Hiphoppers die als een nostalgische hardrockband quasi uitsluitend
klassiekers spelen: het is even wennen.
Hoogtepunt: tijdens ‘Terminator X to the Edge of Panic’ schiet de
totnogtoe nogal suffe Chuck D plots wakker – zijn woeste sprongen
veroorzaken ook in het publiek deining
Dieptepunt: ‘She Watch Channel Zero’ dondert van de setlist, omdat ze in de AB graag op tijd afsluiten
Beste quote: ‘Thanks for voting me best reality tv personality of the
decade!’ (Flavor Flav meent het nog ook… pffrrt).
Op de Lokerse Feesten stond Public Enemy eerder dit jaar tussen Dinosaur Jr. en de Black Box Reality geprangd. Niet alleen moesten ze daardoor hun setlist inkorten, ze werden ook getrakteerd op behoorlijk wat apathie van het jonge volkje dat op de BBR en de Pope of Dope stond te wachten. Doodzonde, en dus was het niet meer dan terecht dat Chuck D en Flavor Flav gisteren in de AB een herkansing kregen – uiteindelijk zijn ze daar al meer dan twintig jaar kind aan huis. Uitverkocht was de zaal niet, maar ze zat wel gezellig vol mensen met een hart voor oldschoolhiphop.
Die kregen allemaal waar voor hun geld: hoewel de subwoofers wel heel stevig tekeer gingen en daardoor de lyrics wat overstemden klonk de liveband (bas, drums, gitaar) best oké en bleek alweer dat de ooit zo gevreesde Chuck en Flav eigenlijk best sympathieke jongens zijn: het hele concert lang werden er handjes geschud en cd’s gesigneerd, foto’s gemaakt en microfoons naar het publiek gericht. Bovendien kregen we een opzwepende mix van het beste uit de vier eerste platen van Public Enemy, eerlijk gezegd ook zo ongeveer het enige wat we willen horen.
Het was even wennen, hiphoppers die als een nostalgische hardrockband quasi uitsluitend klassiekers spelen, maar uiteindelijk haalden we zonder gène ons hart op bij de skits die één van de figuranten op het podium zogezegd uit zijn kingsize ghettoblaster liet galmen en grijnsden we nogmaals bij Flav’s anekdote over de bekende radio-dj die nadat de eerste Public Enemysingle voor het eerst de radio haalde ‘No more music by this suckers,’ zei, zich niet realiseerde dat Flav dit belangrijke moment thuis op cassette aan het opnemen was en uiteindelijk prominent in ‘Cold Lampin’ with Flavor’ belandde.
Benieuwd of we na het horen van de nieuwe plaat in de verleiding zullen komen om hetzelfde te zeggen, maar vooralsnog voorspellen dat we bij het volgende concert van de heren alweer ergens vooraan heen en weer zullen staan deinen. Kan u weer bier over ons heen gieten, zoals gisteren.
Tim Vernimmen
