Pukkelpop 2014: Het eindverdict

© Wouter Van Vaerenbergh
Michael Ilegems
Michael Ilegems Chef van Knack Focus en KnackFocus.be

Het Knack Focus-team in Kiewit keerde moe maar tevreden terug naar huis. Dit waren volgens hen de tien beste concerten van deze Pukkelpopeditie.

Dit was een Pukkelpopeditie die ons tevreden maar ook met gemengde gevoelens achter liet. Het jonge volkje lijkt zich anno 2014 elke dag te sparen voor de apotheose aan de Main Stage, waar het stilaan een traditie begint te worden om te eindigen met het opzwepend klank- en lichtspektakel van een dj. Het resultaat is jammer genoeg veel halfvolle tenten en minder sfeer overdag. Festivals worden veel meer kermis en veel minder muziek, een vreemde, wat zorgwekkende evolutie. Pukkelpop 2014 had nochtans een erg gevarieerde, soms gewaagde affiche in de aanbieding. Hulde alweer aan de organisatoren, en dikke merci om de tien onderstaande artiesten naar Kiewit te halen. Tot volgend jaar!

Atomic Bomb! – The Music of William Onyeabor (donderdag, Marquee)

Zeventien man, telden we op het podium aan het eind van hun zinderende set, maar geen noot te veel of niet op z’n plaats. Alexis Taylor van Hot Chip, Luke Jenner van The Rapture, Sinkane, Money Mark, Pat Mahoney van LCD Soundsystem en Marie Daulne van Zap Mama vormden een heus dream team, wier liefdesverklaring aan de afrofunk van de Nigeriaanse synthesizerpionier Onyeabor van start tot finish pure vreugde en ijzersterk muzikantenschap was. Een onvergetelijke ervaring.

Oscar And The Wolf (donderdag, Marquee)

Ooit waren Oscar and the Wolf een droompopgroepje, maar toen verkaste zanger Max Colombie naar de grootstad, waar hij en zijn alfaroedel nu bijpassende, toekomstgerichte muziek maken. De band is klaar voor een nog grotere doorbraak, en maakten dat op deze openingsdag uitermate duidelijk.

The War On Drugs (vrijdag, Club)

Niet elke band komt op een massafestival weg met lange, breed uitwaaierende gitaarintermezzo’s. The War on Drugs wél. Zelden meurde klassieke alt-rock zo nadrukkelijk naar ambient en psychedelica.

Madensuyu (vrijdag, Wablief?!)

Pieterjan Vervondel en Stijn De Gezelle elektrificeerden de tent met hun kwetsbare en tegelijk compromisloze (post-)rock. Madensuyu liet verschroeide aarde achter.

Omar Souleyman (vrijdag, Castello)

Beter en heviger dan het gemiddelde Boiler Room-feestje: de Pukkelpoppassage van de sjeik der Syrische bruiloftsmuziek Omar Souleyman. Zelfs Chokri Mahassine kwam even mee shaken.

Kenji Minogue (vrijdag, Wablief?!)

Was de ‘normale’ set van Die Antwoord op donderdag een vraag, dan was Kenji Minogue het antwoord. Hun entertainment van de laagste plank leidde een bomvolle Wablief?!-tent richting delirium.

Bill Callahan (zaterdag, Club)

De Texaanse treurwilg Bill Callahan heeft lak aan de doorsnee popsongpatroontjes. Hij pakte uit met lange, poëtische en donkere, soms volstrekt onbegrijpelijk vertelsels. En tóch waren we helemaal mee.

FKA twigs (zaterdag, Castello)

‘Bezwerend’, het is een adjectief dat te vaak en te vrijblijvend wordt gebruikt door recensenten, maar FKA twigs mag er gerust een patent op nemen. Etherisch en sensueel, krachtig en kwetsbaar; the artist formerly known as twigs balanceerde op een dunne koord met haar op donkere leest geschoeide r&b. De Britse zangeres bleef overeind, en wij gingen plat.

Darkside (zaterdag, Marquee)

De beste, meest entertainde en avontuurlijke gitarist van deze Pukkelpopeditie speelde niet in een rockgroep, maar stond in de Marquee aan de zijde van electronica-idool Nicolas Jaar. Niet hij, maar snarendrijver Dave Harrington is de blikvanger bij Darkside. IJzersterke show.

Portishead (zaterdag, Marquee)

Wat valt er nog te zeggen over Geoff Barrows pulserende hiphopbeats, het emotionele stemgeluid van Beth Gibbons en de filmische gitaarlijnen van Adrian Utley? Het publiek gaf dan wel een overweldigend en verdiend applaus, in diens diepste krochten was het muisstil.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content