Mauroworld @ Trix: Tussen melodie en manie

© Michael Ilegems
Michael Ilegems
Michael Ilegems Chef van Knack Focus en KnackFocus.be

Mauro Pawlowski toverde de Antwerpse Trix om tot planeet Pawlowski. Het was er feest, maar er dreigde ook voortdurend onweer.

Met een elftal van muzikanten (onder wie zijn trouwe dienaars Sjoerd Bruil, Pascal Deweze, Herman Houbrechts, Jan Wygers, Elko Blijweert en Jeroen Stevens) kwam Mauro Pawlowski op 10 mei een tweede keer de Antwerpse Trix bestormen voor Mauroworld – de eerste editie in Trix ging door in 2011, al ontstond het concept drie jaar eerder al, op het literatuur- en muziekfestival De Nachten in deSingel. Mauro toonde zich een bard, een poëet, een rockster, een ambachtsman, een podiumtijger, een improvisator en toch ook wel een beetje een paljas. Het was feest op planeet Pawlowski, maar er dreigde ook voortdurend onweer.

Het begon al met de duistere soundscapes van het nieuwZwart Trio, een band die Mauro drie jaar geleden bij elkaar floot als achtergrondgroep bij een dansvoorstelling van Wim Vandekeybus. NieuwZwart schipperde tussen experiment en extase, tussen melodie en manie. Een constante in de wereld van Mauro.

Al geldt Hitsville Drunks als een uitzondering. Van hen hoorden we enkel klassieke rock, onweerstaanbaar poppy songs die teruggrepen naar de powerpop van de seventies, zoals Nick Lowe en XTC. Mauro plant “ergens dit jaar” nog een albumrelease met Hitsville Drunks… op cassette. ‘Sincerely Average’ – zoals de plaat moet gaan heten – sluit aan bij ‘Songs From A Bad Hat’, de soloplaat die Mauro in 2001 opnam met producer Dave Sardy. Uit dat album kwam de goedgeluimde single ‘Let Me Know’ nog eens voorbij. Een herontdekking.

Ook (minstens voor één avond) terug van weggeweest: The Grooms. Ze werden door Mauro aangekondigd als “jonge beloften”, maar het zijn natuurlijk ervaren rotten. Gitarist Steven Janssens toerde onlangs de wereld rond als lid van de Mark Lanegan Band, en bassist Jan Wygers stond tijdens diezelfde wereldtournee met Creature With The Atom Brain in het voorprogramma van Lanegan. The Grooms staan garant voor ‘ghostrock’ van het beste soort, maar maakten in Trix toch geen foutloze beurt. Vergeten te repeteren, denk ik. Het kwam allemaal nogal haastig over. ‘Doing Something Right’ moest zelfs twee keer ingezet worden – ‘Kunnen we dat opnieuw beginnen, gasten? Ik sta vals’, zei Mauro. Maar ach, ook imperfectie is rock-‘n-roll. Dat maakt het allemaal zo echt.

Na een korte pauze dompelde Possessed Factory (een projectje met grafisch kunstenaar Jef Cuypers) de Trix onder in obscure elektronica. ‘Alles komt goed, alles komt goed’, mompelde Pawlowski door de micro. ‘Of niet! Alles is kapot, het is naar de kloten. Maar ik zal alles zelf wel betalen. Of niet!’ Een ronduit hilarisch geïmproviseerd spoken-word intermezzo.

Intussen stond de Gruppo di Pawlowski klaar, met opnieuw Sjoerd Bruil, Elko Blijweert en Jeroen Stevens in de gelederen, naast ook bassist Ben Younes. Gruppo di Pawlowski refereert naar Amerikaanse undergroundrock à la Trumans Water en The Jesus Lizard en progrock genre King Crimson. Luid en amusant – Mauro stond voortdurend als een gek in het rond te springen -, maar ook heel bevreemdend. De ritmes leken nooit helemaal samen te vallen. ‘Het klinkt inderdaad alsof het rommelig gespeeld is, maar dat is net de groove!’, aldus Mauro.

Eindigen deed de dEUS-gitarist naar eigen zeggen met “een anticlimax”. Als Maurits Pauwels bracht hij simpele Nederlandstalige chansons – het zijn echter niet zijn eerste stappen in het Nederlandstalige circuit, want Pawlowski heeft nog bij Kris De Bruyne gespeeld en schreef ‘Meisje Meisje’ voor De Kreuners. Zijn gitaar stond lichtjes vals gestemd. Het ding heeft gelééfd die avond. Wij ook.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content