Couleur Café, dag 2 – Flavia Coelho: Aanstekelijke melodietjes, sensuele uitstraling ***
Ze woont al sinds 2006 in Parijs en is bij onze zuiderburen dus bekender dan in haar eigen land, maar zoals de meeste Brazilianen maakt Flavia Coelho muziek waar veel beweging in zit. Haar gitaarspel was vrij percussief van aard en ook haar Cameroense drummer zorgde ervoor dat het flink vooruit ging tijdens haar set.
Naar Braziliaanse maatstaven stond de chanteuse met een erg compacte line-up op het podium, want haar enige andere gezel boog zich over een stel elektronische keyboards. Coelho bediende zich regelmatig van reggaeritmen en dat leidde tot een sound die soms wat weg had van een Zuiderse versie van The Police.
De artieste plukte afwisselend songs uit haar cd’s ‘Bossa Muffin’ en ‘Mundo Meu’ en serveerde aanstekelijke melodietjes waarin regelmatig echo’s uit samba, bossanova, frevo, forro en baile funk te horen waren en het minstens evenveel van haar sensuele uitstraling als van haar muzikale talent moesten hebben. Dat leidde tot dansbare ‘good time music’ met een hoog alegria-gehalte (zie: ‘Vazio’), maar ook tot kritische maatschappelijke observaties, zoals ‘Periferia’, over het leven in de sloppenwijken.
Flavia Coelho, die ook af en toe verwijzingen naar ragga en hiphop in haar liedjes stopte, gaf een alleraardigst concert. Toch misten we de ritmische en harmonische rijkdom die de beste muziek uit het Latijns-Amerikaanse land kenmerkt.
Dirk Steenhaut
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier