Onze gouden tip voor Bel Jazz Fest: Compro Oro, wel héél euforisch om opnieuw live te spelen

De Vlaamse, Brusselse en Waalse jazzfestivals slaan de handen in elkaar voor een onlinefestival in Flagey. Compro Oro brengt daar dampende exotica uit de Bronx van Gent.

Geen zomerfestivals dit jaar, en dat is vooral balen voor de muzikanten. De grote festivals en jazzorganisaties van het hele land proberen de pijn te verzachten met een tweedaags onlinefestival, live gefilmd zonder publiek in Flagey. Bel Jazz Fest zal het heten.

Een van de uitschieters wordt Compro Oro. De band, die jazz vermengt met de sound van de Brugse Poort in Gent, dreigt twéé albumreleases in mineur te moeten vieren. Maar niet getreurd, het vooruitzicht van het onlineconcert maakt hen ‘fysiek euforisch’.

Wat moeten jullie deze zomer zoal missen?

Bart Vervaeck (gitaar): Een hele hoop festivals, ook in Nederland. Gent Jazz was het grootste. Ik zou er met drie bands staan: Compro Oro, Echoes of Zoo en Lyenn. Ik was best trots op die hattrick, maar het zal voor een andere keer zijn.

Wim Segers (vibrafoon): En Extrema Outdoor, een enorm dancefestival in Limburg. Ik had daar zo graag gespeeld. Nu, in de hele scene zijn heel veel concerten uitgesteld tot het najaar. Dat geeft hoop. Maar als de voorspellingen over een tweede coronagolf in oktober, november uitkomen, wordt het dramatisch. Dan moet ik een baantje zoeken, denk ik.

De cavalerie is onderweg: Bel Jazz Fest verenigt zowaar de héle Belgische jazzscene.

Segers:(overloopt het programma) Wow. Dat we hiervoor gevraagd worden én er correct voor betaald worden, voelt goed. We hadden zo hard gewerkt aan onze plaat, Suburban Exotica, en door de lockdown is dat grotendeels voor niets geweest. Dat het album nu een tweede kans krijgt, is heel fijn. Het idee om weer samen te komen om te repeteren geeft me een boost. Hoe het zal overkomen als je het op computer streamt, dát weet ik niet. Heel benieuwd hoe het eruit zal zien, en hoe het zal klinken.

Het wordt geen wiebelige telefoonstream: alles wordt professioneel gefilmd.

Vervaeck: Goed nieuws. Dat vind ik zo lastig aan alle Facebook Lives die je ziet passeren: je wordt hoorndol van de audio. Het raarste op Bel Jazz Fest wordt niet het geluid, maar de stilte. Bij livestreams hoor je tussen twee nummers geen applaus, maar zie je bij de livecommentaren ‘Nog eentje!’ of ‘Jeuj’ – als ze al niet over politiek beginnen. Daar moeten we eens goed over nadenken. Misschien maken we een lange flow. En als dat niet lukt, kun je maar beter op voorhand nadenken over de bindteksten, Wim. We zullen er op termijn nog iets aan hebben. (grijnst) Het verlangen om weer te kunnen repeteren is echt fysiek. We hebben laatst een livestream gespeeld met Compro Oro en dat was bijna euforisch. Een heel lichamelijke ervaring.

Op 19 juni lossen jullie het album Simurg, jullie samenwerking met het Turkse icoon Murat Ertel. In avant-première zeg ik het maar al: het klinkt alsof je met takkenbossen wordt afgerost door zwetende Turken.

Vervaeck: Dát is nog eens een compliment. Toen we Suburban Exotica opnamen, hadden we drie dagen uitgetrokken om ook een ep op te nemen met Murat. Uit die lange improvisaties heeft producer Dijf Sanders een full album gepuurd. Een titanenwerk. Het voelde wat onwennig in de studio, maar als het resultaat zweterig en koortsig klinkt, is onze missie geslaagd.

Ertel heet een icoon te zijn. Hoe groot is hij in Turkije?

Vervaeck: Hij is er een ster, hoor. Hij is de man achter Baba Zula, in het kielzog waarvan de voorbije vijfentwintig jaar een grote undergroundscene is gegroeid. Hij komt uit de traditie van de Turkse funk en grooves uit de jaren zeventig, en vermengt dat met dub en reggae. Hij tourt doorgaans van de VS naar Australië en het Midden-Oosten. Ongelooflijk. Maar in Flagey kan hij er dus niet bij zijn, hij zit vast in Istanbul. Dan maar zonder zwetende Turken.