Jamie Lidell @ AB: Hoogtechnologisch staaltje verknipte soul

Jamie Lidell doet zijn reputatie van funky wonderkind alle eer aan. De muzikale kameleon verandert regelmatig van kleur en liet deze keer zijn liveband thuis. Onbevreesd en overtuigend keerde hij terug naar zijn roots.

DA GIG: Jamie Lidell in AB, Brussel op 17/03

IN EEN ZIN: Lidell verraste met een elektronische infusie. Fans van ‘Jim’ en ‘Compass’ konden het reisje naar een intergalactische versie van de eighties misschien minder smaken, maar wij zijn fan van de vernieuwde Jamie.

HOOGTEPUNTEN: ‘I’m Selfish’, ‘You Know My Name’, ‘You Naked’, ‘Music Will Not Last’, ‘Don’t You Love Me’

DIEPTEPUNTEN: geen

BESTE QUOTE: de bekentenis van de avond: “Ik weet niet of Prince van mij houdt, maar ik hou van Prince.”

Jamie Lidell doet zijn reputatie van funky wonderkind alle eer aan. De muzikale kameleon verandert regelmatig van kleur en liet deze keer zijn liveband thuis. Onbevreesd en overtuigend keerde hij terug naar zijn roots, met een sampler en een klok van een stem. De nieuwe Lidell is charmant en wispelturig.

Lidell toonde de nerdy kant van zichzelf en zijn optreden was doorspekt met heimwee naar een tijd waarin hij samples en retro synths uittestte. De hoekige electronica van Super_Collider, het duo dat hij vormde met Cristian Vogel, schemerde duidelijk door. Uit zijn eerste album, ‘Muddlin Gear’, ontsproot de synthetische soul die ook nu niet ver weg was.

Wanneer ‘Jim’ een trip terug in de tijd was met pure retrosoul -denk Stevie Wonder en Ray Charles- was ‘Compass’ melancholischer, alsof de zanger zijn bizarre zelve verenigde met een innerlijke zwarte god. Beide versies van Lidell zijn nog amper te herkennen. ‘Jamie Lidell’, het nieuwe album waarmee hij in de AB stond is minder Motown en meer Jamie.

Tijdens de voorbereiding van zijn wereldtournee, met als eerste halte Londen, verbleef de blanke soulheld in Gent. De tunes werden scherp gesteld in Het Depot in Leuven en ook Lidells passage in Club 69 ging niet onopgemerkt voorbij. De energieke hipster is in het land, en dat zullen we geweten hebben.

Ceremoniemeester Een tot de nok gevulde AB stond duidelijk te popelen om eens stevig te grooven en ook Lidell zelf was blij om terug te zijn. In 2005 stond hij hier al op het podium tijdens Exit 2005 met onder andere Arsenal en Delavega. “Ik heb voortdurend flashbacks”, zei hij bij de start van zijn show. “Bedankt om mij opnieuw te verwelkomen.” Nadat Lidell als ceremoniemeester, gehuld in een lange regenjas, plaatsnam achter een futuristisch aandoende dj-booth, ging de kop eraf met ‘I’m Selfish’, de eerste single op zijn nieuwe album.

‘You Know My Name’ was het schoolvoorbeeld van de met hightech pop en kitch geïnfuseerde postmodernistische-funk waarmee Lidell zichzelf heeft heruitgevonden. In stijgende lijn volgden echte pareltjes, afkomstig van zijn nieuwe album. Die werden afgewisseld met geüpdatete versies van oude nummers, vaak amper te herkennen. Zo duurde het even voordat het publiek door had dat ‘Another Day’ gefragmenteerd door de boxen knalde. Hun reactie was lauw, en oude nummers door de mixer halen, was misschien geen al te beste zet. Een fijne afwisseling, maar niet voldoende om als ruggengraat voor het concert te dienen.

Lichtzwaard Lidell weet dat hij een risico neemt door alleen vergezeld van elektronica op te treden en verklaarde zijn keuze, bijna verontschuldigd, aan zijn fans. “Bij mij draait alles om verandering en vooruitgang. Hiermee keer ik terug naar mijn roots.” Dat hij zijn liveband thuis heeft gelaten, vergeven we hem meteen wanneer hij gepassioneerd achter een met lichtzwaard gedecoreerde microfoonstand plaatsneemt en nog steeds klinkt als een blanke versie van Barry White.

De avond bracht een feelgood vibe, waarin de soul en warmte van weleer nog voldoende aanwezig waren. Het geheel was iets afstandelijker en futuristischer dan we van Lidell gewoon zijn, maar daar hadden de visuals een groot aandeel in. Kubistische en knipperende vormen vlogen voorbij en de man zelf baadde nu eens in felle lichtbundels, dan weer stond hij onder een cyber-sterrenhemel te entertainen.

Want entertainend was het zonder twijfel. Het feit dat het energieniveau in de zaal maar af en toe echt opflakkerde, was onbegrijpelijk. De AB reageerde afwachtend en pas toen Lidell de laatste noten in het rond strooide, trokken sommigen hun dansschoenen aan. De hippe, arty show viel duidelijk niet bij iedereen in de smaak, maar Jamie Lidell doet toch gewoon lekker waar hij zin in heeft. En dat kunnen wij alleen maar aanmoedigen. (CS) DE SETLIST: I’m Selfish / You Know My Name / Blaming Something / You Naked / What a Shame / Music Will Not Last / She Needs Me / Don’t You Love Me / So Cold / Multiply / Another Day / When I Come Back Around / Big Love

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content