Nu 2, die lastige tweede van Bazart, achter hem ligt, richt Oliver Symons het vizier weer op Warhola. Vijf jaar na zijn winst in de Rock Rally is daar dan toch die debuutplaat. ‘Het zal niemand verbazen dat control het meestgebruikte woord op Young Loving is.’
De Antwerpse loft van Oliver Symons? Ongeveer zoals u die zou verwachten. Strak, stijlvol, mooie lichtinval, hoge plafonds, een paar kisten champagne in de hoek en centraal in de woonkamer een uit de kluiten gewassen, opgezette zebra.
‘Zit daar een verhaal achter?’
‘We zijn onlangs de champagnestreek gepasseerd.’
‘…’
‘Ah, die zebra, bedoel je? Je zou dat denken, maar nee. Gewoon overgekocht van de vorige eigenaar van de loft. Ik vind het zelf ook nog altijd een beetje raar, maar hey, die stond hier nu toch al.’
Op de sokkel van het beest ligt een exemplaar van Young Loving, Symons’ debuutplaat die op 10 mei eindelijk verschijnt. Vijf jaar na Warhola’s overwinning in Humo’s Rock Rally en een jaar na de ietwat voorbarige releaseshow van de plaat in de AB. ‘Het was nochtans echt de bedoeling om de plaat in mei 2018 af te hebben. We hadden met Girl en Promise ook al twee singles gelost. Alleen had ik wat achterstand opgelopen en moest ik me in het voorjaar ook vol op de tweede van Bazart gooien. (denkt na) Achteraf gezien ben ik wel blij met dat extra jaar. De plaat is nu beter dan ze in 2018 was. Elk nummer is nog een beetje herwerkt.’
‘Je doet een paar keer een wit kostuumpje aan en plots ben je de jonge Johnny Logan.’
Dus het verhaal over hoe je liever tig singles en bijbehorende clips dropt alvorens je het album lanceert, om ieders aandacht erbij te houden, was eerder Hineininterpretierung?
Oliver Symons: Nee, dat is altijd mijn bedoeling geweest. Als je vandaag een plaat maakt, is die na één week weer vergeten. Je werkt daar maanden aan en na een week zijn al die nummers weer weg. Door Girl, Promise, Glow, Sportkar en Look at Me afzonderlijk te lanceren, en ook nog eens die clips, kun je de aandacht netjes spreiden. We consumeren onze muziek vandaag zo snel dat je het publiek om de zoveel tijd wel iets nieuws moet geven.
Hoever strekt die strategische aanpak? Ga je dan bijvoorbeeld ook morrelen aan de lengte van je nummers om hapklare Spotifybrokjes af te leveren?
Symons:(schudt het hoofd) Ik wil echt singles maken. Al blijft het een uitdaging om catchy nummers te schrijven die ik zelf ook goed vind. Ik heb echt al een paar dikke singles geschreven die ergens onder in een schuif zijn beland omdat ik ze niets voor mij vond. Mijn computer staat redelijk vol. Misschien moet ik maar eens een uitverkoop houden. (lacht)
Warhola lijkt geëvolueerd sinds Aura, de ep uit 2016. Je vlijt je nog steeds ergens tussen James Blake en Frank Ocean, maar verstopt je tegenwoordig wel minder achter Auto-Tune en elektronica, om maar iets te noemen.
Symons: (knikt) Young Loving is uiteindelijk een vrij pure plaat geworden. Ik had ook geen zin om een volledig elektronische elpee te maken. Er zit nog genoeg elektronica in, maar ook veel akoestische elementen en arrangementen waarbij mijn stem zonder al te veel Auto-Tune ook tot haar recht komt. Het klinkt allemaal echter op die manier, en hopelijk raken de songs het publiek zo ook harder.
Young Loving klinkt ook opvallend minder donker dan Aura.
Symons: Je hebt waarschijnlijk wel een punt, maar ik heb er nooit in die termen over nagedacht. Ik had gewoon zin om chille songs te schrijven.
We hebben het niet geturfd, maar ‘control’ lijkt het meestgebruikte woord op de plaat. Is dat toeval?
Symons: Dat is mij achteraf ook opgevallen. (grinnikt) En dat zal wel niemand verbazen: ik heb een zeker neurotisch perfectionisme en wil alles zelf in handen houden. Mijn leven zou een pak makkelijker zijn mocht ik leren uitbesteden. Zeker in de drukke periodes, die elkaar tegenwoordig gewoon opvolgen. Alleen: als ik het dan toch eens doe, heb ik er achteraf vaak meteen spijt van. Maar ik werk eraan.
Klopt het dat er ergens in het huis van de internationaal gegeerde cameraman Nicolas Karakatsanis een buste van jou staat?
Symons: Ja. Heel raar wel dat jij dat weet.
Dát is het rare in die zin, ja.
Symons: Nicolas heeft voor de hoes van Aura ooit een afgietsel van mijn hoofd en schouders gemaakt, en die heeft achteraf een plek in zijn appartement gekregen.
Jullie werken regelmatig samen. Hoe ben jij bij hem uitgekomen?
Symons: Hij heeft destijds contact met me opgenomen, toen Unravel, mijn eerste single, net uit was. Ik wist niet meteen wie hij was, maar hij vond mijn muziek blijkbaar heel nice en stelde voor om eens samen te zitten. Sindsdien zijn we goede vrienden en denkt hij soms ook mee over bepaalde nummers.
Voor Sportkar maakte hij een clip die we niet echt een clip mogen noemen. Het is meer een minidocu, waar het nummer overheen is gegoten.
Symons: Nicolas en ik hadden het idee om verschillende regisseurs een soort videodocument te laten maken rond jonge liefde, telkens met een van mijn nummers erin verwerkt. Zo ligt Sportkar hooguit als een soundtrack over een hoop interviews die Nicolas en regisseur Leo Van Dijl hadden met pubers over hun eerste keer. Ik was er echt niet goed van toen ik die video voor het eerst zag. Prachtig document, maar no way dat ik op mijn dertiende zelf zo open was geweest met een camera voor mijn neus. En al helemaal niet over mijn seksleven.
Gaat Glow, de single die je in februari loste, daar ook niet over? Over een hele generatie die gewoon alles online deelt.
Symons: Over het neppe kantje van sociale media vooral. Ik merk dat ik me er steeds vaker aan erger hoe alles online altijd fantastisch moet zijn, en leuk, en indrukwekkend. Ik vind dat dus nog altijd raar. Niet dat ik daar verder grote conclusies aan wil koppelen. Ik gebruik zelf Instagram om mijn muziek te promoten, maar dat is het zowat. En ik ga al helemaal geen stukken van mezelf weggeven als promotie voor een plaat.
Een gebrek aan vertrouwen? Nooit last van gehad.
Wel geestig dat dat uitgerekend de clip is waarin je jouw voorts netjes afgeschermde vriendin ook opvoert.
Symons: Dat vond ik maar eerlijk. Ik had in Colombia een crew en een hoop koppels verzameld die moesten kussen voor de camera. Dan moesten wij dat ook maar doen, leek mij. Maar dat zal het zowat zijn qua inkijk in mijn privéleven.
Toen je de Rock Rally won, noemde je jouw naïviteit je grootste kracht. Je zou denken dat de naïviteit er toen al uit was: je draait al sinds je veertiende mee in de muziekwereld.
Symons: Ik denk dat ik toen vooral een soort onbezonnen ambitie bedoelde, en een heilig geloof in een goede afloop. (grinnikt) Ik heb nooit last gehad van een gebrek aan vertrouwen.
In 2008 vertegenwoordigde je ons land op Junior Eurosong in Cyprus. Volgens de vakpers was ‘de jonge Johnny Logan’ opgestaan.
Symons: Je doet een paar keer een wit kostuumpje aan en plots ben je de jonge Johnny Logan. (lacht)
Nog eerder begeleidde je de cabaretshows van je grootvader Hugo Symons op piano. Is dat het verhaal van het jonge baasje dat in de coulissen staat te kijken en denkt: later wil ik ook het podium op?
Symons: Niemand heeft mij ooit gepusht. Integendeel, ik heb moeten zeuren om aan Junior Eurosong te mogen deelnemen. Maar het heeft er blijkbaar altijd wel in gezeten: op mijn vierde stond ik al met de sambaballen te schudden bij de optredens van het poprockgroepje van mijn vader.
(lachje)
Vijf jaar geleden stond je ook heel even bekend als ‘Oliver Symons, frontman van Warhola, ook actief bij een Nederlandstalig popbandje’.
Symons:(grinnikt) Mathieu en Simon stonden in het publiek toen ik de Rock Rally won en waren er vrij zeker van: ‘Bon, het is gedaan met Bazart, zeker? Kut.’ Zes maanden later waren de verhoudingen helemaal omgekeerd.
Simon Nuytten stopte vorig jaar met zijn nevenproject Felix Pallas omdat het niet meer te combineren viel met Bazart. Heb jij meer uren in een dag dan hij?
Symons: Felix Pallas is er om verschillende redenen mee gestopt. Simon voelde het plots niet meer, maar zal ongetwijfeld wel weer muziek voor zichzelf maken. Voor mij is het helder: vanaf dag één heb ik gezegd dat beide bands voor mij even belangrijk zijn. Ik zal Warhola nooit opgeven voor Bazart. Natuurlijk heb ik te weinig uren in een dag en is het een gedoe om de hele puzzel telkens te leggen, maar voorlopig lukt het nog om er een evenwicht in te vinden. Min of meer. Soms toch.
Je mikt met Warhola nadrukkelijk op het buitenland. Dat betekent touren.
Symons: Voor alle duidelijkheid: we mikken met Bazart ook nadrukkelijk op het buitenland. Er zit bijvoorbeeld nog heel wat rek op in Nederland. Maar inderdaad, als ik de kans krijg om met Warhola op tournee te gaan, ben ik weg. Toch voor even. Tegelijk zul je me nooit horen zeggen: ‘Sorry jongens, Warhola is ontploft. Succes nog met Bazart.’ Ik neem bovendien aan dat Mathieu en Simon ook wel even iets anders kunnen doen, en dat we daarna samen de draad weer kunnen oppikken. Al blijft dat voorlopig allemaal heel hypothetisch.
Het klinkt alsof je met de zin ‘Going to take my chance, while I’m on a roll’ in Aim High op zijn minst met die hypothese speelt.
Symons: Die tekst is vooral geschreven op een moment dat ik zeer goed in mijn vel zat. Maar tegelijk bén ik heel ambitieus en heb ik hoge verwachtingen van mijn eigen project, waardoor ik ‘de andere’ al eens uit het oog verlies, zowel op professioneel als vriendschappelijk vlak. Aim High gaat over hoe je elkaar kunt verliezen in die ambitie, en wat je kunt verliezen door enkel voor jezelf te kiezen. Veel concreter zal ik daar écht niet over worden. (grijnst)
Het is dat Aim High toen reeds afgewerkt was, maar het had gerust ook over het voorjaar van 2018 kunnen gaan. Omdat jij nog aan Young Loving timmerde, moesten Nuytten en Terryn met twee in plaats van drie aan dat lastige tweede Bazart-album schrijven. Dat liep nogal stroef.
Symons: Bwa. Af en toe waren Mathieu en Simon elkaar een beetje beu gezien. Wat ik goed snap, als je zeven dagen op zeven bij elkaar zit. Ze zijn naar mijn weten niet op elkaar beginnen te kloppen. (lacht) Maar inderdaad, dat was niet de makkelijkste periode. We hadden ons die druk zelf opgelegd – die plaat moest er snel komen – maar jammer genoeg liepen de opnames van Young Loving maanden uit. December werd plots maart, en ik kan me heel moeilijk in tweeën splitsen. Ze stuurden me wel songs door, maar mijn focus lag elders. Maar hey, we zijn er geraakt, en 2 blijft een plaat om heel trots op te zijn.
Nog heel even over die verovering van Nederland. Hadden jullie op Niet te dichtbij / Côte à côte dan toch niet voor Lil’ Kleine moeten kiezen, zoals aanvankelijk de bedoeling was, en niet voor Baloji? In een land dat alleen nog naar nederhop lijkt te luisteren, was dat een heel nuttig breekijzer geweest.
Symons: Ik denk niet in functie van breekijzers. Ik wil vooral nummers afleveren die ik zelf echt goed vind. Het was simpel: Lil’ Kleine paste niet op 2, Baloji wel. (denkt na) We hebben onlangs wel een paar dagen in de studio gezeten met Willem de Bruin (The Opposites, gaat de laatste jaren solo, nvdr.): daar is geen nieuwe Goud uitgekomen, maar het voelde allemaal wel heel juist aan. Willem maakt heel straffe, doordachte songs, geen inhoudloze SoundCloudrap. En we gaan echt onze broek niet zomaar afsteken om in Nederland door te breken.
Young Loving
Uit op 10/5 via Sony Music.
Oliver Symons
Geboren in 1993, opgegroeid in Sint-Job-in-’t-Goor.
Vertegenwoordigt in 2008 ons land met het nummer Shut Up op Junior Eurosong.
Studeert aan de PXL-Music-hogeschool in Hasselt en wint in 2014 met zijn afstudeerproject Warhola Humo’s Rock Rally.
Zet Warhola in 2015 op een lager pitje nadat ‘zijn andere bandje’ Bazart incontournable wordt met Goud.
Brengt op 10 mei zijn debuutplaat Young Loving uit.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
