OdeGand by Night: 3 artiesten over hun liefde voor klassiek

De eerste editie van OdeGand by Night, op 28 september in Gent, verenigt de elektronische wereld met de klassieke. Arsenal-zanger en curator John Roan, headliner Jeff Mills en Belgisch eerredder Jef Neve over hun liefde voor klassiek.

JEF NEVE Pianist van eigen bodem, die jazz met klassiek vermengt en momenteel aan zijn derde pianoconcerto werkt .

‘Klassieke muziek is altijd heel aanwezig geweest in mijn leven, al was het maar omdat mijn ouders er vroeger voortdurend naar luisterden. Hun smaak gaat heel breed: van de Vlaamse polyfonisten over Bach, Mozart en Beethoven tot Rachmaninov. Ik moet eerlijk bekennen dat ik er tussen mijn twaalfde en mijn achttiende wat minder mee bezig geweest ben, want in die periode begon ik funk, jazz en pop te ontdekken. Maar toen ik daarna aan het Lemmensinstituut in Leuven ging studeren, werd de klassieke vlam weer aangewakkerd. Klassiek is een genre waar ik altijd naar blijf teruggrijpen. Mijn recente pianoconcerto’s zijn daar het beste voorbeeld van, maar ook in mijn jazzcomposities sluipen behoorlijk wat klassieke invloeden.

‘Mijn job verplicht me vaak ’s avonds te werken, maar op tijd en stond probeer ik wel een klassiek concertje mee te pikken. Dat is toch altijd weer een unieke ervaring, want in feite zit je te luisteren naar een uitvoerder die zijn persoonlijke visie geeft op een muziekstuk dat bedacht is door iemand anders, de componist. Het is alsof je naar een oud schilderij zit te kijken dat op een moderne manier door een ander herschilderd wordt.

‘Het strafste klassieke concert dat ik ooit gezien heb? Dat moet de passage van de Franse pianist Alexandre Tharaud in De Warande in Turnhout zijn, niet het minst omdat ik hem vorig jaar zelf naar daar gehaald heb in het kader van mijn eigen festivalletje. (lacht) Zijn klankvorming en techniek is onnavolgbaar, en zijn pianospel is een choreografie op zich.’

We Can Only Live Today (Puppy) van Netsky door Jef Neve:


JOHN ROAN Zanger van Arsenal en curator en programmator van OdeGand by Night. ‘Mijn interesse in klassieke muziek werd relatief laat gewekt. Toen de oma van mijn vrouw stierf en we haar klassieke collectie ter beschikking kregen, ben ik me erin beginnen te verdiepen. Die collectie bevatte 200 lp’s met werk van Bach en Mozart, maar ook van Wagner, Grieg en Telemann. Ik nam uitgebreid de tijd om de structuur van die muziek te ontrafelen. Ik vind lang niet alles goed – de pianoconcerto’s van Mozart zijn geweldig, de rest van zijn werk interesseert me nauwelijks; Die Kunst der Fuge van Bach raakt me, zijn Brandenburgse Concerten niet – maar als er voldoende melancholie in zit, zwicht ik.

‘Ik herken zeker klassieke elementen in hedendaagse elektronische muziek. Die scene staat echt open voor nieuwe invloeden. Gelukkig begint de klassieke wereld dat voorbeeld te volgen. Met de Recomposed-reeks laat platenlabel Deutsche Grammophon bijvoorbeeld moderne componisten het werk van oude grootmeesters afstoffen. Dat geeft klassieke muziek iets heel eigentijds. Pianist Francesco Tristano, die op OdeGand by Night zal spelen, is daar ook een meester in. Hij schakelt met sprekend gemak over van puur klassiek naar de dansvloer.

‘Toen Serge Platel, gedelegeerd bestuurder van Festival van Vlaanderen Gent, me vroeg curator te worden van OdeGand by Night, een initiatief dat klassieke muziek dichter bij de jongerencultuur wil brengen, heb ik geen seconde getwijfeld. Twee werelden die me na aan het hart liggen kunnen samenbrengen op één avond, een mens wordt van minder blij.’

De OdeGand by Night-podcast van John Roan:


JEFF MILLS Amerikaans technopionier en headliner van OdeGand by Night. Stopt een greep uit zijn elektronische oeuvre in een symfonisch jasje met behulp van het Symfonieorkest Vlaanderen.
‘Ik ben opgegroeid met soul, jazz en blues. Klassieke muziek heb ik moeten ontdekken via cinema. In mijn jonge jaren was ik verslaafd aan sciencefictionfilms. Toen ik Star Wars voor het eerst zag, werd ik omver geblazen door de soundtrack van John Williams. Nadien ben ik me meer beginnen te interesseren in componisten en orkesten. Hans Zimmer is anno 2013 alomtegenwoordig in films, maar ik volg hem al van bij het begin. Jerry Goldsmith vind ik ook geweldig. En de muziek van Vangelis in Blade Runner is voor mij onvergetelijk. Als ik naar een film kijk, ga ik evenzeer voor de muzikale ervaring. Vind ik de muziek uitzonderlijk goed, dan koop ik eerder de soundtrack dan de film zelf.

‘In 2000 heb ik mijn eigen score gemaakt voor een heruitgave van Fritz Langs Metropolis, een stille film uit 1927. Nu herwerk ik mijn catalogus met behulp van een symfonisch orkest, onder de noemer Lights from the Outside World. Het is niet mijn ambitie een klassieke componist te zijn, maar ik probeer elektronische muziek wel los te koppelen van de dansvloer door er klassieke invloeden in te verwerken. Ik wil me niet langer enkel richten tot technoliefhebbers die elk weekend gaan clubben, maar ook tot oudjes van 75 die iedere avond om tien uur in hun bed kruipen. Mensen doen dansen interesseert me niet. Verhalen vertellen, dáár gaat het om.

‘De songs die ik voor Lights from the Outside World geselecteerd heb, gaan voornamelijk over reizen in tijd en ruimte, en over de idee dat de realiteit die wij kennen niet de enige is. Zo is de Gamma Player uit de gelijknamige song een soort kosmische avonturier die het universum rondreist op zoek naar nieuwe ervaringen die zijn eigen bestaan kunnen verrijken. Uiteraard moesten de tracks ook voldoende textuur hebben, zodat ze zich konden lenen tot klassieke adaptaties door een orkest. Want als je met zestig muzikanten op een podium staat, kun je er maar beter voor zorgen dat ze iets om handen hebben. (lacht)’

Een volledig orkestraal concert van Jeff Mills, zoals hij het zal brengen op OdeGand by Night:

Michael Ilegems