(22.25u, Main Stage) U had zich een dag lang gespaard om álles te kunnen geven op het einde. Foo Fighters vaarden er wel bij.
PLUS
Het moet het grootste publiek zijn dat we ooit op Pukkelpop hebben aanschouwd: de mensenmassa stond tot voorbij de bomenrij en tegen de drankstanden aan de zijkanten opeengepakt. Het was dan ook een soort collectieve oerschreeuw waarmee Dave Grohl en de zijnen onthaald werden: Foo Fighters was duidelijk waar het publiek een dag lang op had zitten wachten. Die sfeer zou nooit getemperd worden: daarvoor is Grohl te veel de gedroomde volksmenner en was de hitmachine die ze bij hadden – met My Hero, Learn To Fly, Walk, Monkey Wrench, This Is A Call en Best of You, om er enkele op te noemen – te doeltreffend opgebouwd. Maar het was vooral ook een emotioneel concert. Grohl haalde herinneringen op aan 21 jaar geleden, toen hij op dezelfde wei met Nirvana speelde. (‘Er stond 200 man. Allemaal dronken.’) Bob Mould – van Hüsker Dü – werd op het podium gehaald voor My Hero en Rosemary. Maar hét moment was het aan de slachtoffers van Pukkelpop 2011 opgedragen These Days en de voorafgaande speech over hoe Foo Fighters vorig jaar vernam wat er gebeurd was. Sereen, zonder sentimenteel te worden.
MIN
‘We’re not a one hour band’, had Grohl in het begin al verteld. Maar de twee uur en tien minuten die Foo Fighters speelden, hadden wat ons betreft perfect in een gebald anderhalf uur kunnen gestoken worden. Het gevoel dat Foo Fighters hun nummers soms wat aan het rekken waren, konden wij niet van ons afschudden. Vreemd ook dat wat een emotioneel optreden was, tegelijk zo gemachiniseerd leek. Elke bindtekst, elke bridge, elke gitaarsolo leek ontdaan van enige spontaneïteit. Foo Fighters is een hitmachine, afgestemd om stadionrock naar de massa te brengen, en dat heeft zo zijn beperkingen. Dat werd nog het meest duidelijk tijdens het wachten op de bis, toen Grohl en Taylor Hawkins – drummer en publiekslieveling – vanuit een camera in de backstage onderhandelden met het publiek over het aantal bisnummers. Het was een gerepeteerd toneeltje dat ze opvoerden – heel erg berekend, heel erg Amerikaans. Maar het moet gezegd: het werkte wel, net zoals de hele set. Wij gaan niet in discussie met 80.000 meebrullende fans: u kreeg de headliner die u wou met het optreden dat u wou.
YOUTUBE-MOMENT De oerschreeuw in het publiek die voorafging aan opener White Limo. Het aan de slachtoffers van Pukkelpop opgedragen These Days. Het massaal meegebrulde Best of You. De meezinger Times Like These. U heeft ze voor het kiezen.
SETLIST White Limo/All My Life/Rope/Pretender/My Hero/Dear Rosemary/Learn To Fly/Arlandria/Walk/Cold Day/Generator/These Days/Aurora/Monkey Wrench/Hey JP/This Is a Call/In The Flesh/Best of You///Times Like These/Breakout/Young Man Blues/Everlong
Geert Zagers
