dEUS in de Lotto Arena: Mauro feestelijk uitgewuifd

De keren waarop gOD neerdaalt in zijn geboortestad zijn zo zeldzaam dat werkelijk iederéén erbij wil zijn. Een uitverkochte Lotto Arena dus, voor het allerlaatste optreden van dEUS met Mauro Pawlowski, die na dertien jaar de groep verlaat. Het werd een afscheid in stijl, met veel auditief vuurwerk.

DA GIG: dEUS in de Lotto Arena, Antwerpen op 10/2.

IN TWEE ZINNEN: Ook al moet dEUS binnenkort naar een nieuwe gitarist op zoek, de show in Antwerpen verliep allerminst in mineur. De groep speelde een strakke, dynamische ‘Greatest Hits’-set, waarin Mauro nog een laatste keer mocht schitteren.

HOOGTEPUNTEN: ‘Via’, ‘Pocket Revolution’, ‘Quatre mains’, ‘Sun Ra’,’Hotellounge’, ‘Roses’, ‘Suds & Soda’, ‘Nothing Really Ends’…

DIEPTEPUNTEN: geen, al waren ‘Little Arithmetics’ en ‘Serpentine’ niet zo goed als ze hadden kúnnen zijn.

QUOTE van Tom Barman: “Er doen momenteel heel wat speculaties en geruchten de ronde, maar ik kan jullie met de hand of het hart vertellen: dit is niet het einde van… Mauro!”

De geschiedenis van dEUS, die intussen al 26 jaar duurt, heeft vaak turbulente momenten gekend. ‘Worst Case Scenario’, het spraakmakende debuut van het gezelschap, was nog niet koud of gitarist Rudy Trouvé hield het al voor bekeken. Een plaat later ‘sloeg ook bassist Stef Kamil Carlens de deur achter zich dicht. Na ‘The Ideal Crash’ werd drummer Jules De Borgher, die met een C4 naar huis was gestuurd, vervangen door Stéphane Misseghers. Halverwege de opnamen van ‘Pocket Revolution’ stapten ook nog eens gitarist Craig Ward en bassist Danny Mommens op. Maar net toen onze nationale rocktrots helemáál leek te imploderen, luidde de komst van gitarist Mauro Pawlowski en bassist Alan Gevaert het begin in van de stabielste periode in het bestaan van de groep. Alleen gooit nu ook publiekslieveling Mauro, de muzikale duizendpoot met de 1001 projecten, er, na vier cd’s en vijfhonderd concerten, definitief het bijltje bij neer.

Niet dat er ooit sprake was van ruzie of wrijvingen. De 45-jarige gitarist vertrekt in de beste verstandhouding.

Niet dat er ooit sprake was van ruzie of wrijvingen. De 45-jarige gitarist vertrekt in de beste verstandhouding. Wel is duidelijk dat dEUS, voor een muzikant die van afwisseling houdt en even graag free-jazz of impro speelt als metal of powerpop, een keurslijf was geworden. Mauro beweegt in stilistisch opzicht nu eenmaal sneller dan zijn schaduw en voelt zich beter op kleine podia, waar je naar hartenlust kunt experimenteren, dan in megabunkers als de Lotto Arena, waar een beetje muziekliefhebber sowieso niet voor zijn plezier naartoe trekt.

Wie hem zal vervangen is nog niet geweten. Tim Vanhamel (Millionaire)? Tijs Delbeke (Sir Yes Sir, Nightman)? Beide heren hebben dEUS in het verleden al uit de brand geholpen, maar verrassingen zijn natuurlijk nooit uitgesloten. Bovendien lijkt de zoektocht naar een nieuwe gitarist net iets minder prangend, nu Tom Barman zich uitleeft met Magnus en TaxiWars en bezig is met de voorbereiding van zijn tweede langspeelfilm.

Ludiek filmpje

Het werd in Antwerpen alleszins geen afscheid met een rouwbandje. De overige groepsleden hadden, als hommage aan meneer Pawlowski, met een verborgen camera zelfs een filmpje gemaakt, dat, na enkele technische haperingen, tijdens het concert werd geprojecteerd.

Het werd in Antwerpen geen afscheid met een rouwbandje. De overige groepsleden hadden, als hommage aan meneer Pawlowski, met een verborgen camera zelfs een filmpje gemaakt

Daarin werd op een ludieke manier gepeild naar de ‘coolheidsfactor’ van de uit te wuiven snarengeselaar. dEUS speelde in de Lotto Arena een twee uur durende ‘Greatest Hits’-set en de heren hadden er duidelijk zin in: ze blaakten van zelfvertrouwen en musiceerden even strak als dynamisch. Maar gezien de snelheid waarmee alle kaartjes de deur waren uitgegaan, was deze thuiswedstrijd natuurlijk al gewonnen nog vóór de instrumenten werden uitgepakt.

dEUS putte uit zijn hele discografie, al werden platen als ‘The Ideal Crash’ en ‘Keep You Close’ vrij stiefmoederlijk behandeld. ‘In A Bar, Under the Sea’ en ‘Pocket Revolution’ daarentegen, kwamen rijkelijk aan bod en gaven nog maar eens aan hoe veelzijdig Antwerp’s finestna al die jaren nog altijd klinken. In veel van de songs werden overigens nieuwe accenten gelegd en kwamen onvermoede details bovendrijven, zodat ze, in al hun vertrouwdheid toch nog wisten te verrassen. Zo zat in ‘Constant Now’ een nog niet eerder gehoorde passage en kwamen de keyboards van Klaas Janzoons in publieksfavoriet ‘Instant Street’ meer dan ooit op de voorgrond. Mauro Pawlowski soleerde intussen alsof het de laatste keer was en voorzag ‘Little Arithmetics’ -in onze oren nog altijd een wereldhit that never was– voor de gelegenheid van een epische gitaarintro.

Schrapend en schurend

Nu eens kwam dEUS funky uit de hoek (zie ‘The Architect’, ‘Girls Keep Drinking’), dan weer stuiterend en explosief, zoals in ‘Fell off the Floor, Man’, waarin Misseghers enkele dodelijke drumsalvo’s afvuurde. Van een elegante popsong als ‘Sirens’ ging het naar het stuwende en meeslepende ‘Quatre Mains’, waartoe Barman zich van de taal van Molière en Gainsbourg bediende. En van broeierige nummers met een noir-sfeertje, type ‘Pocket Revolution’ of ‘Sun Ra’, zigzagde de groep naar ‘Theme From Turnpike’, dat de middenweg bewandelde tussen Mingus en Morricone. De laatst genoemde song werd door Mauro overigens van een Somnabula-achtige vocale uitsmijter voorzien.

Toch waren er ook een paar puntjes van kritiek.

Toch waren er ook een paar puntjes van kritiek. Zoals bleek uit ‘Little Arithmetics’ en ‘Serpentine’, was Barman niet altijd even goed bij stem en door de afwezigheid van beeldschermen in de Lotto Arena waren de bandleden voor heel wat toeschouwers weinig méér dan onherkenbare stipjes. Uiteindelijk konden de oudste songs, zoals ‘Via’, ‘Hotellounge’ en ‘Roses’, uiteengereten door de schrapende en schurende viool van Janzoons, op de geestdriftigste reacties rekenen.Vooral naar het einde toe raakte het publiek door het dolle heen: dEUS is nooit beter geweest dan toen de groep uit stukjes Zappa, Beefheart, Waits en The Velvet Underground haar eigen unieke sound puurde.

De bissen klonken al net zo trefzeker: ‘Bad Timing’ rolde de zaal in als een tsunami, het kolkende ‘Suds & Soda’ werd door de hele zaal meegebruld en de avond werd symbolisch besloten met het troostende ‘Nothing Really Ends’. Want ook al verlaat dEUS voorlopig enigszins geamputeerd het strijdtoneel, zijn verhaal is zeker nog niet afgerond. We zijn nu al benieuwd naar het volgende hoofdstuk.

Dirk Steenhaut

DE SETLIST: Slow / Via / The Architect / Constant Now / Instant Street / Fell Off the Floor, Man / Girls Keep Drinking / Pocket Revolution / Sirens / Little Arithmetics / If You Don’t Get What You Want / Quatre Mains / Smokers Reflect / Serpentine / Sun Ra . Theme From Turnpike / Hotellounge (Be the Death of Me) / Roses // Bad Timing / Suds & Soda / Nothing Really Ends.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content