Recensie: The Knife (****) breekt conventies op Pukkelpop
Olof Dreijer en Karin Dreijer Andersson van The Knife stelden het concept ‘popconcert’ in vraag in de Marquee.
(21u15, Marquee)
Olof Dreijer en Karin Dreijer Andersson van The Knife stelden het concept ‘popconcert’ in vraag in de Marquee.
PLUS
The Knife, het tweemansproject van broer en zus Olof Dreijer en Karin Dreijer Andersson, loste enkele maanden geleden ‘Shaking the Habitual’: een dubbelaar vol horrortechno die het concept ‘popalbum’ op de helling zet, met nummers die variëren in lengte tussen 38 seconden en 19 minuten. Met ‘The Shaking The Habitual Show’ schudde het duo het concept ‘popconcert’ door elkaar in de Marquee.
Wat begon als een redelijk traditioneel live-optreden – met onder meer een ijzingwekkende versie van ‘Raging Lung’ -, mondde uit in een ontraditionele, zelfs campy theater- en dansvoorstelling – inclusief een vijftien minuten durende aerobic-workshop! – die de grens tussen echt en fake deed vervagen.
Terwijl de opzwepende beats van ‘Without You My Life Would Be Boring’, ‘One Hit’ en ‘Got 2 Let U’ – stonden die op tape? – door de boxen schalden, waren er geen instrumenten meer op het podium te bespeuren, en werden we getrakteerd op abstracte choreografieën, debiele verkleedpartijtjes en een nogal amateuristisch ogende playback- annex karaokeshow.
Een playbackshow: dertig jaar geleden kreeg je daar nog allerlei aardkluiten voor naar je kop gesmeten op Pukkelpop – DAF in 1986, iemand? -, maar broer en zus Dreijer zetten er de Marquee half mee op zijn kop – de andere helft begreep er gewoon écht niks van. Er werd gedanst op ‘Full of Fire’ en afsluiter ‘Silent Shout’. Alleen wist het publiek zelf niet goed waarom.
‘Wat was dit?!’, luidde het achteraf dan ook in koor. Wel, onconventionele muziek in een tot in het extreme doorgetrokken conventioneel kleedje. The Knife stichtte verwarring op Pukkelpop. Shaking the habitual, quoi.
MIN
Niet van toepassing.
HOOGTEPUNTEN
De op tribale drums drijvende oorwurm ‘Raging Lung’, ‘Ready To Lose’ – met Karin Dreijer Andersson solo op piano – en de stompende afsluiter ‘Silent Shout’.
Michael Ilegems
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier