De voormalige frontman van Pussy Galore stond met zijn Blues Explosion vaak op cruise control. Weinig uitschieters dus, al gaat Jon Spencer met al zijn ervaring nooit helemaal kopje onder.
Wie: Jon Spencer Blues Explosion, voorprogramma: Experimental Tropic Blues Band
Waar: Depot, Leuven
Wanneer: Dinsdag 30 november
Aanvankelijk keken we uit naar hoe de beloftevolle The Sore Losers het er vanaf zouden brengen in het voorprogramma van Jon Spencer, maar uiteindelijk was het The Experimental Tropic Blues Band die de keet mocht opwarmen, net zo goed van eigen bodem, maar qua stijl een Luikse kopie van het trio uit New York.
Met dezelfde vette knipoog eigen aan Jon Spencer, speelden Boogie Snake, Dirty Wolf en Devil D’Inferno een wilde, bij wijlen snoeiharde, set zonder daarbij de pedalen te verliezen. The Experimental Tropic Blues Band speelt in dezelfde bezetting als Blues Explosion, kronkelt zich net als Spencer een weg over het podium, maar houdt zich -zoals wel meer Waalse bands- strakker aan de blues. Alleen toen de drums in Goddamn Blues dan toch even de teugels vierden, blafte The Experimental Tropic Blues even al zijn registers open.
Toen het uitverkochte Depot stilaan op temperatuur kwam, was het al tijd voor Spencer en kornuiten. Hoeveel kleurspoelingen de voormalige frontman van Pussy Galore tegenwoordig nodig heeft om zijn haren gitzwart te houden is ons niet bekend, maar hij ziet er nog altijd uit als de kwajongen uit de jaren 1980. Zwoegend, zwetend, knielend en tussen de eerste nummers door alvast tekenend voor het cliché van de avond. ‘It’s cold out here.’
Veel warmer werd het er niet op. In het publiek gingen de kopjes dan wel aan het knikken na enkele snel aan elkaar geregen nummers, maar al te vaak stond Blues Explosion gisteren op cruise control. Weinig uitschieters dus, al gaat podiumbeest Spencer met al zijn ervaring nooit helemaal kopje onder. Wie hem in het verleden al meer aan het werk zag, verwacht echter iets meer dan ‘baby, baby, baaaaaby’ of het tot den treure toe herhalen van de groepsnaam.
Exploderen deed het pas helemaal naar het einde van de set, tijdens Magical Colours. The Blues Explosion zorgde voor een slotakkoord van formaat en Spencer bewees tijdens de bisronde dat hij nog steeds als geen ander de snelle omschakeling kan maken van een sloom snerpend gitaartje naar het gejank van de boze wolf. Even leek het er zelfs op dat hij zijn eigen onvermoeibare zelf helemaal had teruggevonden en tot een stuk in de nacht zou doorgaan, maar na een kwartiertje bisnummers vonden de heren het toch welletjes.
Hannes Cattebeke
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier