Rihanna in Sportpaleis: het betere, maar langgerekte gekronkel

De “good girl gone bad” toonde het betere gekronkel in Antwerpen. Haar cliënteel moest echter over uithoudingsvermogen beschikken.

DA GIG: Rihanna in het Sportpaleis, Antwerpen op 22/10.

IN EEN ZIN: Een bij momenten geïnspireerde, maar langdradige vrijpartij met flink wat podiumattributen en knipogen naar Prince. HOOGTEPUNTEN: ‘Man Down’, ‘Darling Nikki’, ‘S&M’, ‘Unfaithful’, ‘Rude Boy’.

DIEPTEPUNTEN: ‘Take A Bow’, vrijwel volledig door het publiek gezongen, terwijl de zangeres neerzat op het podium.

BESTE QUOTE: geen.

Schudt ‘Talk That Talk’, het zesde studioalbum van Rihanna, volgende maand de rangorde in de vrouwelijke popwereld door elkaar? Als die verwachting uitkomt, zal dat niet alleen aan de teleurstellende laatste efforts van collega-popprinsessen als Lady Gaga en Britney Spears liggen. Ruim zes jaar na haar doorbraak in de zomer van 2005 is de 23-jarige zangeres uit Barbados het r&b-geluid van haar eerste platen ontgroeid. Mede dankzij een dansvloergerichte koers, een batterij producers en een avant-garde styling werd ‘Loud’ een van de best verkochte albums van 2010, en ook qua pikanterieën geeft Rihanna de concurrentie stilaan het nakijken. Als een Ierse boer haar niet van zijn veld stuurt omdat ze er halfnaakt een videoclip op staat te nemen, dan veroorzaakt ze wel een rel in een stripclub.

Dj Calvin Harris, producer van Rihanna’s huidige single ‘We Found Love’, had het publiek al aardig op temperatuur gebracht toen de zangeres tegen halftien het podium betrad. Gekleed in een glanzende mini-trenchcoat en roze pumps bouwde ze met de hitsingles ‘Only Girl (In The World)’ en ‘Disturbia’ meteen verder op de dansvibes in het Sportpaleis. De outfits van de zeskoppige dansgroep, utility wear in fluokleuren, deden aan Walter Van Beirendonck denken – al beschuldigen we niemand van plagiaat.

Bikini met paillettes

De enkelingen die niet meteen van hun stoel kwamen, konden hun ogen de kost geven. Vier levensgrote haardrogerkappen bleken ledschermen te zijn en werden achteraan het podium ondersteund door een videowall. Rihanna zelf laveerde tussen een cirkelvormig platform op een hydraulische lift, een automatische loopband en platformen aan weerszijden van het podium. Ook vocaal hield de zangeres zich staande in dit visueel indrukwekkende, maar goed gedoseerde stadionspektakel. Ook toen ze, bij het tweede nummer al, niets meer dan een bikini met paillettes droeg.

Na ‘Shut Up and Drive’, vergezeld van een autowrak, crash test dummies en een bombastisch arrangement, sloot ‘Man Down’ het sterke eerste concertluik af. Een moordfantasie op een reggae beat, en een voorproefje van de verschillende registers die Rihanna tijdens de avond opentrok.

Stomende roze tank

De “good girl gone bad” toonde al in het tweede deel van de set haar stoute persoonlijkheid en interesse voor seksueel getinte kunstenaars als Ellen Von Unwerth. ‘Darling Nikki’ van Prince zat haar als gegoten en vloeide haast naadloos over in ‘S&M’, waarbij theatrale taferelen onvermijdelijk aan Madonna herinnerden. Op het podium werden latexpakjes, handboeien en kettingen aangesleept, terwijl de gastvrouw stoeide met paaldanseressen. Het opgeilen paste bij de thematiek van nummers, al leek het later op de avond wel eens op goedkope vulgariteit. Er waren alvast een hoop jaloerse, dan wel verwonderde blikken toen Rihanna tijdens ‘Skin’ een jonge vrouwelijke fan uit het publiek plukte – om haar vervolgens op een ronddraaiend platform te berijden en mee de coulissen in te nemen.

Na het geflirt en gekronkel en een lange gitaarsolo tijdens een kostuumwissel, werd een stomende roze tank op het podium gerold voor ‘Raining Men’ en ‘Hard’. Legeroutfits en een strak gedrilde choreografie vervolledigden het wat ongelukkig gekozen militaire thema, waarvan de boodschap of ironie ons ontging. Onderweg knipoogden ‘Glamorous Life’ en een korte, maar krachtige drumsolo naar Sheila E. Weg waren echter de vaart en de dansbare nummer 1-hits waarmee we begonnen waren. Was dit concert een vrijpartij, dan leek dit deel van de avond op een vroege time-out wegens oververhitting. De zaal leek van dat alles geen last te hebben: die bleerde de yeah-yeah-yeah’s luidkeels mee, terwijl de armen moeiteloos de lucht in gingen voor ‘Live Your Life’.

Tantristische sekstechnieken

Een aangenamer rustpunt vormden de ballads die daarop volgden. ‘Unfaithful’, ‘Hate That I Love You’ – semi-akoestisch gebracht – en ‘California King Bed’ lieten een meer doorleefde zangeres horen en hielden de pathos binnen de perken – op een zoveelste gitaarsolo na. Geslaagd was later ook ‘Love The Way You Lie (Part II)’ tijdens de bisnummers, gezongen op een boven het podium zwevende vleugelpiano. Voor kippenvel kon de strakke regie niet zorgen (de muzikanten op het podium en bindteksten kwamen er ook amper aan te pas), maar de ballads hoorden bij de betere momenten van de avond. ‘Cheers (Drink to That)’ werd dan weer zo enthousiast meegezongen dat de zangeres ‘Take A Bow’ helemaal aan het publiek overliet.

Wat ons betreft kwamen ‘Rude Boy’ en ‘Please Don’t Stop the Music’ echter geen moment te laat – kwestie van de partystemming in het stadion niet helemaal verloren te laten gaan. Murw geslagen door 24 nummers konden we de afwezigheid van dansplaten als ‘We Found Love’ en ‘Pon Da Replay’ ook alleen maar betreuren. Als Rihanna er nog eens zo’n lange avond van wil maken, wordt de literatuur rond tantrische sekstechnieken verplichte kost.

Wim Denolf

DE SETLIST: Only Girl (In The World) / Disturbia / Shut Up and Drive / Man Down / Darling Nikki (Prince) / S&M / Let Me / Skin / Raining Men / Hard / Breaking Dishes / Glamorous Life (Sheila E.) / Run This Town / Live Your Life / Unfaithful / Hate That I Love You / California King Bed / What’s My Name? / Rude Boy / Cheers (Drink to That) / Please Don’t Stop the Music / Take A Bow / Love The Way You Lie (Part II) / Umbrella

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content