Met ‘Endless’ wilde Goose nog eens een echte bandplaat maken

Dat betekent niet alleen dat de gitaar weer op de voorgrond treedt op het nieuwe album Endless, maar vooral dat de vier Kortrijkzanen de vastberaden kapiteins van hun eigen schip werden. Dat muzikale avontuur begon in hun thuisstad en eindigde in de iconische Parijse Motorbass Studio.

Wie niet weet waar te zoeken, zou nooit vermoeden dat er achter de anonieme rode garagepoort in de rue des Martyrs een legendarische opnameruimte verscholen zit. Maar het is wel degelijk hier dat Philippe Zdar, het ondertussen overleden lid van electroduo Cassius, zijn Motorbass Studio bouwde. Naast grote namen uit de Franse elektronische scene als Justice en Zdars eigen groep, zijn ook Phoenix en Laurent Garnier er vaste klanten. Mogen we nu toevoegen aan dat lijstje: de Kortrijkse electrorockgroep Goose, die er haar nieuwe album Endless opnam en Knack Focus er voor dit interview uitgenodigd heeft.

Al is de plaat grotendeels ontstaan in Safari Studios, het project dat jullie in thuisstad Kortrijk uit de grond stampten.

Mickael Karkousse: We zitten nu al drie jaar in onze eigen studio. Eerst hebben we daar Goose Nonstop gemaakt, een heel elektronische herinterpretatie van ons vorige album What You Need. Ook de individuele tracks van de ep Something New zijn daar ontstaan. Heel leuke projecten, maar na een tijdje begonnen we zin te krijgen om van losse nummers weer naar een album te gaan en een dieper verhaal te vertellen.

Dat verhaal brengt de rockinvloeden terug die jullie eerste plaat typeerden.

Dave Martijn: We kregen weer zin om zelf te spelen. Op Goose Nonstop gebruikten we veel geprogrammeerde synths, nu wilden we weer zelf onze gitaren en synths ter hand nemen.

Karkousse: We wilden niet meer gebonden zijn aan die computers. De focus kwam opnieuw op zelf songs en melodieën schrijven die ook voor energieke liveshows zorgen.

Heeft samen in jullie eigen studio zitten daar een rol in gespeeld?

Tom Coghe: Dat gaf ons een zekere vrijheid. We konden spontaan grijpen naar de instrumenten die daar voorhanden waren, zonder vooraf af te bakenen wat er wel en niet kon. De muziek ontstond heel spontaan.

Martijn: Alles was mogelijk, hè. In het begin amuseerden we ons gewoon, zonder dat we een concept hadden. Daarna legden we die schetsen bij elkaar en merkten we dat er meer overkoepelend verhaal in zat dan we zelf dachten.

De volgende stap was om de Franse producer Victor Le Masne erbij te halen.

Karkousse: Ook dat is heel spontaan gebeurd. Ik had op mijn soloalbum al met Victor gewerkt. Daarna hebben we enkele keren via Zoom gebeld en hem Goose-demo’s gestuurd, waar hij dan feedback op gaf. Uiteindelijk is hij twee weken naar Kortrijk gekomen om preproductie te doen.

Martijn Vaak stel je een lijst op met producers met wie je wil samenwerken, waarna je die gaat mailen, met het risico om een nee of zelfs geen antwoord te krijgen. Dat is heel demotiverend, dus het was fijn dat wij die stap gewoon hebben overgeslagen.

Karkousse: Je kunt in België moeilijk op café gaan en toevallig aan de praat raken met een goede producer. Victor is daarentegen heel organisch deel van het traject geworden. Dat zijn de mooiste samenwerkingen.

Wat heeft hij voor de plaat betekend?

Karkousse: Hij bekeek onze ideeën met een andere blik, waardoor hij mooi kon duiden wat er werkte en waar er meer in zat. Neem bijvoorbeeld We Are Vibe. Oorspronkelijk was dat een deel van een langer, onafgewerkt nummer. Victor heeft dan specifiek dat deel eruit gepikt en gezegd dat we daar verder op moesten bouwen. Op die manier zorgde hij voor verrassingen. Daarnaast heeft hij ons hier in de Motorbass Studio binnen gekregen. Het raamwerk van de plaat ontstond in Kortrijk, daarna hebben we het in Parijs ingekleurd.

Waarom helemaal naar Parijs gaan als je thuis een eigen studio hebt?

Martijn: Het is niet omdat je een mooi huis hebt, dat je niet meer op reis wilt gaan. (lacht) Zo’n eigen studio is een luxe, maar we wilden niet in een gouden kooi opgesloten zitten. Daarnaast was het altijd al een droom om hier op te nemen, zo’n iconische studio in het hart van de Franse scene. We hadden die droom al opgeborgen, maar toen Victor voorstelde om hier op te nemen wierp hij ons een onverwacht cadeau in de schoot.

Is de Parijse scene een belangrijke invloed voor Goose?

Karkousse: Air, Phoenix, Daft Punk… Vanaf de eerste dag zijn dat onze referenties, ja. Die artiesten hebben iets gemeenschappelijks, naast hun Franse afkomst. Je moest altijd lang wachten op hun platen, maar dan was het ook echt een nieuw verhaal. Ze bouwden hun releases traag op, en ze zorgden ervoor dat je er echt naar ging uitkijken. Dat proberen wij ook te doen.

Los van de muzikale scene: heeft het samenzijn in Parijs het schrijfproces beïnvloed?

Martijn: Victor zei op voorhand: ‘Enjoy the trip.’ Het was een prachtige nazomer en ’s avonds zijn we veel naar buiten geweest om tussen de locals iets te gaan eten of een terrasje te doen. Soms zit je overdag uren aan iets te wroeten, maar na zo’n avond kom je met een andere geest terug en de volgende dag heb je meteen een oplossing klaar. Het was ook echt een avontuur onder vrienden. Ik denk wel dat dat de plaat positief geschapen heeft.

***

De Motorbass Studio straalt een huiselijke sfeer uit. De opnameruimte is in warm, lichtbruin hout gebouwd. In een hoek staat een grote kast vol platen met elektronische muziek, niet alfabetisch of per genre gerangschikt, maar per land. Tussen het drumstel en de vleugelpiano staat een gezellige leren sofa, en op de salontafel ligt een opvallende stapel tijdschriften.

Ook de magazines die Philippe Zdar hier verzamelde hebben jullie geïnspireerd.

Karkousse: Tijdens zo’n opnamedag heb je vaak niets te doen, en dan zoek je iets om je bezig te houden. Toen heb ik veel in die magazines gebladerd, en die straalden een bepaalde kracht uit. Kijk hier bijvoorbeeld eens naar. (neemt een magazine en bladert tot hij een zwarte pagina voorlegt waarop in grote, witte blokletters de woorden ‘World Party’ staan). Ik vond dat zo mooi dat ik daar een nummer naar vernoemd heb. We hebben zelfs even gedacht om de plaat zo te noemen. Op die manier zijn er veel flarden tekst in de plaat geslopen. Daarnaast heb ik dit ook aan onze ontwerpster Elke Verschatse voorgelegd ter inspiratie voor de albumhoes.

Die hoes is ook door vlaggen geïnspireerd.

Karkousse: Ik ben geen fanatieke vlaggenverzamelaar, maar de esthetiek van een wapperende vlag boeit me wel.

Martijn: Vlaggen zijn heel heel duidelijk, ondanks hun eenvoud. Neem nu een zwarte vlag, of een piratenvlag. Zo simpel, en toch krachtig.

Ten slotte zien we op de albumhoes nog twee priemende ogen.

Karkousse: Net als de kracht van een vlag en de grote blokletters uit magazines symboliseren ook die ogen de zelfverzekerdheid die het album uitstraalt. Je kunt iemand enkel recht in de ogen kijken als je je heel zelfzeker voelt. Het is geen vrijblijvende plaat, maar eentje waar je niet naast kunt kijken.

Naast die zelfverzekerdheid lijkt nostalgie een belangrijk thema op Endless. Jullie grijpen terug naar jullie oude sound, de clip van het titelnummer bestaat uit archiefbeelden en zelfs de persfoto’s verwijzen naar jullie eerste, zelfgenomen foto’s.

Bert Libeert: Er zit nostalgie in, maar het is niet zo dat we die periode wilden overdoen. Het is meer een bepaald gevoel dat na al die jaren is teruggekomen. Het besef dat dat enthousiaste jongetje in ons niet weg is, dat je het soms opnieuw kunt opwekken.

Martijn: Ik vind niet dat we onze oude sound gekopieerd hebben, maar het enthousiasme en de power keren inderdaad terug.

‘We are endless, who would’ve thought we could get better at this?’, zingen jullie in het titelnummer. Een verwijzing naar de groep, waarin na al die jaren nog geen enkel groepslid vervangen werd?

Karkousse: Dat was een mooi toeval. Ik schreef die tekst over een relatie die steeds beter blijkt te worden, waar geen eindpunt op staat. Oorspronkelijk was het dus niet de bedoeling, maar onbewust is die tweede laag er misschien wel in geslopen, waardoor het ook over ons als band gaat.

Naast dat eindeloze lijkt ook verandering een belangrijk motief op het album. Tussen de songtitels vinden we Change, Fear of Letting Go, Run Away…

Karkousse: Ik verwerk graag tegenstrijdigheden in mijn muziek. Rechtlijnige verhalen zijn saai. Zo is het leven niet, dus waarom muziek dan wel? Ik probeer het leven te vertalen naar teksten van drie minuten, en dan krijg je gevoelens die soms niet met elkaar overeenkomen.

Tussen jullie debuut en Endless zijn jullie als groep allicht ook veranderd, geëvolueerd.

Martijn: Het grootste verschil is dat we minder bewijsdrang hebben. Endless is met minder stress geschreven. Hoe dit album ook ontvangen zal worden, wij zijn er sowieso trots op.

Coghe: Ondertussen weten we beter wat we willen. We hadden zin om een plaat te maken en aan de wereld te tonen dat we er nog zijn, waar de titel misschien naar refereert, maar belangrijker is dat we ons goed bij elkaar voelden en plezier hadden.

Karkousse: Ik merk ook dat we veel minder nood aan externe referenties hebben. Op ons eerste album moesten we naar andere bands en sounds kijken. Gaandeweg ontwikkel je een muzikale taal onder elkaar en kun je meegaan in elkaars vibe, zonder daarbij naar andere dingen te verwijzen. Misschien klinkt dat banaal, maar ik vind het heel speciaal om als vier songwriters telkens weer een gemeenschappelijke grond te vinden. Tegelijk is de plaat een middelvinger naar mensen die zeggen dat we radiovriendelijker moeten gaan, of dat we juist nog hardere muziek moeten schrijven. Endless is wat wíj wilden doen en we zijn trots op het resultaat.

Onafhankelijker worden jullie ook via jullie eigen label en studio.

Libeert: Dat is heel belangrijk. Dat is een soort basis voor ons. Misschien hadden we zonder die autonomie zelfs niet meer bestaan.

Karkousse: Deze plaat is ook een viering van die vrijheid. We zijn ons daar steeds meer van bewust. We werken wel samen met een team van mensen die in onze visie geloven en ons verhaal appreciëren, zoals Victor Le Masne, maar wij zijn degenen die aan het roer staan.

En op dat schip wappert een krachtige piratenvlag.

Karkousse: (lacht) Precies!

Goose

Opgericht in 2000 door Bert Libeert (boven) (drums), Tom Coghe (l.) (bas, keyboards), Mickael Karkousse (m.) (zang, keyboards) en Dave Martijn (r.) (gitaar, keyboards).

Wint Humo’s Rock Rally 2002.

Debuteert in 2006 met het album Bring It On.

Opereert op het snijpunt van rock en elektronische muziek.

Bouwt in 2018 de Safari Studio in thuisstad Kortrijk.

Bestaat na 22 jaar nog steeds uit de vier oorspronkelijke groepsleden.