Chantal Acda & Arc Sonore @Ha’fest: De stembanden weer wat nauwer aangehaald

Chantal Acda © -

Niets zo mooi als een artiest die zijn comfortzone verlaat en een moedige sprong in het ijle waagt. Op verzoek van de Handelsbeurs ging indiefolkzangeres Chantal Acda een alliantie aan met een mannenkoor en tijdens het Ha’fest resulteerde dat in een spannend concert in de Gentse Sint-Jacobskerk.

DA GIG: Chantal Acda (en Anna von Hausswolff) op Ha’fest in de Sint-Jacobskerk, Gent op 13/5.

IN EEN ZIN: Chantal Acda’s songs werden voor de gelegenheid ontmanteld en van nieuwe, verrassende arrangementen voorzien, waarin de stemmen van Arc Sonore en een euphonium een sleutelrol toebedeeld kregen.

HOOGTEPUNTEN: ‘Arms Up High’, ‘Ouverture + The Sparkle in our Flaws’, ‘ Everything and Everyone’…

DIEPTEPUNTEN: geen

QUOTE van Chantal Acda: “Ik heb nog nooit met zoveel mannen op het podium gestaan. Vind ik best wel leuk.”

De Nederlands-Belgische Chantal Acda heeft altijd al iets met stemmen gehad. Niet alleen is haar moeder een stempedadoge, sinds ze voor het eerst naar IJsland reisde raakte ze er ook in de ban van de spiritualiteit en de grootsheid die een koor zoal kan uitstralen. Voor Acda was dit vocale project dan ook een droom die uitkwam. Speciaal voor het Gentse festival bundelde ze haar krachten met Arc Sonore, een negenkoppig mannenkoor dat zowel thuis is in het Gregoriaanse repertoire als in hedendaags klassiek. Wie Chantal Acda enkel kende van haar soloplaten of haar werk met sleepingdog, True Bypass en Isbells, kreeg dit keer dus een onvermoede kant van haar te horen.

In de Sint-Jacobskerk riep ze ook de hulp in van twee van haar reguliere bandleden: haar levensgezel Eric Thielemans op drums en percussie en Niels van Heertum op euphonium. De set bestond voornamelijk uit materiaal uit haar jongste cd’s ‘Let Your Hands Be My Guide’ en ‘The Sparkle in Our Flaws’, die heel wat internationale weerklank vonden en waarop ze samenwerkte met tot de verbeelding sprekende artiesten als Nils Frahm, Peter Broderick en Shahzad Ismailly.

De songs werden voor de gelegenheid totaal ontmanteld en van nieuwe, verrassende arrangementen voorzien. Daarin kregen de stemmen van Arc Sonore -soms behoedzaam, soms geleidelijk aanzwellend- uiteraard een sleutelrol toebedeeld. De lyrische frazen van Van Heertum waren echter net zo goed sfeerbepalend. De man bespeelde zijn blaasinstrument al eens op een weinig voor de hand liggende manier en bracht bij momenten zelfs elektronisch vervormde gorgelgeluiden voort. In ‘Arms Up High’ nam Thielemans dan weer de oorspronkelijke zangpartij van Peter Broderick over en voegde hij aan het nummer, dat Chantal Acda schreef voor haar vader toen die al terminaal ziek was, een marching band-roffel toe die strijdbaarheid suggereerde. Wat broos was kreeg hierdoor iets krachtigs en gaf de vocale dialoog tussen de zangeres en de overige stemmen extra emotionele spankracht.

Gratis knuffel

Ook in ‘My Night’ werd enkel het geraamte van de song over gehouden. De invulling hield ergens het midden tussen klassieke avant-garde en elektro-industrial, maar Chantal Acda bracht vervolgens warmte binnen met het solo op akoestische gitaar gebrachte ‘Son’, zonder versterking en optimaal gebruik makend van de akoestiek van de ruimte. ‘The Sparkle In Our Flaws’ werd voorafgegaan door een lange ouverture, waarin Acda zich beperkte tot enkele minimalistische keyboardaanslagen en Eric Thielemans het koor dirigeerde. Dat leidde tot woordenloze polyfonie waarbij enkele van de zangers ‘rrr’-klanken voortbrachten, zoals kinderen weleens plegen te doen wanneer ze met speelgoedautootjes spelen. Zo relativeerden ze op een frivole manier de voorname context van de kerk en het highbrow-karakter dat vaak aan klassieke muziek wordt toegedicht.

“Die stemmen, ik word er echt blij van”, vertelde Chantal Acda glunderend. De heren van Arc Sonore verleenden liedjes als ‘Everything ane Everyone’ en ‘Wintercoat’ inderdaad een haast sacraal karakter. Maar ook in ritmisch opzicht hadden de nummers een subtiele transformatie ondergaan, zodat je als luisteraar voortdurend de oren bleef spitsen. Een concert dus met veel sterke momenten én enkele passages die nog niet helemaal af leken. Hopelijk krijgen Acda en het koor de gelegenheid in de toekomst nog vaker samen op te treden. Natuurlijk maakten de nieuwe versies de vertrouwde niet overbodig. Maar het was wel boeiend vast te stellen dat de songs ook in een andere gedaante een volwaardig bestaan konden leiden.

Chantal Acda heeft de jongste jaren enkele artistieke reuzensprongen gemaakt. We zijn er dan ook van overtuigd dat dit project voor haar nieuwe wegen opent, die ze in de toekomst wellicht nog verder zal exploreren. Tot slot kondigde de zangeres aan dat, wie dat wilde, bij de merch-stand een gratis knuffel in ontvangst mocht komen nemen. Kijk, dàt noemen we nog eens slimme marketing.

Monumentaal

Later op de avond kreeg het publiek ook een concert van de Zweedse Anna von Hausswolf voorgeschoteld. De artieste uit Göteborg bracht onlangs haar derde cd ‘The Miraculous’ uit, waarvoor ze gebruik maakte van het Acusticum, een reusachtig orgel met negenduizend pijpen, dat zich in de Noordelijke stad Pitea bevindt. Dat verklaart meteen de donkere, monumentale teneur van haar muziek. Ze lichtte het instrument uit zijn liturische context en gaf er, met tekstflarden als “I think I see a knight/ I’m going to fuck him for a while” een ketters randje aan.

Samen met haar uitstekende band bouwde de zangeres in de Sint-Jacobskerk een granieten wall of sound, die beurtelings deed denken aan Swans, Godspeed You! Black Emperor, de seventies prog van Pink Floyd en de klassieke composities van György Ligeti. Nummers als ‘Discovery’, ‘Stranger’ en vooral ‘Come Wander With Me/Deliverance’ klonken niet alleen visceraal, ze hadden ook een uitgesproken filmisch karakter. Voorts beschikte Von Hausswolff over een stem als een klok, waardoor ze soms een beetje klonk als Kate Bush op een gothic-trip. Het resultaat: een volumineus concert dat de vage grens tussen werkelijkheid en verbeelding aftastte. Imposant, dat zeker, maar net iets te ver verwijderd van de wereld van Chantal Acda om ons, op die plek en dat tijdstip, helemaal op sleeptouw te nemen. Tja, zelfs een wolf moet al eens het onderspit delven.

Dirk Steenhaut

CHANTAL ACDA SETLIST: We Will, We Must / Arms Up High / My Night / Son / Ouverture + The Sparkle In Our Flaws / Everything and Everyone / Wintercoat.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content