Wie tijdens het laatste weekend van april door het Meerhout wandelt lijkt zich in oorlogsgebied te bevinden. De voortuinen worden afgeschermd door menshoge dranghekken en in de verte weerklinken razende dreunen en gesmoord geschreeuw.
Wie tijdens het laatste weekend van april door het Meerhout wandelt lijkt zich in oorlogsgebied te bevinden. De voortuinen worden afgeschermd door menshoge dranghekken en in de verte weerklinken razende dreunen en gesmoord geschreeuw. Langs de weg liggen enkele jongeren in gescheurde kledij te kreunen.
Vergis u niet: dit is niet Gomorra, dit is Groezrock, een muziekfestival dat dit jaar al weer aan zijn 22e editie toe was en dat Meerhoutenaars ondertussen een traditie zijn beginnen noemen. Van heinde en verre zakken muziekliefhebbers af naar onze zwoele Vlaemsche Kempen om te genieten van het beste wat de punk- en hardcorewereld te bieden heeft. “Nergens anders vind je zo’n affiche”, aldus Beltran die ieder jaar pendelt tussen Spanje en België om zijn favoriete bands aan het werk te zien. “Het is een van de hoogtepunten van mijn jaar. Groezrock is fantastisch georganiseerd en de affiche is steeds heel sterk.”
All about the music
Kudos dus voor Hans Maes en kompanen, die een klein festival op het dorpsplein wisten om te toveren in een internationale referentie. Waar het andere lokale festivals minder goed vergaat, lijkt Groezrock alleen maar te groeien – net omdat de promotoren van Groezrock verder kijken dan (nationale) Afrekeningfenomenen. U moet dit jaar al moeite doen om geen Blackbox Revelation of Compact Disc Dummies aan het werk te zien, maar wie naar Groezrock gaat krijgt legendes als Grade, (Black)Flag, Into Another en Bad Religion voorgeschoteld, overgoten met een sausje van jonge honden als Title Fight, Bastions en Polar Bear Club. Eenheidsworst? Allerminst.
Het lijkt nochtans een gevaarlijke combinatie; verschillende subculturen met elkaar vermengen, zeker als het (insert vooroordeel) voorstanders van de veelal agressieve muziek zijn. Toch is Groezrock een behoorlijk vredig festival. De EHBO krijgt wel eens wat te verbinden en ontsmetten, maar dat zijn eerder slachtoffers van een te enthousiaste stagedive dan van een echt gevecht. De meeste Groezrockgangers kennen elkaar al jaren en voor hen is het festival een blij weerzien met hun favoriete bands en andere fans die hun lievelingsgroepen over heel de wereld volgen. It’s all about the music.
Een steunverbond
Ook de bands onderling verbroederen maar al te graag achter de coulissen van het Groezrockgeweld. Zoals Tim McIlrath van Rise Against het zo mooi verwoordde: we’re one big family. De steun die de bands elkaar geven is onvoorstelbaar. Zo spelen leden van de ene band wel eens roadie voor de andere, vermelden ze elkaar in bindteksten en staan ze aan de rand van het podium goedkeurend knikkend te luisteren naar hun ‘concurrenten’.
Heel wat groepen speelden hier dit weekend al voor de tweede of derde keer, en hoewel kwatongen zouden durven beweren dat zoiets wijst op een gebrek aan inspiratie duidt het net op een overvloed aan steun. De band die gisteren op het kleine Macbethpodium heeft gespeeld sluit over vier jaar misschien wel het hoofdpodium af. Op Groezrock worden immers succesverhalen geboren. Voor veel bands is het Vlaamse festival een van hun eerste Europese gigs ooit. Dankzij onaflatende steun van hun fans en de organisatoren van Groezrock krijgen jonge groepen hier echt de kans om te groeien, terwijl gevestigde waarden er het respect krijgen dat ze verdienen.
Welcome in my backyard
In de schaduw van het Sinksenfoorsakkeren en het Genstefeestengemem lijkt het niet onwaarschijnlijk dat de inwoners van Meerhout niet opgezet zijn met al die hanenkammen en tatoeages die hun eens zo vredige straten bezetten, maar niets is minder waar. Op het festivalterrein, achter de biertoog en in de VIP ruimte treffen we verschillende Meerhoutenaars -jong en oud- die het bijzonder naar hun zin lijken te hebben.
“Groezrock is een traditie, het hoort er ieder jaar gewoon bij”, aldus een dorpsbewoner. “De meesten van ons zijn ermee opgegroeid en hebben hier zelf veel plezier beleefd; waarom zouden we een ander dat ontzeggen.” Op de vraag of ze het niet een beetje vervelend vinden, die overlast, schudden ze heftig van niet. “Er is wel eens een Antwerpenaar hier komen wonen die van zijn tak heeft gemaakt”, lachen ze. “Maar eigenlijk zijn het enkel de inwijkelingen die erover klagen, mensen die niet snappen hoe heel onze gemeenschap betrokken wordt bij dit festival. Dat is altijd al zo geweest en dat zal zo blijven; ik werk hier met plezier aan mee en drink even graag een pintje achteraf!”
Laat het dus duidelijk wezen dat Groezrock een festival is dat door iedereen omarmd wordt. Het is een plek waar mensen elkaar (opnieuw) ontmoeten, waar de liefde voor muziek primeert en waar een gebalde vuist een positieve emotie herbergt. De succesformule van Groezrock bestaat dan ook uit 9 letters en een leesteken: c-o-m-m-u-n-i-t-y-!
Katrin Swartenbroux
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier