Achteruitblikken en vooruitkijken: op ‘Mercy’ doet John Cale het allebei

3 / 5
© National
3 / 5

Titel - Mercy

Artiest - John Cale

Streamtips - Moonstruck

Genre - Artpop

Label - Double Six/Domino

Op zijn eerste lp met nieuw werk in elf jaar is de eminente John Cale in een spirituele maar ook gelaten stemming.

Als de goden het willen, wordt John Cale – mede-oprichter van The Velvet Underground en sinds zijn ontslag een grillige maar grote zelfstandige – in maart 81. Een leeftijd waarop men nog steeds verwonderd om zich heen kan kijken, maar die daarnaast meer tot achter- dan vooruitkijken aanspoort. Op Mercy doet Cale het gewoon allemaal.

In navolging van het funky en industrial Shifty Adventures in Nookie Wood (2012) verkent Cale andermaal het electrospectrum, zij het dan een minder hoekige kant. Over de lange, amorfe ambientcomposities hangt de verheven maar ook vluchtige lucht van een requiem. Het zich grimmig voortslepende Marilyn Monroe’s Legs lijkt John Cale, apostel van de avant-garde, waardig. Maar zijn grote delen van Story of Blood – opgesmukt met schimmige vocalen van Weyes Blood – niet een beetje té geschikt als dobberend klankdecor in een wellnessoord? Discussievoer dat Mercy verderop nog enkele keren aanreikt.

© National

Niettemin is het verleidelijk om Mercy te zien als een voortzetting van het zwartgallige wereldbeeld dat Cale in 1982 uit de doeken deed op Music for a New Society. Die plaat nam hij zeven jaar geleden opnieuw op onder de titel M:FANS, toen met woede in plaats van verdriet als brandstof. Gramschap sijpelt hier door in teksten over het smelten van de poolkappen (The Legal Status of Ice) of het toenemende zwart-witdenken (het titelnummer).

Toch baadt Cales in galmende laagjes opgetaste zang veeleer in geweeklaag en treurnis. Lethargie zelfs. Twee keer zoekt en vindt hij vrede in relaties met overleden dierbaren: Velvet Underground-chanteuse en ‘junkie lady’ Nico in Moonstruck, David Bowie – tijdens de seventies Cales medeplichtige in het New Yorkse clubleven – in Night Crawling.

Het grimmige mensbeeld dat John Cale naar het einde toe schetst in I Know You’re Happy spreekt hij weer tegen in de meevoelende afsluiter Out Your Window. Aandoenlijk, maar het doet je beseffen dat Mercy dergelijke wrijving vaak mist. De rits andere gasten zoals Fat White Family, Laurel Halo of Animal Collective doen overigens voor spek en bonen mee. Twijfelgeval.

De inhoud op deze pagina wordt momenteel geblokkeerd om jouw cookie-keuzes te respecteren. Klik hier om jouw cookie-voorkeuren aan te passen en de inhoud te bekijken.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."
Lees meer over:

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content