Recensie: Kitty Daisy & Lewis @ Dranouter

© Facebook

De familie Durham maakte een zondags uitje naar Dranouter, want naast het jonge gespuis stonden ook vader Graeme Durham en moeder Ingrid Weiss op het podium. Muziek zit echt in de genen, want Kitty, Daisy en Lewis zijn wonderlijk multi-instrumentaal.

WIE?De Britse zussen Kitty, Daisy en hun broer Lewis zijn muzikale duizendpoten. Ze mogen Chris Martin, Eagles of Death Metal en Ewan McGregor tot hun fans rekenen. ‘Smoking in heaven’ is hun tweede studioalbum.

WAT? Van alles een beetje, een beetje van alles.

WAAR & WANNEER?Kayam, 15u45.

Heel leuk om te zien, maar de voortdurende instrumenten- en plaatswissels halen het ritme uit de set. De band moet telkens bij een nieuwe song het publiek opnieuw op de hand krijgen. Niet eenvoudig tijdens een warme namiddagsessie.

Kitty, Daisy & Lewis openen met wat rock-‘n-roll, Elvis had er zeker zijn ‘blue suede shoes’ voor uit de kast gehaald. Naast hun instrumentale kunstjes zingen de drie Durhams best aardig. Daisy neemt de rockabillynummers voor zich (er kan zelfs een beetje beatbox vanaf), terwijl er in Lewis een bluesartiest schuilt. De stem van Kitty, de jongste van de hoop, klinkt een tikkeltje country.

De ster van de set is Tan Tan, de Jamaicaanse trompettist, die getooid in een clownshemd de show steelt. Zijn trompetklanken geven het kabbelende optreden wat extra punch. Ook zijn intermezzo tijdens het ska-nummer, gezongen door Kitty, wordt gesmaakt door het publiek. Af en toe merken we dat onze voeten meetikken op het ritme, er wordt ook wat gedanst in het publiek, maar we worden er niet helemaal warm van. Onderhoudend, maar niet omvergeblazen. (AB)

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content