Recensie: The Newsroom – aflevering 1

De nieuwe HBO-serie van Aaron ‘The West Wing’ Sorkin is zondagavond van start gegaan in de Verenigde Staten. Wij bekeken de eerste aflevering en zagen dat het goed was. Maar ook slecht.

Als een serie als Breaking Bad of Game of Thrones in Vlaanderen op tv komt of op dvd verschijnt, dan gebeurt dat bijna geruisloos. Maar toen de trailer van The Newsroom op het internet kwam, stonden er daags nadien al artikels over in de krant, en de start van de serie afgelopen weekend in de VS was goed voor een item in De Zevende Dag én in De Ochtend op Radio1.

Het zegt veel over de status van Aaron Sorkin, de scenarist die op zijn eentje vier schitterende seizoenen van The West Wing neerpende en een paar jaar geleden nog een Oscar won voor The Social Network. Toen begin 2011 bekend werd dat Sorkin een reeks ging maken voor HBO, de zender waar schrijvers absolute vrijheid krijgen en risico’s niet geschuwd worden, leek dat een ‘match made in heaven’, en de start van The Newsroom ging ook in de VS gepaard met de soort media-aandacht die normaal gezien enkel is weggelegd voor blockbusters.

De verwachtingen waren op zijn zachtst gezegd hooggespannen, maar heeft de eerste aflevering die ook kunnen inlossen? Ja en neen. Sorkin doet in The Newsroom datgene wat hij altijd al gedaan heeft op tv en waar hij ook goed in is: een optimistisch beeld schetsen van een bepaald beroep aan de hand van de belevenissen van enkele idealisten die dat beroep zo goed mogelijk willen uitoefenen. In The West Wing stonden politici centraal, in Studio 60 on the Sunset Strip (dat al na 1 seizoen werd afgevoerd) tv-makers en in The Newsroom de journalisten van een magazine op tv.

Centraal staat Will McAvoy, een populaire nieuwspresentator die jarenlang zijn neutraliteit heeft bewaard en op niemands tenen getrapt, wat hem de bijnaam ‘de Jay Leno van nieuwsankers’ opleverde. Als hij tijdens een debat verplicht wordt om te antwoorden op de vraag waarom Amerika het beste land ter wereld is, barst Will echter los in een tirade waarmee hij zijn hele imago op losse schroeven zet. Na een gedwongen vakantie keert hij terug naar zijn zender, waar hij ontdekt dat het gros van zijn team hem verlaten heeft en dat hij een nieuw magazine moet maken met zijn ex-vriendin. En die is vastbesloten om weer journalistiek te bedrijven zoals het hoort: hard, met respect voor de feiten en niet bang om mensen tegen de haren in te strijken.

De monoloog van Will (een sterke Jeff Daniels) zat deels in de trailer, en dat stukje toont Aaron Sorkin op zijn best: gepassioneerd, swingend (Sorkin is een van de weinige mensen die een reeks statistieken opwindend kunnen doen klinken) én grappig. Dat trailer houdt echter op na de grap (‘Yosemite?’ ), terwijl Will in de eerste aflevering zelf nog even verder gaat. En het stuk dat daarna komt – een mijmering over hoe geweldig Amerika in het verleden wel was – toont Sorkin op zijn slechtst: prekerig, belerend en zo zoetsappig dat je je tandglazuur voelt breken.

Eigenlijk is dat moment een ‘pars pro toto’ voor de hele eerste aflevering. Er zitten geweldige scènes in, met snelle dialogen die je zo terugvoeren naar de hoogdagen van The West Wing en het verbale steekspel tussen Sam Seaborn en Josh Lyman. Maar er zijn ook stukken waarin Sorkin grandioos uit de bocht gaat en de vele goede bedoelingen het kijkplezier een beetje de kop indrukken. Kortom: The Newsroom kan nog geweldig worden, een waardige opvolger van The West Wing, maar het kan ook uitdraaien op een tweede Studio 60, dat na een uitstekende pilootaflevering de dieperik in ging. Fingers crossed!

Stefaan Werbrouck