Noem producer Sophie niet experimenteel: ‘Alleen saaie mensen maken experimentele muziek’
Mag u zeker met fluostift aanduiden op uw Pukkelpopschema: Sophie. Wie haar veelbesproken debuutalbum Oil Of Every Pearl’s Un-Insides heeft gehoord, weet nu al dat de bubblegumqueen een van de verrassendste acts wordt die u dit jaar in Kiewit zult zien.
‘Hallo, het is Sophies meiske hier, hè. Ik praat ook een bitje Nederlands.’ Wegens technische moeilijkheden krijgen we van Sophie een ander telefoonnummer doorgestuurd. Dat blijkt dat van Tzef Montana te zijn, Sophies meiske, dus. ‘Mijn moeder is Belgisch, mijn vader Ethiopisch-Grieks’, verklaart het non-binaire model ons na enige verbazing.
De twee deelden onlangs hun liefdesverhaal in een dubbelinterview met het Amerikaanse i-D Magazine en genieten momenteel in Griekenland van een plezier- en werkreisje. Sophie klinkt verrassend ongedwongen en verliefd aan de telefoon. ‘Oh my god, get out with that!’ wordt ons gesprek meermaals al lachend onderbroken. Bijvoorbeeld omdat Tzef Sophie een volledige pannenkoek probeert te voederen. ‘Sorry, ik heb vandaag nog niets gegeten!’ verontschuldigt ze zich met de mond vol.
***
Dat Sophie zo open is, is op z’n minst opvallend. Drie jaar geleden gebruikte ze nog een stand-in tijdens een dj-set en wisten weinig mensen hoe ze eruitzag. Naar haar privéleven was het al helemaal gissen, interviews waren zeldzaam.
Vijf jaar geleden veroverde de Schotse de electronicawereld met hyperkinetische muziek die onmogelijk in één genre onder te brengen is maar misschien nog het best valt te omschrijven als een kruising tussen K-pop, eurodance en bubblegum. Zolang je haar maar niet experimenteel noemt. ‘Alleen saaie mensen maken experimentele muziek’, zegt ze ernstig.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."
Als deel van het label annex collectief PC Music drukte ze samen met onder meer oprichter A.G. Cook en Hannah Diamond haar stempel op de Britse underground. Al was niet iedereen daar even blij mee. PC Music werd door journalisten en muziekliefhebbers zowel de hemel in geprezen als met de grond gelijkgemaakt. Voorstanders vonden het innoverend en spannend, tegenstanders weinig artistiek en ridicuul.
Sophie kreeg veel shit over zich heen. Ook haar keuze om – nog voor haar coming-out – een vrouwelijke alias te hanteren, stuitte op kritiek. Zo zei indielieveling Grimes in 2015 dat ze het gestoord vond om je als vrouw in de markt te zetten in een sector die sowieso al te weinig aandacht heeft voor vrouwelijke producers.
Sophie liet zich niet tegenhouden. De afgelopen jaren werkte ze samen met sterren als Madonna, Charli XCX en Vince Staples. Binnenkort voegt ze aan dat lijstje ook Lady Gaga toe. En in de tussentijd bleef ze naarstig werken aan eigen materiaal.
En toen was er It’s Okay To Cry, waarop ze zingt én waarin ze zich in bloot bovenlijf als vrouw toont in de bijbehorende videoclip. Haar langverwachte debuutalbum Oil Of Every Pearl’s Un-Insides borduurt verder op dat stramien en rijgt de lovende recensies aan elkaar.
Sophie: Blijkbaar boek je zo de beste resultaten: je maakt iets om mensen te irriteren, en dan blijken ze het nog leuk te vinden ook! Veel mensen beschouwen dit album als een frappante ontboezeming, maar zelf zie ik het niet als een breuk met mijn eerdere werk. Ik zal altijd blijven experimenteren, maar mijn plannen zijn dezelfde gebleven. Ik was altijd al ‘de echte Sophie’, nooit een poseur of alter ego. Een videoclip als die voor It’s Okay To Cry wilde ik al lang maken, er was alleen geen budget. Het was dus helemaal niet het statement dat sommigen ervan hebben gemaakt. Het voelde op dat moment gewoon juist, en ik had de kans om het te doen.
Daardoor ben je niet langer anoniem. Dat is toch een wezenlijk verschil?
Sophie: Misschien, maar ik heb me nooit anoniem gevoeld. Ik was omringd door vrienden en familie, mensen die ik graag zie en die ertoe doen. Kijk, een publiek figuur zijn is een keuze die je maakt. Maak je die keuze niet, dan wil dat niet zeggen dat je minder aanwezig bent of muzikaal minder kunt verwezenlijken. Dat is nooit een struikelblok geweest.
‘Er zijn genoeg mensen die zich al duwend en trekkend een weg door de muziekwereld banen. Dan werk ik liever samen met vrienden.’
Sophie
Veel van je fans beschouwen je als een rolmodel sinds je naar buiten kwam als transgender. Ervaar je een zekere druk?
Sophie: Als ik een rolmodel moet zijn, prima. Maar ik voel niet de noodzaak om thema’s als gender en seksualiteit aan te kaarten, hoe belangrijk ze ook zijn. Ik heb vrienden, Tzef bijvoorbeeld, die daar veel boeiender dingen over te zeggen hebben. Pas op, soms heb ik weleens zin om een of ander zot statement te maken, hoor. Maar uiteindelijk zeg ik meer via mijn muziek. Journalisten leiden me wel vaak naar zulke onderwerpen. Dat is oké, zolang ik me maar niet moet conformeren aan bepaalde verwachtingen.
Je houdt niet zo van labels, hè?
Sophie: Jij wel?
Nou, nee.
Sophie: Niemand houdt van labels. Nu, ik vind het wel fijn om een inspiratiebron te zijn voor jonge queer people around the world en ik zal mijn best doen hen zo goed mogelijk te vertegenwoordigen. Ik zie mijn fans ook een beetje als vrienden en heb echt alleen het beste met hen voor. In feite is dat de reden waarom ik muziek maak: om nieuwe vrienden te maken en hen te imponeren.
Intussen blijf je samenwerken met de Lady Gaga’s van deze wereld. Mag je die ook vrienden noemen?
Sophie: Natuurlijk, why the fuck zou ik samenwerken met iemand die veel aanzien geniet maar als persoon tegenvalt? Er zijn genoeg mensen die zich al duwend en trekkend een weg door de muziekwereld banen. Dan werk ik liever samen met vrienden. Gelukkig blijken mensen die ik zelf cool vind meestal ook fan van mijn muziek.
Wat verwacht je van Pukkelpop? Veel Belgische vrienden?
Sophie: Ik verwacht nooit een publiek. Ik doe mijn ding en als mensen mijn muziek goed vinden, des te beter. Dat gezegd zijnde: ik kijk er wel enorm naar uit. Festivals zijn tricky, omdat ik liever uitpak met een groots opgezette show. Maar alweer: daar zijn bakken geld voor nodig. Frustrerend, want in mijn hoofd horen er bij mijn muziek videoclips, guests, visuals en decors. Het is dus meer een kwestie van een zo goed mogelijke show neerzetten met de middelen die ik heb.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."
Wat zal het worden: een dj-set of een liveshow?
Sophie: Ik speel eigen nummers en ik mix alles, dus live is het altijd. Alleen zing ik niet en zijn er geen dansers bij. Verder mag je op Pukkelpop vooral nieuwe nummers verwachten.
Van de drie nieuwe releases die je onlangs hebt aangekondigd?
Sophie: Ja, ik heb heel wat nieuw materiaal om te delen. En ik vind het sowieso belachelijk om een album live te spelen nadat het is verschenen. Wie wil nu nummers horen die je al kent? Een concert moet toch voor een nieuwe ervaring zorgen?
Ben je eigenlijk al vaak in ons land geweest, nu je een half-Belgisch lief hebt?
Sophie: Een paar keer, ja. Ik hou van Brussel. En ik ben dol op escargots. Al zijn wulken (een soort zee-escargot, nvdr.) nog lekkerder.
Een van de nummers op Oil of Every Pearl’s Un-Insides heet Whole New World. Is dat jouw ideale wereld, een Grieks eiland met wulken?
Sophie: Een Grieks eiland helpt zeker. (denkt na) Maar mijn ideale whole new world is toch die van Aladdin.
Met geesten die uit magische lampen tevoorschijn komen?
Sophie: O ja, ik hou van de wereld gezien door een Disneybril. Die combinatie van spirituele elementen en een echte, materiële wereld. Fantasie hebben en dingen zien die er niet zijn: in feite draait het daarom. Je leven leiden als in een sprookje. Met heel veel escargots, natuurlijk.
Sophie
vr 17/8, 20.45, Castello
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier