Om de Franse feestdag verder te vieren zetten we tien chansons op een rijtje van enkele onvervalste Franse cultuuriconen. U krijgt er onmiddellijk zin van om te gaan leven zoals een God in Frankrijk.
Je ne regrette rien – Édit Piaf
Dit moet zowat de bekendste Franse klassieker zijn, ook niet onbekend in Hollywood (zieInception).
L’été indien – Joe Dassin
Joe Dassins rustige, ingetogen stem bezingt de zomer zoals die alleen in Noord-Amerika bestaat:
La bohème – Charles Aznavour
Aznavours vaarwel aan het Montmartre bohémien:
BB Initials – Serge Gainsbourg
Enfant terrible Gainsbourg over Frankrijks meest gegeerde dame, Brigitte Bardot:
Chanson pour l’Auvergnat – Georges Brassens
Poëtische fabel van dichter-zanger Brassens, begeleid door zijn onafscheidelijke gitaar:
Paroles, Paroles – Dalida & Alain Delon
Haar rollende “r” verraadt Dalida’s Italiaans-Egyptische roots, hier gaat ze in duette met dé Franse acteur bij uitstek:
Paris, s’éveille – Jacques Dutronc
Parijs dat om vijf uur wakker wordt, geïllustreerd aan de hand van allerlei geinige (soms dubbelzinnige) opmerkingen:
Elle l’a, elle l’a – France Gall
France Gall brengt op aanstekelijke wijze een ode aan Queen of Jazz Ella Fitzgerald: elle l’a, elle l’a (zij heeft het, zij heeft het):
Comme d’habitude – Claude François
U vraagt zich af waar Frank Sinatra dat epische deuntje haalde voor My Way? Kijk niet verder dan deze chanson van Cloclo:
Le paradis blanc – Michel Berger
De betreurde Michel Berger zingt over “het witte paradijs”, wat de enige plaats op aarde lijkt die nog niet om zeep is (omdat er geen mensen zijn):
(JVDV)
