Niels Orens remixt ‘Dead end’ van Whispering Sons: ‘Alleen jammer dat ik het nooit live ga kunnen spelen’

© Annika Wallis
Tobias Cobbaert

Met zijn bijdrage aan Whispering Sons’ nieuwe ep Several others remixed wil Niels Orens u doen afvagen waar u nu precies naar luistert: elektronische producties, of toch een liveband?

Vandaag brengt de Belgische postpunkgroep Whispering sons een nieuwe ep uit. Daarop vindt u geen nieuw werk van de band, maar herwerkingen van hun nummers door andere muzikant. Met bijdrages van Idles en Mogwai pronken er alvast mooie namen uit de gitaarmuziek op de tracklist.

Verrassender is de aanwezigheid van Niels Orens, een jonge producer uit Limburg die elektronische muziek en akoestische klanken met elkaar mengt. ‘Natuurlijk is het leuk om die grote namen op ons project te hebben, maar we wilden ook wat vertrouwdere contacten uit onze nabije omgeving bij de ep betrekken,’ licht Whispering Sons-frontvrouw Fenne Kuppens toe. ‘Om die reden hebben we ook Clara Lissens gevraagd om een remix te maken. Zo kregen we ook wat lokale artiesten op de ep. Daarnaast leek Niels gewoon een logische keuze. Ik ben grote fan van wat hij doet en heb hem ook al live aan het werk gezien. Bovendien hebben we elkaar via gemeenschappelijke contacten in de muziekwereld ook al vaker ontmoet.’

Orens, die in zijn vrije tijd ook graag naar Whispering Sons luistert, bevestigt dat die waardering wederzijds is. Toen hij zelf een nummer mocht kiezen vanop hun recentste plaat Several others, ging zijn voorkeur uit naar het openingsnummer Dead end. ‘Omdat ik een weldoordachte keuze wou maken, heb ik het album een paar keer doorgenomen. Maar eigenlijk was de beslissing snel gemaakt. Al van in het begin waren het de baslijn en de vocals van Fenne die constant door mijn hoofd bleven spoken. Dat zijn dan ook de twee elementen waarrond ik mijn remix gebaseerd heb, al de rest heb ik veranderd.’

Schemerzone

Voor Orens was het een nieuwe ervaring. Zelf betrekt hij graag organische elementen in zijn muziek, vaak met behulp van zijn cello, om zijn elektronische beats minder synthetisch te doen klinken. Met rockmuziek was hij echter nog nooit aan de slag gegaan. ‘Het lag inderdaad wat buiten mijn comfort zone, maar dat vind ik ook net een leuke oefening. Veel elektronische artiesten trekken een nummer helemaal naar zich toe wanneer ze een remix maken. Ik wilde die sound van Whispering Sons meer omarmen, in plaats van er gewoon dansbare electro van te maken. Elementen van mezelf toevoegen zonder het origineel te doen verdwijnen. In de eerste versie van de remix probeerde ik trouwens van in het begin de intensiteit al op te drijven, maar dat voelde geforceerd. Alsof de eigenlijke drop geen impact meer maakte. Nu is er één deel meer Whispering Sons, en één deel volledig Niels Orens.’

Vooral in de eerste helft van Orens’ remix blijft de Whispering Sons-sfeer dus intact, al klinkt de song dankzij de cello nog een stukje slepender. Naarmate het nummer verder opbouwt, voegt de producer steeds intensere percussie toe. ‘Ik wilde er een zekere draai aan geven waardoor mensen zich afvragen waar ze precies naar luisteren. Is het een band? Of zijn het toch elektronische klanken? De klanken die ik uit Dead end overneem, klinken eerder organisch, maar die drums die ik toevoeg zijn dan weer bijna onmogelijk om live te spelen. Het zweeft ergens tussenin, en ik vind het heel plezant om de grens daartussen op te zoeken.’ Orens zoekt bewust de schemerzone op.

Onmogelijk live te brengen

Bovendien is het de eerste keer dat Orens met zanglijnen werkt in zijn muziek. ‘Vroeger heb ik wel al eens vocals gebruikt, maar die waren dan helemaal verknipt en geplakt, of er zaten zodanig veel effectjes op dat de stem onherkenbaar werd. Nu werk ik voor het eerst met echte zanglijnen. Een nieuwe ervaringen die me wel bevallen is.’

Kuppens is alvast fan. ‘Het is heel inspirerend om mezelf zo eens in een nieuwe context te horen. We spelen Dead end op bijna elke show en dat nummer zit er zo ingebrand, maar Niels heeft er iets helemaal nieuws van gemaakt. En toch passen die vocals nog steeds perfect in het geheel. Qua sfeer liggen het origineel en de remix eigenlijk heel dicht bij elkaar, maar de uitwerking is compleet anders.’

Het enige dat Orens jammer vindt aan zijn remix, is dat hij het door het belang van Kuppens’ stem nooit live zal kunnen brengen. Alhoewel? ‘Deze zaterdag spelen Whispering Sons en Niels Orens allebei op Play Festival in de Muziekodroom,’ vertelt Kuppens terwijl ze een samenzwerende glimlach richting Orens werpt. Wordt misschien vervolgd.

De inhoud op deze pagina wordt momenteel geblokkeerd om jouw cookie-keuzes te respecteren. Klik hier om jouw cookie-voorkeuren aan te passen en de inhoud te bekijken.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content