Op ‘Covers’ weet Cat Power ook met andermans woorden te beroeren

Zingen is het hart luchten. Dat lukt Chan Marshall, alias Cat Power, net zo goed met andermans liedjes.

Voor Chan Marshall zijn covers verheven manieren om haar turbulente levensloop te ijken en te herbelichten. ‘ Do not confront me with my failures/ I had not forgotten them‘, verklaart ze met de woorden van Jackson Brownes These Days. Dat doet ze op deze derde en beste van haar coverplaten, een opvolger voor The Covers Record (2000) en Jukebox (2008).

Marshalls scherpe geheugen blijkt alvast uit de cover van Here Comes a Regular van The Replacements, een relaas van wegzakken in drank en troosteloosheid dat tastbare herinneringen oproept aan haar jaren als beginnende artieste in New York. Nochtans: lang na de psychiatrische klinieken en alcoholverslaving lijkt haar leven als moeder van een zesjarig zoontje tegenwoordig stabieler dan ooit.

Misschien, zo lijkt deze plaat enkele keren te suggereren, is niet vergeten hoe diep je ooit zat wel de sleutel tot dat evenwicht. De indrukwekkendste manier waarop Marshall die existentiële balans verbeeldt, is door Frank Oceans Bad Religion – over een liefde die enkel kan bestaan als de ene partij zichzelf compleet verloochent – te paren aan een bijstelling van haar eigen suïcidale song Hate, die ze hier tot Unhate herdoopt. Het zijn emotionele en creatieve kunstgrepen zoals deze die van Covers een even indringende luisterervaring maken als gelijk welke reguliere Cat Power-plaat.

Hoewel Marshalls songkeuzes weer vrij uiteenlopend zijn – ze plukt uit werk van Nick Cave, Iggy Pop, countryzangeres Kitty Wells en goede vriendin Lana Del Rey – doet geen enkele interpretatie vrijblijvend aan. Spontaniteit leek tijdens de opnames het ordewoord te zijn geweest. Dat verklaart wellicht waarom het tot ijle, polyfonische hymne vertimmerde A Pair of Brown Eyes van The Pogues te troebel en gekunsteld aandoet. Anderzijds toont die (over)moed aan hoezeer Chan Marshall als zangeres is opengebloeid sinds ze zich aan het begin van haar carrière verschanste achter haar lang, sluik haar.

Koket belangstelling aanzuigen zoals een diva zal ze nooit doen. Maar in het door Billie Holiday bekend geraakte afscheidslied I’ll Be Seeing You is Marshalls timbre zo open en meevoelend dat je niet langer gelooft dat ze zich louter tot haar eigen navel richt. Gooi haar toch maar een luid applaus toe.