Half mens, half machine: ook in Brussel hield Madonna zich strikt aan het scenario van haar visueel overdonderende MDNA-tournee. Maar wat het meest ontbrak, waren de hits.
DA GIG: Madonna in het Koning Boudewijnstadion, Brussel op 12 juli 2012.
IN EEN ZIN: Een energiek en verbluffend spektakel dat aantoont dat de Queen of Pop nog even meekan, maar als concertervaring de verwachtingen niet helemaal inlost.
HOOGTEPUNTEN: Express Yourself, Vogue, Like A Prayer
DIEPTEPUNTEN: Like A Virgin
BESTE QUOTE: Geen.
Een blote borst in Istanbul, tranen tijdens Like A Virgin in Berlijn: Madonna wist haar huidige MDNA Tour de voorbije weken aardig in het nieuws te houden. De 86 concerten tellende tournee veroorzaakte al ophef bij de openingsavond in Tel Aviv, toen in een videomontage een swastika te zien was op het hoofd van Marine Le Pen.
Niet alleen de Franse Front National-politica was not amused, ook Filip Dewinter ergerde zich aan de bewuste montage. “Als Madonna het Steden Tegen Islamiserings-logo samen met hakenkruis gebruikt in Brussel: klacht!”, dreigde de Vlaams Belang-voorman op Twitter, enkele uren voor de Queen of Pop het podium betrad in Brussel. Zo ver zal het wellicht niet komen: het logo van de organisatie waarvan Dewinter als voorzitter optreedt, was donderdagavond nergens te bespeuren.
Ticketverkoop
Het schandaalsfeertje rond de achtste wereldtournee van de Queen of Pop komt niet uit de lucht vallen. Vooral in Europa loopt de ticketverkoop minder vlot dan Madonna gewend is, mede het gevolg van het matige MDNA-album dat de tour voorafging en de steile concurrentie vanwege jongere collega’s. In 2009 bracht de superster nog 68.000 fans op de been op de wei in Werchter, nu zag het er even naar uit dat het Koning Boudewijnstadion slechts voor de helft gevuld zou geraken.
Van het vooraf aangekondigde fiasco was geen sprake. Met behulp van voordelige ticketacties en wedstrijden, onder meer van Belgacom, werden uiteindelijk 37.000 toeschouwers geteld, op een capaciteit van ruim 42.000. Het middenplein en de tribunes aan de zijkant zaten goed vol, de lege plaatsen bevonden zich niet toevallig op de tribunes tegenover het podium: zitjes van 150 euro.
Geboren zondaars
Hoe dan ook zat de sfeer er goed in toen Martin Solveig rond halftien zijn dj-set afrondde. De gastvrouw verscheen een halfuur later ten tonele. Voor de openingsact werd een gotisch kerkdecor met monniken, klokkengeluid en een zwiepend wierookvat geënsceneerd, met Madonna in een zwevende biechtstoel. Die werd al gauw aan diggelen geslagen door veel agressievere taferelen, waarin de “Girl Gone Wild” en haar 22 dansers kleine en grotere vuurwapens hanteerden en schoten en sirenes weerklonken.
“Revolver” en “Gang Bang” speelden zich af in een motelkamer: het decor voor ingewikkelde gevechtschoreografieën waarvoor Jean-Claude Van Damme zou bedanken. Madonna’s transformatie tot Bondmeisje en dansers met dreigende maskers illustreerden meteen de thema’s van de avond: mensen zijn meervoudige persoonlijkheden, en geboren zondaars. Vertrouwd terrein dus, al is MDNA minder evenwichtig dan de Blond Ambition Tour (1990). Vergeving en verlossing zijn in deze show duidelijk minder aan de orde.
Zwevende trommelaars
Tot daar de rode draad, want qua visueel geweld en machinerie keek Madonna niet op een idee meer of minder. Met de panelen van de videowall en de 36 LED-kubussen in de podiumvloer gebeurde bij haast elk nummer iets anders, en ook de kostuums hielden gelijke tred met de setlist. Al flirt de pionier inzake stadionconcerten deze keer toch met overkill. Door de lucht zwevende trommelaars tijdens Give Me All Your Luvin’, koordansers en andere acrobatie, uitvergrote props die uit het niets verschijnen: MDNA haalt alles uit de kast, en dat werkt beter in de pit vooraan het podium en op het middenplein dan op de tribunes. Daar volstaat de videocaptatie niet om dit spektakel goed te volgen.
Madonna, 54 volgende maand en één en al energie, gunde zichzelf twee uur lang geen enkele adempauze. Niemand die er nog van opkijkt dat er tijdens de meest uitputtende choreografieën playback aan te pas komt. Ook op de live momenten zouden we bij deze show echter geen geld verwedden: dankzij ondersteuning door backing vocalisten en technische hulpmiddeltjes herkent alleen een geoefend oor nog het verschil.
Betekenisvolle communicatie met het publiek was er niet bij, laat staan improviseren. Daarvoor zijn de shows van de Material Girl te strak geregisseerd. Het bevestigde het beeld van een kille professional, al golden donderdagavond wel verzachtende omstandigheden. De manier waarop een verkouden Madonna en haar gevolg de regen trotseerden, soms in niet veel meer dan lingerie, dwong respect af.
Waar is dat feestje?
Een ander paar mouwen was de setlist: veel nummers uit het jongste album, en weinig klassiekers. Express Yourself (in een mash-up met Born This Way van Lady Gaga), Vogue en Like A Prayer kregen de menigte mee, maar daartussen zat heel wat minder opzwepend werk. Een dozijn grote passeerde als vluchtig intermezzo in een videocompilatie, of zat in een nieuwe verpakking. Zo werd Open Your Heart begeleid door het Baskische trio Kalakan, en Like A Virgin een burleske smartlap met pianobegeleiding. Niet de gemakkelijkste optie, maar evenmin een toverformule voor een feestje of een massa-ervaring.
In die zin roept deze show herinneringen op aan de al even grillige en duistere Drowned World Tour (2001). Ook toen primeerden personal issues op toegankelijkheid, maar daar stond met Ray of Light wel een deftige plaat tegenover. Het MDNA-spektakel bewijst dan wel dat Madonna’s houdbaarheidsdatum nog niet verstreken is, alleen beter studiowerk kan die discussie echt beslechten.
Wim Denolf
DE SETLIST: Girl Gone Wild / Revolver / Gang Bang / Papa Don’t Preach / Hung Up / I Don’t Give A * / Express Yourself / Give Me All Your Luvin’ / Turn Up The Radio / Open Your Heart / Sagara Jo / Masterpiece / Vogue / The Erotic Candy Shop / Human Nature / Like A Virgin Waltz / I’m Addicted / I’m A Sinner / Like A Prayer / Celebration
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier