Quatorze juillet: 10 chansons om bij weg te mijmeren

Om de Franse feestdag verder te vieren zetten we tien chansons op een rijtje van enkele onvervalste Franse cultuuriconen. U krijgt er onmiddellijk zin van om te gaan leven zoals een God in Frankrijk.

Je ne regrette rien – Édit Piaf

Dit moet zowat de bekendste Franse klassieker zijn, ook niet onbekend in Hollywood (zieInception).

L’été indien – Joe Dassin

Joe Dassins rustige, ingetogen stem bezingt de zomer zoals die alleen in Noord-Amerika bestaat:

La bohème – Charles Aznavour

Aznavours vaarwel aan het Montmartre bohémien:

BB Initials – Serge Gainsbourg

Enfant terrible Gainsbourg over Frankrijks meest gegeerde dame, Brigitte Bardot:

Chanson pour l’Auvergnat – Georges Brassens

Poëtische fabel van dichter-zanger Brassens, begeleid door zijn onafscheidelijke gitaar:

Paroles, Paroles – Dalida & Alain Delon

Haar rollende “r” verraadt Dalida’s Italiaans-Egyptische roots, hier gaat ze in duette met dé Franse acteur bij uitstek:

Paris, s’éveille – Jacques Dutronc

Parijs dat om vijf uur wakker wordt, geïllustreerd aan de hand van allerlei geinige (soms dubbelzinnige) opmerkingen:

Elle l’a, elle l’a – France Gall

France Gall brengt op aanstekelijke wijze een ode aan Queen of Jazz Ella Fitzgerald: elle l’a, elle l’a (zij heeft het, zij heeft het):

Comme d’habitude – Claude François

U vraagt zich af waar Frank Sinatra dat epische deuntje haalde voor My Way? Kijk niet verder dan deze chanson van Cloclo:

Le paradis blanc – Michel Berger

De betreurde Michel Berger zingt over “het witte paradijs”, wat de enige plaats op aarde lijkt die nog niet om zeep is (omdat er geen mensen zijn):

(JVDV)