Recensie Phosphorescent (***): Introvert, maar met branie

© Koen Keppens

(Club 18:00u-18u45) Goed, Neil Young liet het dit jaar afweten. Maar zijn geest waarde wél rond in de set van Phosphorescent, die zowel de onvaste zangstijl als het scherpe gitaarspel van Dinosaur Sr in zijn muziek incorporeerde.

PLUS

Phosphorescent is het pseudoniem van Matthew Houck, een zanger, gitarist en songwriter uit Alabama die, dank zijn zijn jongste cd ‘Muchacho’ stilaan tot het brede publiek begint door te dringen. Dat voelde je meteen aan de geestdriftige kreetjes in de Clubtent, zodra Houck en zijn vijf medemuzikanten het podium betraden.
Het gezelschap speelde een kleurrijke mengeling van folkrock, alt-country en Americana die net zo organisch klonk als die van The Band vroeger. Vooral de twee keyboardspelers kregen een prominente rol in het klankbeeld, waarin occasioneel ook werd geflirt met geprogrammeerde beats en elektronica.

Phosphorescent speelde zowel oud als nieuw werk. Tot de eerste categorie behoorde het nog altijd huiveringwekkende ‘Wolves’, tot de tweede het gitaarloze ‘Song For Zula’, waarin de synth een sierlijke strijkersarragement probeerde te suggereren. Van de mariachitrompetten uit de jongste plaat viel geen spoor te bekennen, maar dat hinderde niet: Matthew Houck is het soort artiest dat zich laat leiden door zijn gevoel en zijn songs dus iedere avond een ander jasje aanmeet. Zijn muziek mag dan een introvert randje vertonen, het ontbreekt de man zeker niet aan branie. Zo klom hij op een bepaald moment bovenop een versterker om een verschroeiende gitaarsolo weg te geven en ook in een rocknummer als ‘Ride On/Right On’ klonk hij gespierd en gedreven. De toeschouwers hadden Phosphorescent graag wat langer bezig gehoord, maar tijdschema’s op festivals zijn nu eenmaal onverbiddelijk.

MIN

Dat de set net iets te kort was om je helemaal te overweldigen. Nog enkele jaartjes geduld dus, want ooit zien we Houck en zijn vrienden bovenaan de affiche eindigen.

HOOGTEPUNTEN

‘Wolves’ en ‘Song For Zula’

QUOTE

“Keep going, we’ll get this thing right!” (Matthew Houck tegen zijn muzikanten, nadat een aanhoudend haperende microfoon ‘Song for Zula’ in de war dreigde te sturen).

Dirk Steenhaut

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content