Tien jaar nadat ze er tijdens de Rock Rally het goud hadden weggekaapt, mochten de dame en heren van Mintzkov eindelijk weer bezit nemen van het grote AB-podium. Met een ronduit verpletterend concert bewees de groep dat ze, op kwalitatief vlak, stilaan tot de Europese top behoort
Da gig: Mintzkov en Tommigun in ABBox, Brussel, 10/12.
In één zin: Van begin tot einde een opwindend, dodelijk trefzeker en wurgend intens concert, met een setlist die enkel uit klassiekers leek te bestaan.
Hoogtepunten: ‘Miles Ahead’, ‘One Equals A lot’, ‘Opening Fire’, ‘Return & Smile’, àlles eigenlijk.
Dieptepunten: nope. Mintzkov blaakte van het zelfvertrouwen en liet geen enkele steek vallen.
Beste quote van Philip Bosschaerts: “Leuk dat we eindelijk nog eens op het AB-podium mogen staan. Van die keer, tien jaar geleden, toen we hier de Rock Rally wonnen, herinner ik me vooral het boegeroep.”
Mintzkov wordt door luie journalisten wel eens met dEUS vergeleken. Wij wensen die stielbedervers een langdurig verblijf in een werkkamp toe en raden hen ook een spoedbezoek aan een oorarts aan. Wie zijn eustachiusbuizen tijdig heeft laten ontkalken en zich niet laat misleiden door oppervlakkige gelijkenissen, weet immers dat beide bands elk een totaal verschillend karakter hebben. Mintzkov is in wezen een popband die uiterst melodieuze en catchy nummers schrijft, maar tegelijk avontuurlijk genoeg is om de donkerste dwarsstraatjes op te zoeken. Dat leidt tot een unieke sound vol vervaarlijke auditieve draaikolken. Wellicht iets te arty voor het publiek dat storm loopt voor Triggerfinger, maar niettemin origineel en meeslepend. Met zijn derde cd, ‘Rising Sun, Setting Sun’, waarop power en subtiliteit hand in hand gaan, zorgde Mintzkov alvast voor een van de muzikale hoogtepunten van dit jaar.
De jongste maanden toerde het vijftal veelvuldig in het buitenland en dat was ook duidelijk voelbaar in de AB. Mintzkov bevond zich op het toppunt van zijn kunnen, speelde strak en soepel en bewoog zich door een helder klankbeeld waarin ieder detail duidelijk hoorbaar was. De set stond voornamelijk in het teken van de laatste cd en diens voorganger ‘360°’, maar met ‘Mimosa’, ‘I Take Notes’ en opener ‘I Do’ werden ook enkele tracks uit het in 2003 verschenen debuut ‘M For Means and L For Love’ afgestoft. Tegen een backdrop die een veelkleurige sterrenhemel suggereerde, speelde de groep ruim anderhalf uur songs die met veel liefde, geduld en inventiviteit in elkaar waren gezet. Mintzkov straalde niet alleen een achteloze coolness uit, de groep was ook een toonbeeld van goede smaak. Dat laatste bleek in Brussel onder meer uit zijn keuze voor het appetijtelijke Tommigun als voorprogramma.
Wat Mintzkov zo bijzonder maakt, is de combinatie van vijf persoonlijkheden die, door veel samen te spelen, een geheel eigen live-dynamiek hebben ontwikkeld. Zanger Philip Bosschaerts schrijft intrigerende teksten die niet altijd rationeel te begrijpen vallen, maar waarvan je instinctief aanvoelt dat ze kloppen. Drummer Min Chul Van Steenkiste zet de toeschouwer regelmatig op het verkeerde been, bijvoorbeeld met de ingewikkelde ritmiek van ‘Author of the Play’ of de kubistische ska van ‘The Simple Future’, terwijl de forse maar verrassend melodieuze baslijnen van Lies Lorquet en de trefzekere toetsenmotiefjes van Pascal Oorts het plaatje afmaken. En dan hebben we het nog niet over de ingenieuze gitaarspinsels van Bosschaerts en Daan Scheltjens gehad, die de opwindingsgraad van een Mintzkov-optreden vaak ongekende hoogten in jagen.
‘Return & Smile’ en ‘Ruby Red’, twee songs waarin Lorquet een hemelse tweede stem aandroeg, maar ook ’25th Hour, ‘Finders Keepers’, ‘Violetta’, het stuwende ‘One Equals a Lot’, het explosieve ‘opening Fire’ en de pletwals ‘The State We’re In’: allemaal klonken ze ons in de AB als heuse klassiekers in de oren en in ieder nummer bleken er bovendien nog minstens drie andere verborgen te zitten. Ook tijdens rustpunten als ‘Roadbuilding’ en het onwezenlijk mooie ‘Miles Ahead’ maakte Mintzkov duidelijk dat ze een absolute wereldgroep is. De apotheose, met het door Bosschaerts solo ingezette ‘Gemini’ en het met scherp schietende ‘Hitman’, was er dan ook één die ons nog lang zal heugen.
De delegatie buitenlandse journalisten en bookingagenten in de zaal zagen dat het goed was en staken hun enthousiasme achteraf niet onder stoelen of banken. Met een beetje geluk krijgt Mintzkov binnenkort dus alsnog de internationale erkenning die ze al jaren verdient.
Dirk Steenhaut
DE SETLIST: I Do / Author of the Play / Rising Sun, Setting Sun / The 25th Hour / Roadbuilding / Return & Smile / The Simple Future / One Equals A Lot / Opening Fire / The State We’re In / I Take Notes / Miles Ahead / Finders Keepers / Violetta / Ruby Red // Gemini / Hitman // Mimosa.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier