Een weerbarstig oeuvre als dat van Nico laat zich niet zomaar temmen.
1. I’ll Be Your Mirror (1967)
Dat was wat Nico zei tegen Lou Reed, op wie ze verliefd was (‘Hij was zo mooi!’). Waarop die daar een song over schreef.
2. I’ll Keep It with Mine (1967)
Nico wilde haar solodebuut Chelsea Girl het liefst van al snel vergeten. Onbegrijpelijk als je dit bitterzoete, door Jackson Browne gepende symfonietje hoort.
3. Afraid (1970)
Onwezenlijke parel uit Desertshore die door Antony Hegarty weleens live wordt gebracht. Let op de piano van John Cale.
4. All Tomorrow’s Parties (1967)
De stem van Nico en de pauken van Maureen Tucker. Compleet door vrouwen gedomineerde track uit The Velvet Underground & Nico. De favoriet van Andy Warhol.
5. No One Is There (1968)
Spookachtige song met een creepy arrangement van John Cale, in wiens strijkers je de geesten hoort dansen. Maar daar is niemand. Of wel?
6. Janitor of Lunacy (1970)
Monumentale opener van Desertshore, naar het schijnt voor Brian Jones. Misschien wel haar signature song.
7. König (1970/1985)
Uit de film La cicatrice intérieure (1972), waar ook veel van Desertshore in voorkwam. König verscheen evenwel niet op plaat tot het in 1985 werd opgevist voor Camera Obscura.
8. Evening of Light (1968)
Bruisende slottrack van The Marble Index die de luisteraar in een draaikolk van geluid weer naar boven stuwt.
9. You Forgot to Answer (1974)
Heel droevige song voor haar soulmate Jim Morrison. Muziek als een gapend gat.
10. The End (1974)
Ga voor de liveversie opJune 1, 1974van Kevin Ayers, John Cale, Brian Eno en Nico. Die vond ze zelf ook beter.
Lees ook: Het verhaal van Nico, de brunette die succes had zolang ze blond was
