Met Bart Peeters naar het Timitar-festival

In de Marokkaanse havenstad Agadir vond vorige week het gratis wereldmuziekfestijn Timitarl plaats. Met ene Bart Peeters op de affiche! Wij volgden drie dagen lang in de slipstream van de Boechoutenaar. Een uitgebreid verslag.

Onze festivalzomer begon níet op Graspop of Couleur Café, maar in de Marokkaanse havenstad Agadir, waar vorige week het Timitar-festival plaatsvond. Naast kleppers als Amadou & Mariam, Goran Bregovic, Kool & the Gang en Hindi Zahra stond ook ene Bart Peeters op de affiche van dit gratis vierdaags wereldmuziekfestijn. Wij volgden drie dagen lang in de slipstream van de Boechoutenaar. Een uitgebreid verslag.

Zondag 1 augustus 2010: Bart Peeters breit in ‘zijn’ Boechout een feestelijk slot aan de jubileumeditie van Sfinks Mixed. Zijn concert laat ook de aanwezige Brahim El Mazned – programmator van het Timitar wereldmuziekfestival in Agadir, Marokko – niet onberoerd. Die zorgde er namelijk voor dat Peeters en zijn band een klein jaar later – op donderdag 23 juni 2011 jongstleden – naast onder meer Goran Bregovic, Amadou & Mariam en Hindi Zahra op de Timitar-affiche pronken.

‘Ook al lokt Timitar zo’n 800.000 mensen, en Sfinks hooguit 40.000, toch beschouwen de Marokkaanse programmatoren Sfinks Mixed als één van de mooiste en best georganiseerde wereldmuziekfestivals ter wereld’, weet Bart Peeters. ‘Ik zie het de gemiddelde Herman Schuermans nog niet meteen zeggen over een ander festival (lacht).’

De organisaties van Sfinks en Timitar werken dan ook nauw samen met elkaar. Ze programmeren vaak dezelfde artiesten. Zo stond Goran Bregovic vorig jaar op Sfinks Mixed en dit jaar op Timitar, Youssou N’dour deed in 2010 beide festivals aan, en dit jaar doet de Marokkaanse Française Hindi Zahra dat kunstje over.

‘De programmatoren van Timitar blijken een grote vertrouwensband te hebben met Sfinks-organisator Patrick De Groote’, zegt Bart Peeters. ‘Patrick heeft ons vorig jaar getipt. Dankzij hem krijgt ons Sfinks-avontuur nu een bijzonder mooie staart.’
Een tikkeltje bevreesd
Kort voor we woensdag vanuit Zaventem opstijgen richting Marokko, ogen Bart Peeters en zijn groep – voor de gelegenheid omgedoopt tot ‘Les Belges’ – enthousiast en nieuwsgierig, maar eveneens een tikkeltje bevreesd; onwetend over wat hen ginds te wachten zal staan. Bart verwijst naar een concert dat hij ooit met The Radios speelde op Afrikaanse bodem, in het voorprogramma van Youssou N’dour in Senegal. ‘Daar waren geen dranghekken. Het publiek maakte er een spelletje van om het podium te proberen beklimmen, maar werd hardhandig door de security teruggedrongen met behulp van wapenstokken’, zegt de zanger. ‘Hoe de sfeer in Marokko zal zijn, midden in de Arabische lente, kan niemand voorspellen…’

De inhoud op deze pagina wordt momenteel geblokkeerd om jouw cookie-keuzes te respecteren. Klik hier om jouw cookie-voorkeuren aan te passen en de inhoud te bekijken.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."
De inhoud op deze pagina wordt momenteel geblokkeerd om jouw cookie-keuzes te respecteren. Klik hier om jouw cookie-voorkeuren aan te passen en de inhoud te bekijken.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."
De inhoud op deze pagina wordt momenteel geblokkeerd om jouw cookie-keuzes te respecteren. Klik hier om jouw cookie-voorkeuren aan te passen en de inhoud te bekijken.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."

Voorts is Bart wat onzeker over het podium waar hij geprogrammeerd staat. Ze delen dat podium namelijk met een hiphopgroep en een aantal DJ’s, terwijl ze naar eigen zeggen eerder thuishoren in het intiemere Théâtre de Verdure, een openluchttheater à la Rivierenhof, waar diezelfde festivaldag onder anderen Amadou & Mariam en Hindi Zahra geprogrammeerd staan; acts die net als Bart Peeters en de zijnen onder te verdelen zijn in de categorie ‘wereldmuziek’.

Negen-woorden-Frans Speciaal voor het optreden in Agadir, heeft Bart een tiental nummers naar het Frans vertaald – waarvan zo’n zes songs de uiteindelijke setlist hebben gehaald -, en de band zal op Timitar ook een aantal Engelstalige én Arabische liedjes brengen.

Bart legt in het vliegtuig de laatste hand aan zijn songteksten. Hij knoopt in het Frans een gesprek aan met een Berbermeisje dat naast hem zit. Ze spreekt behoorlijk Frans, maar blijkt bijvoorbeeld nog nooit gehoord te hebben van ‘une berceuse’. De Franssprekende Marokkanen noemen dat ‘une chansonnette pour dormir’, zegt ze. Plots beseft Peeters dat het publiek dat hij in Agadir voorgeschoteld zal krijgen een soort ‘negen-woorden-Frans’ spreekt, waarna hij opnieuw ijverig aanpassingen begint aan te brengen in zijn Franstalige teksten.

Ik vraag Bart of hij van plan is om die Franstalige songs ook in België te gaan brengen. ‘Tot we een regering hebben zing ik enkel nog in het Frans’, grapt hij. ‘Nee, op de Belgische festivals ga ik het zeker niet doen. Ik ben wel van plan om in de zomer een aantal van die Franse songs te gaan opnemen, om er later bijvoorbeeld in Wallonië mee op te treden. Het enige wat je als niet-Fransman moet vermijden, is om zo juist mogelijk Frans te proberen zingen. Ik hou het dus bij ‘slim Frans’, op mijn eigen manier gedaan en doorspekt met gekke woordspelingen. Dat kunnen ze wel aan. Kijk maar naar Arno. Volgens een Franstalige vriendin van mij kan hij geen enkele taal, maar hij is in Frankrijk wél Ridder in de Kunsten en Letteren, hé (lacht).’
Akoestische sessie op de luchthaven We maken een tussenlanding in Casablanca, waar we te horen krijgen dat onze vlucht richting Agadir tweeënhalf uur vertraging heeft – we zullen onze bestemming uiteindelijk pas omstreeks twee uur ’s nachts bereiken. Om de tijd te doden besluiten Peeters en een aantal van zijn bandleden om een akoestische sessie van een drietal nummers te spelen, tot groot jolijt van de overige wachtende reizigers. Tijdens deze mini try-out komt onder meer onderstaande Nederlandstalige cover van de Black Eyed Peas’ ‘I Gotta Feeling’ voorbij.



Bart Peeters en de zijnen moeten de volgende dag alweer vroeg uit de veren voor de soundcheck. Die stond aanvankelijk in de namiddag gepland, maar werd vanwege de hitte in Agadir vervroegd. Het podium waar de Vlamingen spelen, de ‘Bijawane’, biedt uitzicht op een plein met een capaciteit van 30.000 toeschouwers – benieuwd of dat vanavond gevuld geraakt – én op de Atlantische Oceaan. Na de soundcheck beginnen Peeters en co aan de ultieme voorbereiding op hun show: uitgerekt aan het zwembad liggen.

‘Het Menselijke Brein’, live gespeeld tijdens de soundcheck:



Kort voordat Bart Peeters rond half 11 ’s avonds aan zijn set begint, begeven wij ons nog gauw even naar het Théâtre de Verdure om een stukje van Hindi Zahra’s concert mee te pikken. Deze in Marokko geboren maar in Parijs getogen zangeres trok het voorbije jaar de wereld rond – ze hield onderweg maar liefst vier keer halte in ons land – met haar fel bejubelde debuutalbum ‘Handmade’, waarop ze blues, jazz, soul en folk vermengt met Marokkaanse rootsmuziek. La Zahra gooit er vrijwel meteen doorbraaksingle ‘Beautiful Tango’ tegenaan, gevolgd door het in het Berbers gezongen ‘Imik Simik’; de ideale soundtrack bij een zwoele Afrikaanse zomeravond. Als we ons niet alweer naar de Bijawane moesten reppen om onze volksheld aan het werk te zien, bleven we met plezier wat langer om Hindi Zahra de heupen los te zien schudden. Wordt vervolgd op Sfinks Mixed, though.


Groove en energie
‘Vlak voor wij opkwamen, stonden mensen in de voorste contreien ‘Barry, Barry’ te scanderen. Dat ging voor alle duidelijkheid niet over mij, maar over de Marokkaanse groep die na mij speelde’, blikt Bart Peeters achteraf terug. ‘Wat we in zo’n geval doen, is de mensen zo’n lél van groove en energie geven, dat ze eventjes niet weten waar ze staan. En dan krijgen we ze meestal wel mee (lacht).’

En dat gebeurt ook. Het lijkt het erg talrijk opgekomen publiek – zowel het plein, als de omringende straten én de kustdijk staan afgeladen vol – niet uit te maken of de liedjes nu in het Nederlands (‘Slaapwals’ en ‘Het Menselijke Brein’), Frans (‘Film Noir’ – een herwerking van ‘Poolijs’ – en ‘Matongé’) of Engels (‘Shake your Ooty Booty’, I’m Into Folk’) gezongen worden. De meerderheid shaket gewillig mee. En met het ingetogen ‘Liefde Is Alles’ krijgt Bart Peeters de menigte middenin de set zelfs volledig stil. Bij ‘Elle est comme une Pizza Quatre Saisons’ (‘Heist Aan Zee’) wordt dan weer luidkeels meegezongen.

De inhoud op deze pagina wordt momenteel geblokkeerd om jouw cookie-keuzes te respecteren. Klik hier om jouw cookie-voorkeuren aan te passen en de inhoud te bekijken.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."

‘Afrikanen hebben een goeie stem, hé. Met dank aan hun mmm-mmm-mmm’s heeft dat nummer nog nooit zo mooi geklonken’, zegt Peeters achteraf. Het onversneden hoogtepunt van de avond is echter het Arabische, door de Marokkaanse percussionist Abdellah Marrakchi gezongen liedje ‘Sidi H’bibi’, waarbij het publiek het op een finaal dansen zet.



De mensen ginds meekrijgen is absoluut geen evidentie, aangezien Marokkanen naar verluidt niet snel openstaan voor onbekende groepen. Lokale muziek zwaait dan ook de plak op het grootste podium, ‘Place Al Amal’. ‘Daar worden erg traditionele, repetitieve sjamanistische gebedszondes ten berde gebracht, waarvan je denkt: ik ben al wel genoeg naar de mis geweest in mijn leven’, lacht Bart Peeters.
Led Zeppelin-goes-Africa
Dan beëindigen wij de avond liever in het gezellige Théâtre de Verdure, waar Amadou & Mariam dag 2 van Timitar afsluiten. De sound van dit blinde echtpaar uit Mali valt het best te omschrijven als ‘Led Zeppelin-goes-Africa’. Het duo werkte op haar meest recente worp ‘Welcome to Mali’ samen met Damon Albarn, schopte het tot support act van U2 en Coldplay, concerteerde vorig jaar op de openingsceremonie van het WK voetbal in Afrika én mag Obama tot één van haar fans rekenen.

In Agadir blijken ze echter niet dermate bekend; het openluchttheater zit amper voor drie vierde gevuld. Toch bekken de aanwezigen hun bekendste nummers – ‘Africa’, ‘Je Pense à Toi’ en ‘Beaux Dimanches’ (uit het door Manu Chao geproducete album ‘Dimanche à Bamako’) – aardig mee. Na de energetische show van Bart Peeters, was het heerlijk stoom aflaten op de tonen van Amadou & Mariam.

De inhoud op deze pagina wordt momenteel geblokkeerd om jouw cookie-keuzes te respecteren. Klik hier om jouw cookie-voorkeuren aan te passen en de inhoud te bekijken.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."



Michael Ilegems

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content