EuroSonic festival @ Groningen (Nl), dag 1

Noorderslag, een druk bijgewoond showcaseweekend in Groningen, viert dezer dagen zijn 25ste verjaardag, maar aan de formule is weinig veranderd. Vooral het festivalonderdeel EuroSonic lokt veel talentspotters naar de Nederlandse stad, met als doel: de muzikale groten van morgen te ontdekken.

Drie avonden, ruim dertig podia in clubs, café’s en zaaltjes en een massa jonge bands uit alle hoeken van Europa: dat is het lokaas waarmee EuroSonic jaarlijks zo’n 3000 belangrijke spelers uit de muziekindustrie naar Groningen weet te lokken. Concertorganisatoren, mediamensen, platenbazen, booking agents en gewone toeschouwers wagen er zich traditiegetrouw aan een zoektocht naar ’the next big thing’. EuroSonic is bij uitstek de plek waar jong talent in de kijker loopt, een marktplaats waar bandjes met internationale ambitie zich laten keuren in de hoop te worden opgemerkt door iemand die hen een beslissend steuntje in de rug kan geven.

Ook dit jaar werd het eigenlijke festival voorafgegaan door de uitreiking van de EBBA’s (Euopean Border Breaker Awards), wat gepaard ging met een door Jools Holland gepresenteerde televisieshow in de Oosterpoort. Tien debuterende Europese artiesten werden bekroond omdat ze hoge verkoopcijfers, airplay en livesucces in het buitenland konden voorleggen. Onder hen: de Duitse Baseballs, de Franse Zaz en de Nederlandse Caro Emerald. De Belgische eer werd gered door Stromae, die tijdens het afgelopen jaar in elf landen de hitlijsten aanvoerde met ‘Alors on danse’. Onze landgenoot viel terecht in de prijzen, want zelfs in Rusland kunnen ze zijn nummer tegenwoordig meezingen.

De glamour van de EBBA’s stak echter schril af tegen het eigenlijke festivalprogramma. Want daar telde toch vooral de muziek zélf. Typisch voor EuroSonic is dat iedere bezoeker uit het overweldigende aanbod zijn eigen festival destilleert. Tijdens dit jubileumjaar staat vooral de Nederlandse popscene in de schijnwerpers, maar met een twintigtal groepen is ook België dit jaar weer goed vertegenwoordigd. Goose, The Van Jets, Selah Sue, Absynthe Minded, The Sore Losers, Wallace Vanborn, allemaal dromen ze ervan hun territorium uit te breiden. Of dat lukt, valt af te wachten, maar de fraaie, dromerige set die we zagen van Marble Sounds werd door het publiek alvast zeer warm ontvangen. The Vaccines, een van de nieuwe Britse bands waar we naar uitzagen, liet het ter elfder ure afweten, maar op 28 februari kunt u zelf uitvissen of de hype terecht is, wanneer ze de Brusselse Botanique aandoen. Dit waren voor ons alvast de hoogtepunten van de eerste EuroSonic-avond:

1. JAMES BLAKEAls er naar één optreden reikhalzend werd uitgekeken, was het wel dat van de 22-jarige conservatoriumstudent uit Londen die vorig jaar de aandacht trok met sterke vinyl-ep’s als ‘The Bell’s Sketch’, ‘CMYK’ en ‘Klavierwerke’. Daarop serveerde hij cut & paste-elektronica waarin statische ruis en verknipte samples niet werden geschuwd. Zelf sprak hij van post-dubstep, met invloeden van r&b, funk, jazz en hiphop. Inmiddels tekende Blake een contract met major A&M dat volgende maand zijn debuut-cd uitbrengt en zoals zijn huidige radiohit, een afgekloven bewerking van Leslie Feists ‘Limit to Your Love’ al aangeeft, manifesteert de artiest zich almaar vaker als zanger. In Groningen lag de nadruk op James Blakes stem en klavierspel, maar de man had ook twee begeleiders meegebracht: de ene speelde elektronische drums, de andere afwisselend bassynth en gitaar.

Tijdens de openingsnummers ‘Unluck’ en de fraaie soulballad ‘Lindesfarne’ toonde Blake zich op vocaal vlak een kruising tussen Jamie Lidell en Antony Hegarty. Meestal hield hij het sober, al werd ‘To Care (Like You)’ van een barokke coda voorzien. Het gospelachtige ‘I Never Learnt to Share’ groeide door zijn tweeregelige tekst uit tot een heuse mantra, ‘Limit to Your Love’ was live net zo mooi als op plaat en ‘Anti War Dub’ klonk, ondanks de vele stemvervormers, warm en bezield. Blake had af en toe last van technische problemen en zijn set was nog geen voltrefer over de hele lijn, maar je voelde wel dat er voor deze man een rooskleurige toekomst is weggelegd. Mis hem dus niet, wanneer hij op 19 februari de Leuvense Silo aandoet, als onderdeel van Kulturama.

2. MOUNT KIMBIEHet Britse elektronicaduo Mount Kimbie debuteerde afgelopen zomer veelbelovend met de cd ‘Crooks and Lovers’, een rijke, gelaagde post-dubstepplaat die zeer geschikt is als soundtrack bij de nacht die volgt na een wild feestje. Tijdens hun EuroSonicset zagen we Dominic Maker en Kai Campos laptops bedienen, aan knopjes morrelen, met dubby beats, samples en cut-ups goochelen, maar al die geprogrammeerde ingrediënten werden wél slim gecombineerd met livepercussie, -bas en -gitaar. Het resultaat was nu eens abstracte, filmische elektro, beademd door Ennio Morricone, dan weer dronedub met stevige rockriffs. Mount Kimbie speelde een spannende, veelkleurige set die andermaal bewees dat er in de subgenres van de hedendaagse dansmuziek nog steeds verrassende dingen gebeuren.

3. ANNASAIDDeze vier piepjonge Denen uit Aarhus combineren punkfunk, mathrock en de Britse Factory-sound uit de jaren tachtig tot een aanstekelijke sound die ons meermaals aan die van Foals deed denken. Dat lag vooral aan het ingenieuze gitaarspel van Mathias Pedersen Smidt en zanger Martin Sahlertz, al dient gezegd dat het kwartet iets lichtvoetiger en catchier uit de hoek kwam dan de band uit Oxford. Zijn meerstemmige samenzang en gevoel voor melodie herinnerde ons dan weer aan Local Natives, terwijl de afroriedeltjes naar Vampire Weekend verwezen en we af en toe zelfs een flard Tears for Fears leken op te vangen. Annasaid was alleszins een aangename verrassing. De groep komt in april naar ons land voor enkele concerten en Suburban brengt haar uitstekende debuut-cd ‘Jua’ dit najaar uit in de Benelux. Hoewel de groepsleden niet ouder zijn dan 21, klonk hun muziek strak, energiek en zelfzeker. Beslist in het oor te houden dus.

4. K-X-PTrio uit Helsinki, aangevoerd door Timo Kaukolampi, die we al kennen als producer van de elektropopdiva Annie. K-X-P is echter andere koek: een stoofpotje waarin elektro, kraut- en dronerock, new wave en dark disco net zo lang liggen te pruttelen tot er een muzikaal gerecht ontstaat dat onze smaakpapillenprikkelt op de wijze van Suicide, NEU! en Spaceman 3. De debuut-cd van K-X-P verscheen enkele maanden geleden bij Smalltown Supersound en ook live werd het klankbeeld gedomineerd door stuiterende synths, zware bassen en motorik beats. Dit was dansmuziek, gespeeld met een punkattitude: donker en dreigend, maar tegelijk voorzien van doorzichtige popstructuren. Sterke instrumentals, type ‘Mehu Moments’, werden afgewisseld met gezongen nummers zoals ’18 Hours (of Love)’ of ‘Pockets’. Wie snel is kan de groep vanavond nog aan het werk zien in Zaal België in Hasselt.

Dirk Steenhaut