Mocht Radiohead van de planeet Bombast komen, last hebben van megalomanie en een niet te onderdrukken neiging hebben om metal te spelen, dan zou die groep eventueel kunnen klinken als Muse. Het Britse trio mocht vier dagen Werchter afsluiten en deed dat met een show waarin alle registers vér werden opengetrokken.
Naar Muse luisteren is zoals een boek lezen waarvan de interpunctie uitsluitend uit uitroeptekens bestaat. Frontman Matt Bellamy is blijkbaar bang voor slechte verstaanders en dikt ieder detail in zijn songs dermate aan dat je soms over vier oren zou moeten beschikken om het allemaal te kunnen bevatten. Of dat vanuit muzikaal oogpunt zo’n goed idee is, zou -we zijn voorzichtig- een punt van discussie kunnen zijn. We vermoeden dat Bellamy vroeger het type student was dat er moeite mee had de hoofdlijnen van de bijkomstigheden te onderscheiden en in zijn cursussen zo ongeremd de fluostiften hanteerde dat ze het uitzicht van een kleurboek kregen. Reliëf? Pff, dat is iets voor landschapsarchitecten.
Muse maakt geen platen, Muse ontwikkelt concepten. Zo ook op zijn net verschenen zevende cd ‘Drones’, een dystopisch werkstuk waarin Matt Bellamy het heeft over de relatie tussen mens en techniek, tussen koele ratio en politieke of economische dictaturen. Volgens hem is ieder individu een potentiële eh… ‘drone’: een geleid projectiel dat zelfs vanaf een grote afstand enorm veel schade kan aanrichten. En omdat de mens de consequenties van zijn daden niet meer ziet, schiet hij er ook zijn morele besef bij in.
Rock-‘n-roll? Wel, een beetje. Want wie polst naar Matt Belamy’s muzikale invloeden, wordt al gauw om de oren geslagen met namen als Rachmaninov, Berlioz, Tsjaikovski, Saint-Saëns, Liszt en die goede oude Bach. Noem Muse dus nooit zomaar een bandje. Het trio maakt muziek waar over is nagedacht. En ook al worden zijn nieuwe plaat en tournee verkocht als en soort ‘back to basics’, ‘basics’ is bij Muse een relatief begrip.
Het heeft de heren niet belet, net zoals het al even gezwollen Queen destijds, razend populair te worden. Voor het hoofdpodium in Werchter kon je dus op de koppen lopen. En de fans kregen precies wat ze hadden verhoopt: een impressionante, overdonderende show waarin nieuw werk (‘Psycho’, ‘Dead Inside’, ‘The Handler’), werd afgewisseld met nummers die in Muse-kringen bekend staan als klassiekers (‘Supermassive Black Hole’, het wel zeer trefzeker getitelde ‘Hysteria’, ‘Plug In Baby’, ‘Mercy’, ‘Apocalypse Please’, ‘Time Is Running Out’..)
Toegegeven, wie geen aanstoot nam aan de klinische sound van de groep en de van opera-ambities stijf staande zang van frontman Bellamy, zou het concert van Muse als hemelbestormend kunnen hebben ervaren. Muse blaakte van zelfvertrouwen, had af en toe écht wel sterke melodiëen in de aanbieding, toonde op de beeldschermen aan weerskanten van het podium zowat de best gemonteerde visuals van het hele festival en de drie muzikanten manifesteerden zich als onbetwiste virtuozen op hun instrumenten.
Matt Bellamy zat nooit om een vingerbrekende solo verlegen, bassist Christopher Wolstenholme koppelde voortdurend power aan inventiviteit en drummer Dominic Howard zette er in ieder nummer geweldig de beuk in -correctie: een heel bós beuken en nog drie eiken als toemaatje. Allemaal dingen waar Musefans dol op zijn. Tenminste: dat vermoeden we, we hebben er zelf geen in onze vriendenkring.
Tijdens de bijna twee uur durende set begon het langzaam maar zeker ook bij ons te dagen: het einde van de wereld kwam eraan (‘Apocalypse Baby’) en de schepper stond al klaar met een reusachtige gom om ons allemaal weg te vlakken (‘Citizen Erased’). Maar om de pijn te verzachten liet Muse eerst nog het confettikanon spreken, schoot het enkele veelkleurige slingers de lucht in en hief het nog eens het auditieve vergrootglas, met publieksfavorieten als ‘Uprising’ (“We will be victorious”) en het door de toeschouwers woord voor woord meegezongen ‘Knights of Cydonia’, waarin zelfs een stukje Morricone zat verstopt.
Om kort te gaan: we hebben ons dermate de ogen uitgekeken dat we nooit de tijd kregen om ons te vervelen. Muse gaf in Werchter een euh… bombastisch tof concert.
DE SETLIST: Psycho / Supermassive Black Hole / Micro Cuts / The Handler / Dead Inside / Uno / Interlude / Hysteria / Munich Jam / Madness / Citizen Erased / Apocalypse Please / Plug in Baby / Mercy / Time Is Running Out / Rapers / Stockholm Syndrome // Uprising / Starlight / Knights of Cydonia.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier