Intergalactic Lovers buitelden als jonge kangoeroes door de AB

© Yvo Zels

‘I think it’s time for me to shine’, zingt Lara Chedraoui ergens op de nieuwe plaat van Intergalactic Lovers. Het Aalsterse gezelschap hoopt nog altijd de wereld te veroveren, maar er is nog een lange weg te gaan. In een bomvolle AB sleepte het kwartet alvast een lauwerkrans in de wacht.

DA GIG: Intergalactic Lovers in AB, Brussel op 2/11.

IN EEN ZIN: De groep speelde hecht en wisselde oude en nieuwe nummers op een slimme manier af, maar het materiaal was helaas niet altijd even sterk.

HOOGTEPUNTEN: Between the Lines, Shelf, No Regrets, Great Evader, Delay, Distance, River, Northern Rd.

DIEPTEPUNTEN: No Shame en Give It Up misten substantie.

QUOTE van Lara Chedraoui: ‘Fijn dat we weer een avond in jullie gezelschap mogen vertoeven. Het betekent ‘zot’ veel voor ons dat jullie telkens terugkeren.’

Na prima langspelers als Greetings & Salutations en Little Heavy Burdens weten Intergalactic Lovers op het pas verschenen Exhale niet echt meer te verrassen. Hun even pittige als geraffineerde indiepop klinkt meteen herkenbaar en voor zover er sprake is van evolutie, zit die in kleine details.

De groepsleden zijn nu jonge dertigers, die erin slagen volwassen muziek te maken zonder er hun speelse attitude helemaal bij in te schieten. Voor de opnamen van hun derde cd trokken ze naar Groot-Brittannië en riepen ze de hulp in van topproducer Gil Norton, en oude rot in het vak die eerder al zijn stempel drukte op onvervalste klassiekers als Born Sandy Devotional van The Triffids, Ocean Rain van Echo & The Bunnymen, Bossanova van Pixies en The Colour and the Shape van Foo Fighters. Díe Gil Norton dus.

Onnodig te zeggen dat het met de sound van Exhale wel snor zit. De veelvuldig gebruikte strijkers voegen aan het karakter van Intergalactic Lovers een nieuwe dimensie toe en de kleurige hoes weerspiegelt getrouw de polychromie van de liedjes.

Niettemin gaan achter de schijnbare luchtigheid van het materiaal ook nu weer donkere trekjes schuil. In haar teksten worstelt zangeres Lara Chedraoui zowel met haar identiteit als met de boze buitenwereld. Behalve over haar ambities heeft ze het ook over verlammende angstgevoelens en door communicatiestoornissen aangetaste relaties. ‘There’s a darkness I can’t seem to leave behind’, luidt één van de sleutelzinnen op de nieuwe cd. Elders klaagt ze: ‘I get so lost inside my head’. Zoveel verwarring, daar moeten wel bitterzoete popsongs van komen.

Schouderklopje

De Lovers, op het podium aangevuld met gitarist en toetsenspeler Philipp Weies, hadden er duidelijk zin in, want optreden in een uitpuilende AB blijft voor een groep van bij ons toch altijd iets bijzonders.

Intergalactic Lovers hadden hun set met zorg uitgekiend, want tussen de nieuwe nummers door vlogen de vertrouwde radiohits je om de oren.

Vanaf opener Let Go bewoog frontvrouw Chedraoui, voor de gelegenheid in een lange zwarte jurk gehuld, zich dus als een vis in het water. Haar drukke lichaamstaal leek aan te geven dat ze onlangs ergens een workshop Vrije Expressie had gevolgd, al zijn we er niet helemaal zeker van dat er een rechtstreeks verband bestond tussen haar gebarenspel en de betekenis van de songs.

Hoe dan ook, met haar soepele, sensuele stem liet de zangeres nooit na te charmeren en ook de andere bandleden toonden zich in de AB van hun trefzekerste kant. Between the Lines, een pittig nummer over aantrekken en afstoten dat afgelopen zomer al op Pukkelpop werd geïntroduceerd, buitelde als een jonge kangoeroe de zaal in. Give It Up, waarin Lara Chedraoui haar hele emotionele hebben en houden in de strijd gooide, werd door Maarten Huyghens van een sierlijk uitwaaierend gitaartje voorzien. Talk! Talk! zorgde voor een korte adempauze en tijdens My I zag je de zangeres voor een denkbeeldige spiegel staan en zichzelf een schouderklopje geven. ‘Want’, zei ze. ‘Vaak ben je gewoon niet in staat het mooie in jezelf te zien’.

Intergalactic Lovers hadden hun set met zorg uitgekiend, want tussen de nieuwe nummers door vlogen de vertrouwde radiohits je om de oren: het catchy Shewolf; het gedreven No Regrets en het massaal meegezongen Islands, waarbij het publiek telkens precies op tijd inviel met ‘We are, we are’. Ook zeer sterk: Great Evader, waarin de ritmesectie alle zeilen bijzette en de gitaren aan moordlustige pitbulls deden denken.

Vervolgens was het ‘funky time met Lara’ geblazen, wat inhield dat er gedanst hoorde te worden. Geen nood: tijdens het fantastische Delay -genoemd naar het effectpedaaltje waaraan Huyghens zijn garagerockklank ontleende- stond geen mens meer stil.

Op een bepaald moment wilde de gitarist dat de zaallichten aangingen, zodat hij even naar zijn kinderen, achteraan op de tribune, kon wuiven.

Zedenpolitie

Mochten de Lovers de hele avond op dit elan zijn doorgegaan, zou u ons niet hebben horen morren. Helaas was niet alles uit Exhale even spannend. Bij No Shame en Fears voelden we onze gedachten steeds verder afglijden. Live hadden die nummers zo weinig om het lijf dat het conservatievere deel van het publiek zelfs op het punt stond de zedenpolitie te bellen. Durven we hier de woorden ‘saai’ en ‘routineus’ te laten vallen? Oeps, te laat, daar liggen ze al.

This repetition is killing me’, opperde de zangeres, alsof ze de bui van ver zag hangen. Maar net het springerige River kreeg ons weer helemaal wakker.

Dat Intergalactic Lovers innemende mensen zijn, wisten we al langer. Op een bepaald moment wilde de gitarist dat de zaallichten aangingen, zodat hij even naar zijn kinderen, achteraan op de tribune, kon wuiven. En Lara Chedraoui wilde per se een foto van het publiek maken, ‘Voor mijn mama, zodat ze kan zien wat ík zie wanneer ik op het podium sta’. De extraatjes (Northern Rd., Howl, het ingetogen, met een mooie lapsteelsolo versierde Bruises) werden door de toeschouwers met open armen ontvangen, maar toch wisten de Lovers ons dit keer niet helemaal weg te blazen. Af en toe haperde er nog wat, zodat verder schaafwerk is aangewezen. Drie sterren dus. En daar mag u voor ons part best nog een maantje aan toevoegen.

DE SETLIST: Let Go / Between The Lines / Talk! Talk! / Shewolf / No Regrets / Islands / Great Evader / My I / No Shame / Give It Up / Delay / Distance / Fears / River // Northern Rd. / Howl // Bruises.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content