Mijmerende indiefolk, gespeeld op akoestische instrumenten: dat is het handelsmerk van het Belgische duo True Bypass en de Deense formatie Murder. In de ABClub bewezen ze allebei dat ze, ook zonder steun van de radio, een almaar groeiend publiek weten aan te spreken.
DA GIG: Murder en True Bypass in de ABClub, Brussel op 28/1.
IN EEN ZIN: Twee sets vol pure, authentieke en tijdloos klinkende muziek die ontroerden van begin tot eind.
HOOGTEPUNTEN: ‘The Lake’ en ‘Waiting For Superman’ (True Bypass). ‘Picker of Cotton’ en ‘Feast in My Honour’ (Murder).
DIEPTEPUNT: geen.
BESTE QUOTE van een olijke Anders Mathiasen: “Laten we gauw nog een lied spelen waarmee we jullie feestje al zullen verbrodden nog voor het goed en wel op gang is gekomen.”
True Bypass bestaat uit de van oorsprong Nederlandse chanteuse en liedjesschrijfster Chantal Acda (zie Chacda en Sleeping Dog) en de Schotse gitarist Craig Ward, die ooit deel uitmaakte van dEUS en Love Substitutes. Hun titelloze debuut-cd klinkt informeel en intimistisch: het is het geluid van twee mensen die muziek maken thuis aan de keukentafel. De songs, over de vergankelijkheid der dingen, klinken op zich al broos en introspectief. Op het podium werd die kwetsbaarheid echter extra benadrukt door het feit dat Acda met een griepje worstelde. Dat had invloed op haar stem en zorgde ervoor dat ze slechts ternauwernood de hoogste noten haalde. Ook het samenspel van de twee akoestische gitaren was niet altijd perfect: soms was het tasten en zoeken, maar dat maakte de muziek net puur en authentiek. True Bypass klonk altijd doorvoeld, nooit gelikt, en de prachtige open gitaarakkoorden en tweestemmige zangpartijen gaven herfstige liedjes als ‘The Lake’, ‘Trying to Make It Home’ en ‘Love We Are’ precies wat ze nodig hadden.
Jammer genoeg vonden enkele onverlaten aan de bar het nodig botweg door de nummers heen te kletsen. Toch wisten Acda en Ward de toeschouwers alsnog stil te krijgen met hun bloedmooie cover van ‘Waiting For Superman’ van Flaming Lips. Wat ons betreft had dit optreden best nog wat langer mogen duren, want True Bypass schept een troostende wereld waarin vooral eenvoud en spontaneïteit naar waarde worden geschat.
Murder is, zo blijkt uit een recent interview op Pitchfork, momenteel de favoriete groep van Stuart Staples. Dat hoeft niet te verbazen: tenslotte laaft de groep uit Kopenhagen zich aan dezelfde melancholische sferen als Tindersticks. De kern van het folk-noirgezelschap bestaat uit zanger Jacob Bellens, een Deen met Vlaamse roots die over een diepe, indringende stem beschikt en ook bekend staat als frontman van de rockband I Got You on Tape, en gitarist Anders Mathiasen, die enorm veel subtiliteit in zijn spel legt. Na ‘One Year From Now It’s My Birthday’ en het alom bewierookte ‘Stockholm Syndrome’ brachten de heren onlangs de cd ‘Gospel of Man’ uit, waarop hun hartverwarmende Americanasound wordt verrijkt met strijkers en blazers. Het resultaat klinkt iets poppier dan voorheen, al blijven Nick Drake en de rijpere Johnny Cash voor Murder ook nu belangrijke referentiepunten.
Tijdens zijn huidige tournee laat het duo, dat eerder al met het Antwerpse DAAU samenwerkte, zich bijstaan door een uitstekende drummer, occasioneel ook in de weer op een klein keyboard en klarinet, en een bassist. Die formule zorgt voor extra dynamiek en geeft de songs meer reliëf. In ‘Room for Mistakes’ deed de vocale aanpak van de heren nog een beetje aan Simon & Garfunkel denken, maar toen Mathiasen tijdens ‘Ember Song’ en ‘Naming the Demon’ een elektrische gitaar ter hand nam, werd de sound van Murder meteen een stuk potiger. De groep bleek zich op het podium prima te amuseren en genoot van de warme reacties van het publiek. Vooral zanger Bellens toonde zich, tussen de nummers door, dit keer opvallend frivool en uitbundig, en kwam in zijn teksten regelmatig tongue-in-cheek uit de hoek.
Tot de hoogtepunten van de set behoorden ‘Picker of Cotton’, waarin de drummer een zaag bespeelde en zijn cymbalen middels een strijkstok spookachtige geluiden ontlokte. Ook oudere songs zoals ‘Daughters of Heavy’ en het, met enige zelfspot, als “onze hitsingle” aangekondigde ‘Feast in My Honour’, werden door de aanwezigen op bewonderende kreetjes onthaald, zodat Murder, na de country-achtige afsluiter ‘Drawn in the Dirt’ nog tot twee keer toe werd teruggeroepen.
Nooit gedacht dat Moord op het gemoed zo’n zalvend effect kon hebben. We zouden zowaar bijna pleiten voor een aanpassing van het strafwetboek.
Dirk Steenhaut
SETLIST MURDER: Providence / No Room For Mistakes / Ember Song / Naming The Demon / Applejuice / Aqueduct / Picker of Cotton / Daughters of Heavy / Feast in My Honour / Help the Dead / Drawn in the Dirt // Sounds Below the Sun / Queen of Calm // Celebrate. Murder is vanavond nog te zien in de 4AD in Dixmuide.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier