Reissue: ‘Jailbreak’ van Thin Lizzy

Jailbreak vat het Iers/Schots/Amerikaanse Thin Lizzy op het vitaalste en gretigste punt in zijn carrière, pal in de periode tussen te weinig boterhammen en te veel drugs.

Thin Lizzy op de Lokerse Feesten, meldt de festivalagenda. Bezieler Phil Lynott ligt wel al een kwarteeuw onder de zoden, maar ook hij had zich daar aan de Grote Kaai vast een paardenworst, pint en praatje laten welgevallen. Zullen we minnetjes doen over het revivalcircuit omdat van de klassieke bezetting enkel de drummer en een gitarist de oversteek maken? Vandaag niet. Liever Jailbreak (1976) van onder de stapel heruitgaves graaien die de jongste twee maanden de kleinhandel hebben bereikt. Daar is het gemoed meer mee gediend.

Jailbreak vat het Iers/Schots/Amerikaanse Thin Lizzy op het vitaalste en gretigste punt in zijn carrière, pal in de periode tussen te weinig boterhammen en te veel drugs. Openers Jailbreak en Angel From the Coast grijpen je direct bij de lurven: het samenspel is strak en ronselend, de hardrock in romantische lyriek gedrenkt. Zie ook: Warriors, met de twin guitar attack van Scott Gorham en Brian Robertson in haar wijdste spreidstand. Romeo And The Lonely Girl en Cowboy Song zijn Springsteen aan de Guinness, niet altijd clichévrij, maar in dit rockstraatje kijkt niemand daar van op.

Verder tref je Fight Or Fall, soulvol en delicaat, over hoe met het mes tussen de tanden op strepen te staan. Maar uiteraard blijft de grootste evergreen op dit klasseplaatje The Boys Are Back In Town, die onverwoestbare lofzang op jeugdige branie en hoe die een spoor van verspild bier en ijlings geloosde onschuld door de stad trekt.

Zoals de gewoonte bij veel deluxe expanded editions vormt de extra cd met alternatieve mixen, vroege versies en, zoals in dit geval, BBC-sessies maar een deerlijk rommeltje – simpelweg een tracklist die klopt, was blijkbaar al te veel gevraagd. Nu, u hoeft geen onderlegger meer te zoeken als u binnenkamers de pils te wild laat schuimen.

Kurt Blondeel