Première: Fenne Kuppens (Whispering Sons) zingt soundtrack van superheldenkortfilm in

Een superheld met een pleister op zijn oog in een doldraaiend Brussel: dat is wat u op voorhand moet weten over Burn Out One, de kortfilm van Rik Chaubet. En o ja, de stem die u af en toe dystopisch hoort zingen in de soundtrack, is die van Fenne Kuppens.

U kent Fenne Kuppens vooral als de zangeres van Whispering Sons, maar intussen heeft de Brusselse sirene een waaier aan zijprojecten uitgebouwd. Ze leende haar grafkelderdonkere stembanden al aan Borokov Borokov en El Yunque, was ambassadeur van muziekconcours Sound Track en runt samen met Kobe Lijnen, gitarist bij Whispering Sons, het label Sentimental Records. Daarop brengt ze binnenkort haar nieuwste worp uit: de soundtrack van een kortfilm, Burn Out One. Het is een wrange stadswandeling door Brussel vanuit het gezichtspunt van een verkapte superheld met een pleister op zijn oog en een barst in zijn hart, die worstelt met zichzelf en met de stad waarin hij rondloopt.

Een superheldenkortfilm dus, en bovendien eentje die bol staat van het experiment. Regisseur Rik Chaubet stopte er een minutenlange praatscène in, gemonteerd met de vaart van een videoclip, maar evengoed een aan de ogen prikkende sequens die enkel uit foto’s bestaat. ‘Daaraan zie je dat ik fan ben van modernistische regisseurs als Chris Marker, maar evengoed geniet van iets als Avengers: Infinity War. Ik lach niet als ik dat een van de beste films van deze eeuw noem.’

De soundtrack werd gecomponeerd door Juul Verschraegen. De muzikant heeft zich onder de naam épong bekwaamd in duizelingwekkend grootstadselektronica, die erg goed samen blijkt te gaan met Kuppens’ stem. Zij schreef ook de teksten onder de filmmuziek. Wie het resultaat hoort onder Chaubets beelden, zal schrikken bij de volgende zin: voordien kenden de twee muzikanten elkaar niet. ‘Rik heeft ooit een videoclip voor Fornet gedraaid, een van de bands die op Sentimental muziek uitbrengt, maar zelf had ik nog niet met hem samengewerkt. Hij heeft mij gewoon een berichtje gestuurd via Facebook en ik heb in al mijn enthousiasme ja gezegd’, zegt Kuppens droogjes. ‘Verder hebben we elkaar niet zoveel gezien. Ik werk het liefst in mijn eentje, met zo weinig mogelijk mensen rond mij.’

‘Mijn films ontstaan terwijl ik ze monteer’, legt Chaubet uit. ‘Alles beïnvloedt elkaar. Soms werkte ik aan een scène op basis van de muziek, op andere momenten componeerden Jules en Fenne nadat ze mijn beelden hebben gezien.’

Twee jaar wachten

Uit de soundtrack wordt nu de single Discosok naar voren geschoven. Het nummer begeleidt een cruciale scène in de film, waarin het hoofdpersonage op de bras gaat in hartje Brussel. Snapshots van een zware nacht volgen elkaar in ijltempo op tot je hoofd even hard tolt als dat van de superheld-met-de-pleister. ‘Er zijn films die gaan over de snelheid van de stad, maar vanuit mijn hedendaagse beleving is de stad net traag. Mijn film toont het gezichtspunt van een personage voor wie de stad een obstakel is. Voor een jongeman als hem gaat het leven nog veel en veel sneller.’

‘Zowel de scène als het nummer staan op zichzelf, merkten we tijdens het schrijven’, zegt Kuppens. Voor Chaubet is het een troef om iets te kunnen laten horen aan de wereld buiten zijn film zelf. ‘Mensen staan meer open voor abstracte muziek dan voor abstracte films. In de bioscoop hang je nogal snel vast aan de dictatuur van het verhaal. Bovendien duurt het twee jaar om je kortfilm een beetje te lanceren in het festivalcircuit. Daarop wachten is frustrerend. In die tijd wil ik nog een paar films hebben gemaakt.’

270rik schobbee