Vorst Nationaal.
Is dat toch niet wat te veel eer voor een eigenzinnig duo dat een heel concert lang neerzit, uitsluitend instrumentale songs pleegt en het grotendeels moet hebben van mond-aan-mondreclame en You Tubefilmpjes (‘heb je die geschifte akoestische cover van ‘Orion’ van Metallica al gezien?’)?
Absoluut niet, zo bleek gisteravond. Om te beginnen hebben Rod & Gab het neerzitten afgezworen: zoals het rasechte guitar heroes betaamt beenden ze heldhaftig heen en weer op het podium, om het tijdens de meest opzwepende passages zowaar op een springen te zetten (hoe ze dat weten te combineren met hun euh… polsbrekende gitaarspel is ons een compleet raadsel).
Zover liet het publiek zich nooit meeslepen: hoewel er al tijdens opener ‘Hanuman’ flink in de handen geklapt werd en het wervelende ‘Diablo Rojo’ aan de zelfverklaarde fans vooraan zelfs allerlei semi-Spaanse kreten ontlokte, leek het middenplein tijdens kalmere nummers als ’11:11′ soms een ordinaire praatkroeg waar twee in weedwalmen gehulde amateurs om den brode wat muzikaal behang bijeen kwamen tokkelen.
We hopen dat al die praatvaren de volgende keer voor de kostprijs van een concertticket eens goed gaan eten in plaats van in Vorst in onze weg te komen staan, want hun verslapte aandacht wanneer ze even niet ‘ole’ mochten roepen was geheel onterecht: behalve misschien tijdens het obligate rondje metalintro’s van Rodrigo stond de boog muzikaal de hele tijd strak gespannen.
Op een occassioneel wah-wahpedaal of bierflesje na houden Rodrigo y Gabriela weliswaar stevig vast aan hun ‘unique selling proposition’, maar ze doen niet gewoon een kunstje: het tweetal maakt ontzettend aanstekelijke muziek, die erin slaagt alle ouderwetse, slaapverwekkende, zeemzoette en smakeloze gebruikswijven van de akoestische gitaar met of zonder Spaanse trekjes te doen vergeten.
Bovendien trappen ze niet in de ‘kijk eens wat ik (nét niet) kan’-val waar zoveel andere virtuozen blindelings intuimelen: de deuntjes die Rodrigo uit zijn instrument kietelde waren naadloos en ook de meute opgefokte percussionisten die Gabriela met haar onnavolgbare rechterhand uit haar gitaarkast wist te lokken struikelde maar zelden over de eigen voeten.
Het duo staat of valt dan ook geenszins met zijn (net als op Werchter enigszins slordig afgehaspelde) befaamde Metallica-cover: de composities van de nieuwe plaat bleken geen doorslagje van die op hun doorbraakalbum, maar zijn daarentegen vuriger, gebalder en opzwepender dan ooit tevoren.
Wij waren dan ook oprecht verrukt na afloop van dit concert, en tevens zijn we zeer benieuwd wat we nog mogen verwachten van deze twee. Wie er niet bij was raden we alvast aan zich op 25 juni naar Tour & Taxis te begeven voor de passage van R&G op Couleur Café – tenzij u als nieuwbakken metalhead naar Graspop trekt natuurlijk (denk erom: elektrische gitaren daar!).
Setlist
Hanuman – 11:11 (2009)
Diablo Rojo – Rodrigo y Gabriela (2006)
Triveni – 11:11 (2009)
Logos – 11:11 (2009)
Santo Domingo – 11:11 (2009)
Orion – Rodrigo y Gabriela (2006)
Chac Mool – 11:11 (2009)
Hora Zero – 11:11 (2009)
Satori – Rodrigo y Gabriela (2006)
Vikingman – Rodrigo y Gabriela (2006)
Juan Loco – Rodrigo y Gabriela (2006)
11:11 – 11:11 (2009)
Savitri – 11:11 (2009)
Tamacun – Rodrigo y Gabriela (2006)
Buster Voodoo – 11:11 (2009)
Tim Vernimmen
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier