Op ‘Caprisongs’ blijkt FKA twigs dan toch niet te dwars te zijn om een gewone popplaat to maken

Jonas Boel
Jonas Boel Jonas Boel is medewerker van Knack Focus

De instant herkenbare heliumvocalen blijven intact, maar muzikaal tapt FKA twigs op haar derde album uit een ander, veiliger vaatje. Het sprankelt wel, maar prikt minder.

‘FKA twigs is te dwars, te gespleten om een doordeweekse popster te zijn’, schreven we eind 2019 naar aanleiding van Magdalene, het album waarop Tahliah Barnett, zoals twigs 33 jaar geleden geboren werd, de breuk met acteur Robert Pattinson doorspoelde met een cocktail van verstilde torch songs en theatrale power ballads. Fragiel én fel, de Britse tap-, paal-, en zwaarddanseres bewandelde die grens even behendig als ze avant-garde en mainstream balanceert.

En toch moeten we die vroegere mening deels bijsturen. Met Caprisongs – een zeventien tracks tellende mixtape – schuift ze namelijk op richting het centrum. Het terrein van The Weeknd, bijvoorbeeld. De Canadese superster mag namelijk zijn falset meten met die kristallijnen sopraanstem tijdens de single Tears in the Club. Echt doordeweeks zal FKA twigs nooit ofte nimmer worden – daarvoor is haar artistieke universum te singulier, haar proces te eigengereid. Maar de filter met contrasten staat hier wel degelijk op een lager pitje, de algehele focus is simpelweg veel minder scherp. Niet alleen Tears in the Club, maar ook songs als Oh My Love, Lightbeamers en Careless blijven ver weg van de rand waar twigs zichzelf doorgaans met bravoure over katapulteert. Geen de oren murw slaande, vlijmscherpe drumsalvo’s, geen hitsig vanuit de onderbuik aangezwengelde arrangementen of met ijzige precisie geconstrueerde harmonieën. In plaats daarvan Papi Bones, hedendaagse dancehall volgens het boekje, en het betreffende boekje komt uit de kast van El Guincho, de producer die van Rosalías album El mal querer zo’n crossoversucces maakte. Is Caprisongs het egale, veilig de glooiingen van de pop volgende ei dat FKA twigs dringend kwijt moest?

De glooiingen van de pop

Zelf vergelijkt ze het album, haar eerste waarop verschillende interimstemmen mee doen, met een kersenlolly, appelsap en vrienden in het park. Familiale eenvoud en simpel geluk als antwoord op het trauma dat Barnett opliep in de toxische, gewelddadige relatie met Shia LaBeouf. Het is de toegankelijke popplaat die ze verdient te maken, maar daar mochten gerust meer songs op als Honda, met die verknipte koorzangen en een gastrol van de Gambiaans-Britse rapper Pa Salieu, of Minds of Men, waarin die instant herkenbare heliumvocalen zich nog eens in barokke lussen krullen.

FKA twigs ***

Caprisongs

pop

Young/Atlantic

Stream

Honda

Minds of Men

Darjeeling

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content