Kraftwerk op Best Kept Secret: geschiedenisles blijkt minder saai te zijn dan verwacht
Anderhalf uur lang zweefden de Duitsers tussen relevant pionierswerk en hopeloos achterhaalde saaiheid in naam van de avant-garde.
Toen Best Kept Secret in 2017 trots Radiohead voorstelde als headliner, benadrukte de organisatie dat dat een uitzondering was, een kans die het festival maar één keer om de zoveel jaar zou krijgen. Toch stonden er het jaar erna met Arctic Monkeys, The National en LCD Soundsystem terug drie A-listers bovenaan. We waren verwend, met andere woorden.
Dit jaar knopen de Nederlanders terug aan met headliners die passen bij de omvang van het festival. Dat maakt het kransje hoofdacts niet noodzakelijk slechter, maar wel verrassend. Vrijdag was indielieveling Bon Iver aan zet met een experimenteel, maar wondermooi concert, zondag is het aan popsensatie Christine and the Queens. Het witste konijn kwam echter uit de zaterdagse hoed, want serieus, wie had gedacht dat fijnproeversfestival Best Kept Secret Kraftwerk zou boeken, een nostalgie-act die al ruim vijftien jaar geen album meer heeft uitgebracht?
Kraftwerk 3D moeten we eigenlijk zeggen, want voor het concert lieten de Duitsers duizenden rood-blauwe brilletjes uitdelen. Goed voor de evenementiële waarde en uw Instagramfeed, maar verder bullshit: buiten wat vliegende cijfertjes tijdens opener Numbers en een verdwaalde ufo links en rechts bleef alles in twee dimensies hangen.
Bleef over: de muziek. Die is wat ze is, wat ze in 1985 was en wat ze zal zijn als Christus weer nederdaalt op aarde: mechanische beats en bliepjes, af en toe versierd met een zinnetje, wat woorden achter elkaar of een fijne, rudimentaire melodie. Nummers als The Man-Machine en Computer Love – voor de jongere lezers: Coldplay heeft de hook van Talk van Kraftwerk gejat, niet omgekeerd – hebben het allemaal en blijven ook na al die jaren overeind.
Maar Kraftwerk is soms ook gewoon saai. Dat dat de bedoeling is, horen we u denken, dat de manier waarop de Duitsers de afgestompte mens in een digitaal gestuurde wereld bezingen alleen maar relevanter is geworden en dat deze heren in Computer Love zelfs Tinder hebben voorspeld. Geloven we graag, maar zoals we een collega ooit hebben horen zeggen: ook conceptueel saai is saai. Bovendien is een festival bij uitstek een plek waar vele muzikale gezindten samenkomen en je niet kan verwachten dat mensen een halve museumcatalogus hebben gelezen voor ze van de hoofdact kunnen genieten. En wie nu begint over respect voor de geschiedenis, mag zijn iPhone hier en nu inruilen voor een Nokia 3310.
Hoorde dit iconische boekhouderskwartet dan helemaal niet thuis op Best Kept Secret? Dat is wel heel kort door de bocht van de Autobahn, trouwens nog steeds de beste aflevering van Kijk uit! die nooit is gemaakt. Geiger Counter, met vermelding van de kernramp in Fukushima, blijft knappe, dansbare prototechno en Tour De France kan je evengoed verkorten tot trance, goeie trance welteverstaan. Het is interessant om terug te horen hoe Kraftwerk ooit de muzikale strijd tussen mens en machine mee heeft geopend en te beseffen dat die vandaag nog steeds wordt uitgevochten door, bijvoorbeeld, de drie drummers van Soulwax die elk optreden weer beter proberen te zijn dan de MIDI-partituur.
‘Boing boom tschak’, beatboxte een robot, op het scherm telkens weer af- en opgebouwd, de set naar zijn einde. Eén voor één gingen de Kraftwerkers af met een ouderwetse diepe buiging. Waardig, als de pioniers die ze zijn, maar ook bescheiden, wellicht wetende dat ze niet op elke festivalganger dezelfde impact hebben gehad.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier