Bill Callahan @ Pukkelpop: Tussen zwartgallig en zwierig

© Jef Boes
Michael Ilegems
Michael Ilegems Chef van Knack Focus en KnackFocus.be

(15u10, Club) De lange vertellingen van de Texaanse treurwilg Bill Callahan waren poëtisch, donker en vaak onbegrijpelijk. Maar we waren wél mee.

PLUS: Op de ryder van Bill Callahan (ex-Smog) stond naar verluidt uitdrukkelijk vermeld dat er tijdens zijn concert in de Club geen licht op het publiek mocht schijnen, en al zeker geen gekleurd licht. Rook? Ook niet. Eén witte spot, gericht op het verkrampte gezicht van Callahan, was wel voldoende voor hem.

Nee, Bill Callahan – die er bijliep als Bowie in een minder goeie bui – is geen doordeweekse singer-songwriter. Aan de geijkte popsongpatroontjes doet hij ook al niet mee. Strofe, refrein, break: nope.

De songs van de Texaanse treurwilg zijn lange vertellingen – over schilders, veedrijvers en allerlei dieren in de natuur. Ze zijn brommerig, donker, poëtisch, vaak sarcastisch en soms volstrekt onbegrijpelijk. Of wat kon u opmaken uit Summer Painter’s slotzin “Rich Man’s Folly and Poor Man’s Dream / I’m painting these while beavers build dams all around me”?

Maar het belangrijkste was: we waren méé. Want er zat houvast in de muziek; in de repetitieve baslijnen, de strelende drumslagen en de simpele gitaarmotieven van Callahan die de songs aandreven, en in de avontuurlijke gitaaruitspattingen van Matt Kinsey die op een heerlijke manier voor stoorzender speelden.

MIN: Niet van toepassing

HOOGTEPUNT: ‘America!’, dat het midden hield tussen zwartgallig en zwierig. Over zwierig gesproken: er bestaat een integrale dubversie van Callahans jongste plaat ‘Dream River’, getiteld ‘Have Fun With God’. Uitchecken!

AFTERMOVIE-GEHALTE: 2,5/5

SETLIST: Summer Painter / Spring / America! / Ride My Arrow / Too Many Birds / Drover

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content