Spot, een showcasefestival in de Deense universiteitsstad Aarhus, dat het voorbije weekend zijn 18de editie vierde, heeft veel bijgedragen tot de opgang van de Scandinavische muziek. Dat verklaart waarom The Raveonettes graag nog eens terugkeerden naar de plek waar het een decennium geleden voor hen allemaal begon.
Efterklang, Murder, José González, Agnes Obel, Alphabeat, Kaizers Orchestra, The Raveonettes, het zijn slechts enkele acts die hun Europese carrière in een stroomversnelling zagen belanden nadat ze tijdens Spot door buitenlandse journalisten, bookingsagenten of platenmaatschappijen werden opgemerkt. De organisatoren zijn erin geslaagd ‘nordic music’ tot een kwaliteitslabel te verheffen en weten jaarlijks meer dan 300 muziekprofessionals uit Europa en de VS naar Aarhus te lokken.
Of er in de Scandinavische landen méér en betere muziek wordt gemaakt dan elders blijft een open vraag, maar een feit is wél dat de nazaten van de vikings er, door hun ondernemingsgeest, exploratiedrang en marketingtalent, in zijn geslaagd hun artiesten met succes te exporteren. Want ook Noorwegen en IJsland beschikken, respectievelijk met By:larm en Iceland Airwaves, over soortgelijke evenementen waar Belgische muzikanten alleen maar met een mengeling van bewondering en afgunst tegenaan kunnen kijken.
Dit jaar presenteerde Spot zo’n 165 bands, gespreid over twee dagen en zeventien podia. Nieuw daarbij was de ingebruikname van Godsbanen, een gebouwencomplex dat vroeger dienst deed als vrachtruimte voor de Deense spoorwegen en dus vergelijkbaar is met het Brusselse Thurn & Taxis. Daardoor vonden alle concerten, meestal korte sets van een half uur, voor het eerst sinds het ontstaan van het festival, nu in overdekte ruimtes plaats.
Door het enorme aanbod van optredens is het, zeker voor niet-Denen, niet altijd makkelijk de juiste keuzes te maken. Piepjonge, onervaren bands, zoals het door Nick Cave aangestoken Get Your Gun, staan hier immers broederlijk naast vaste waarden zoals I Got You On Tape, Choir of Young Believers of Tim Christensen, die tijdens de nineties tot een lokale ster uitgroeide met de powerpopband Dizzy Mizz Lizzy en nog altijd radiovriendelijke maar integere songs schrijft met knipogen naar Crowded House en Matthew Sweet. De stilistische variatie en kwaliteitsverschillen op Spot zorgen soms voor frustratie. Het komt er voor de bezoeker dus op aan vooraf grondig zijn huiswerk te maken, maar zich toch ook af en toe gewoon te laten verrassen. En dat lukt. Waar zie je anders iets als Dying Dyveke, een ensemble dat bestaat uit een strijkkwartet, een operazangeres die schraapgeluiden maakt met elektronisch gemanipuleerde vislijnen en een cutting-edge techneute? Goed, het klonk nog niet helemaal overtuigend, maar wèl onalledaags en prikkelend. Net zoals het contrast tussen de schuimbekkende gitaarnoise van het Noorse The Megaphonic Thrift en de bevlogen countryblues van de IJslandse Lay Low.
Origineel is ook dat Spot occasioneel acts uit verschillende landen en genres samenbrengt om in korte tijd een gezamenlijke set in elkaar te boksen. Zo ging de hedendaags-klassieke pianist Nils Frahm een alliantie aan met de popgroep Marybell Katastrophy en sloten de Deense meisjes van het twangy Darkness Falls vriendschap met de IJslandse (donkere)sprookjesnimf Sóley.
De grootste stormloop veroorzaakten uiteraard The Raveonetes. Tien jaar geleden beklommen ze het Spot-podium als totaal onbekende nobody’s, met enkel hun debuut-ep onder de arm. David Fricke, journalist bij het Amerikaanse Rolling Stone, schreef een laaiend enthousiaste recensie en de rest is geschiedenis: de groep heeft inmiddels fans over de hele wereld. Om dat te vieren zakten Sune Rose Wagner en Sharin Foo, voor de gelegenheid vergezeld van hun oorspronkelijke drummer en gitarist, nog eens naar Aarhus af voor een integrale live-reprise van ‘Whip It On’, de plaat waarop ze voor het eerst hun voorliefde voor girl groups en sixtiesgarage versmolten met de stofzuigersound van The Jesus & Mary Chain. Het werd een korte, maar knallende set waarin alle acht nummers nog altijd uitsluitend werden gespeeld in Bb-mineur.
Maar ook voor wie geen kaartje voor het festival op zak had, viel er in Aarhus veel boeiends te beleven: in talloze bars en binnenpleintjes vonden namelijk gratis off-venue-shows plaats, waaronder een prachtig optreden van CODY, een zeskoppige Americanaband die ook voor het Belgische publiek geen onbekende meer is. Dus neen, we hebben ons tijdens ons jongste uitstapje naar Denemarken beslist niet verveeld.
Dirk Steenhaut
Maggie Björklund (Deense pedalsteelgitariste die samenwerkt met Calexico en momenteel deel uitmaakt Jack Whites band) is op 11 mei tijdens Les Nuits Botanique in Brussel. Choir of Young Believers speelt op 19 mei te zien in de Cactus Club in Brugge.
Klik hier voor de zeven interessantste ontdekkingen op Spot 2012.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier