Kings Of Leon spaart kosten noch moeite om het publiek van het Antwerpse Sportpaleis te vermaken, maar blijft wat steken in goede bedoelingen en introvertie.
Da gig: Kings of Leon, Sportpaleis Antwerpen, 29/11/2010
In één zin: Band of Brothers spaart kosten noch moeite om het publiek te vermaken, maar blijft wat steken in goede bedoelingen en introvertie.
Hoogtepunten: Four Kicks, Use Somebody, On Call en elk moment waarop Caleb Folowill melancholie en stem de vrije teugels gaf.
Dieptepunt: een ongewilde ‘peak into the crack’ van de mannelijke stripper die meer dan een half concert lang dingen uittrok.
Als de grootste rockgroep van het moment (Sportpaleis uitverkocht in een oogwenk, hoofdact op ‘het beste festival van Europa’ en een licht verteerbare, milionsellende crowdpleaser in de hitlijsten) een feestje bouwt, dan hebben ze daar liever geen min-16 jarigen bij. Althans niet op het middenplein, en niet zonder hun moesje. Maar de familie Folowill heeft zich zorgen gemaakt om niets: het zijn vooral de moesjes die in grote getale kwamen opzetten.
Vestimentair Verzorgde thirty-somethings, aangenaam ruikend en hoopvol wachtend op de komst van Caleb Folowill, Uw zoon. De groep had een indrukwekkende podium-aankleding meegebracht: strak en minimaal, , waarbij de spots hun eigen post-industriële decor vormden. Esthetisch en sober, al waren waren er wel vier reusachtige trucks nodig voor het transport van al die soberheid. En toch had Caleb -(dunne beentjes, zakdoek San Francisco-gewijs in de achterzak van de godslasterlijk strakke jeans en zo te zien – de reuzenschermen zijn ongenadig – kampend met een lichte aanval van progeria) geen frank betaald voor excess luggage: hij heeft namelijk voor alle zekerheid z’n charisma thuisgelaten, zo blijkt al snel. In de plaats daarvan had hij een extra gitarist mee. En z’n stem, gelukkig. Al komt die in het openingstrio Mary-Crawl-Molly’s chambers nog niet echt goed tot z’n recht. ‘Fans’ klinkt wél overtuigend, met Caleb’s gecontroleerd overslaande southern drawl in een pakkende hoofdrol. De groep is de zanger. Er wordt vooral geput uit de eerste twee platen en uit hun voorlopige chef d’oeuvre Only by the Night. Voor Radioactive is slechts een minderheidsparticipatie weggelegd.
Kenners en fans halen hun hat op aan de trilogie The Bucket-The End-Four Kicks. Bij Four Kicks – drijvend op een nietzonziende en onweerstaanbare groove en eigenlijk de perfecte opener voor vanavond, duikt er aan de rand van het middenplein zelfs een bijzonder enthousiaste overweight male stripper op, en de groep geniet zichtbaar van de uitzinnige reacties. “This is the best crowd we’ve had in a long time’ verzucht Caleb. Het is vanavond de eerste show van hun Europese tour, dus er is vast geen woord van gelogen. En ze doen ook heel hard hun best. Maar je kan je niet ontdoen dat de groep, ondanks hun reeds enkele jaren geleden verworven stadionstatus, onwennig blijft bij dit megasucces. Calab-de-zanger moet zichtbaar moeite doen om het publiek in de ogen te kijken. En de enige momenten dat hij zich een beetje laat gaan – en het op een lichtjes heupwiegen zet , doet hij dat met z’n rug naar de massa. Maar verder doen de broertjes en hun neef al het mogelijke om er een feest van te maken.
De zwart-wit videoschermen spuwen beelden van het concert die zo uit Cameron Crowe’s ‘Almost Famous hadden kunnen komen. Nathan (drums) en Jared Folowill (bas) nemen het voortouw in een Coldplay-meets-Kyuss versie van ‘Pyro’. Het Kings of Leon mission statement ‘Back Down South’, hun eigen ‘Sweet home Alabama’ is meer dan ooit een family affair – de extra hired hand is plots uit het gezicht verdwenen. Een smachtend ‘On call’ showcaset nog maar een keer Caleb’s melacholie en uitzonderlijke stem. En de glorieuze generiek genaamd ‘Use Somebody’ zet er een punt achter.
Nadien is de groep zo hoffelijk om vrij snel aan de bisronde te beginnen. ‘Closer’, ‘Sex on Fire’ plus een aan Grand Funk Railroad herinnerend ‘Black Thumbnail ‘brengen de house down en tijdens het – echte – vuurwerk zakt het decor in mekaar. Wat we misten, vanavond? Een frontman die wat meer op z’n strepen stond, en verder zouden de geur van stro, een open lucht en hier en daar een gedroogde koeienvlaai beter bij deze ‘Boerenzonen op Booze’ gepast hebben dan de bunker van het Sportpaleis. Maar bon, het is november en het sneeuwt. Het wordt nog mooier in juli.
Playlist: Mary/Crawl/Molly’s Chambers/Radioactive/Fans/Revelry/The Immortals/The Bucket/The End/ Four Kicks/No Money/Notion/Pyro/On Call/Back Down South/Manhattan/Knocked Up/Use Somebody
Bisronde: Closer/Sex on Fire/Black Tumbnail
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier