Mauro over zijn leven na dEUS: ‘Soms vraag ik me af wat die ándere muzikanten met hun tijd doen’

De Evil Superstar over zijn vertrek bij dEUS, de toekomst van Maurits Pauwels en de gloednieuwe plaat van Gruppo Di Pawlowski.

Elf uur. Tijd voor een aperitief. Mauro Pawlowski komt aan op het terras waar we afgesproken hebben en bestelt een koffie. Mauro, de verpersoonlijking van de rock-‘n-roll, is met de fiets gekomen. Dezelfde fiets – met kinderstoeltje – waarmee hij onlangs tegengehouden werd door een valse politieagent. ‘Gij zijt toch de Brad Pitt van dEUS?’ zei hij tegen Mauro, en hij ontnam de gitarist zijn identiteitskaart. Het verborgen-camerafilmpje ging viraal op de sociale media, nadat het op 10 februari in de Lotto Arena getoond werd tijdens het afscheidsconcert van de Evil Superstar bij dEUS. ‘Ik wist van niks!’ glimlacht Mauro. ‘Pas tijdens het optreden had ik door dat ze me in de maling genomen hadden. Ik dacht gewoon dat het die politieagent zijn eerste dag was of zo. Soms kan ik héél naïef zijn.’

Einde van een hoofdstuk

Die tiende februari in de Lotto Arena werd er een bladzijde omgedraaid. Het was het einde van een twaalf à dertien jaar durend hoofdstuk. ‘Ik dacht er al enkele jaren aan om weg te gaan bij dEUS. Dus had ik mezelf voorgenomen: als het moment daar is en de timing voor iedereen oké is, moet ik me misschien maar eens voorbereiden op mijn vertrek. Ik ben niet het soort artiest dat er middenin een project vandoor gaat, ik heb ook helemaal niet geprobeerd te vluchten. Soit: we hebben dan een kleine vergadering gehouden en dachten dat het moment opportuun was na de Soft Electric-tournee van 2015-2016, toen Tom Barman aan zijn nieuwe film begon te werken. En ik? Ik wilde meer tijd vrijmaken voor andere projecten.’

Dat Pawlowski de projecten graag aaneen rijgt, is een understatement – u kunt hem kennen van Evil Superstars en van zichzelf, van onder meer Mauro & The Grooms en Hitsville Drunks, en onder alter-ego’s als Mauron en Maurits Pauwels. Is Mauro verslaafd aan zijn werk? ‘Ik veronderstel van wel, ook al klinkt het nu alsof ik een probleem heb. Dat is niet zo, want ik heb nog veel vrije tijd. Soms vraag ik me af wat die ándere muzikanten eigenlijk met hun tijd doen.’

‘Af en toe check ik mijn harde schijf,’ vervolgt Mauro, ‘en stoot ik op materiaal dat ik ooit gemaakt heb maar nooit afgewerkt heb, vaak zelfs vergeten was. Funky stuff, hiphoprommel: dingen die ik op het moment zelf waardeloos vind en laat voor wat ze zijn. Maar wanneer ik er jaren later opnieuw naar luister, zie ik er de kwaliteiten van in en maak ik ze alsnog af.’

Toto, maar dan achterstevoren

Zopas afgewerkt: het tweede album van Gruppo Di Pawlowski, de experimentele groep die Mauro tien jaar geleden oprichtte voor een feest ter ere van vijf jaar Mauroworld.net, de officieuze website over Pawlowski. ‘Tot mijn grote verbazing hebben de mannen van The Hickey Underworld en Bed Rugs toen een coverband van Evil Superstars opgericht: Evil Superfarce. Ik was meteen voor dat idee gewonnen, en vond het wel geestig om daar dan het voorprogramma van te doen.’ Een paar dagen voor het feest trommelde Mauro enkele van zijn muzikale vrienden op. Bij gebrek aan muziek, gebruikte hij die van een ander project: Otot, de muziek van Toto, maar dan achterstevoren afgespeeld. ‘Aanvankelijk heette de groep Pawlowski, maar blijkbaar werd die naam al in Polen gebruikt, dus is het uiteindelijk Gruppo Di Pawlowski geworden.’

In die Gruppo zitten enkele van Mauro’s vaste trawanten, onder wie gitarist Sjoerd Bruil en drummer Jeroen Stevens. Ook Pascal Deweze doet mee, van wijlen Metal Molly en Sukilove. Met hem deelt Mauro befaamde herinneringen. Aan dat onwaarschijnlijke concert op De Nachten in 2004, bijvoorbeeld, waarbij zij Alex Chilton van Big Star begeleidden. ‘Die mens had een reputatie’, zegt Mauro. ‘Zelfs The Cramps zeiden dat het geen gemakkelijk gast was. Nochtans vond ik hem heel aardig. En hij was nog goed voorbereid ook, als een echte muziekleraar. Hij vertelde ons verhalen, onder meer over de dag waarop Dennis Wilson hem voorstelde aan Charles Manson. Wij wilden graag September Gurls en The Ballad of El Goodo van Big Star spelen, maar daar was hij niet zo enthousiast over. Wel wilde hij de opname van dat concert uitbrengen. Enkele maanden na de show rinkelde mijn telefoon. Het was Chilton: ‘Je moet me jouw rekeningnummer geven, ik heb 1000 dollar voor je. Voor die plaat, weet je wel.’ 1000 dollar aan royalty’s krijgen van Alex Chilton: kun je je dat voorstellen ?’

Terug naar Gruppo: drie jaar geleden ging de band zijn debuut Neutral Village Massacre nog bij Steve Albini opnemen in de VS. Recentelijk trokken Pawlowski en co. richting Waimes, bij Verviers. Ze blikten er In Inhuman Hands in, een donkere, noisy, onsamenhangende, intense en radicale plaat. ‘Twee weken voor de opnames ben ik eraan beginnen te werken, zoals ik dat in de tijd van Evil Superstars deed’, vertelt Pawlowski. ‘Ik ben niet het type artiest dat zich zo nodig de hele tijd wil uitdrukken. Ik heb deadlines nodig. Ik heb iedereen mp3’tjes toegestuurd, waarop de anderen een paar keer zonder mij hebben gerepeteerd. Snel daarna trokken we de studio in – voor de eerste keer samen, en meteen voor echt. Zo werk ik het liefst.’

Andere dimensie

InInhuman Hands is, meer nog dan zijn voorganger, voortgevloeid uit improvisaties. Op de demo’s stonden interpretaties van France Gallsongs en varianten op Frans variété; dingen die Mauro op tournee gemaakt had, om de sfeer erin te houden op de lokale schaatsbaan of de nachtclub in de buurt van het plaatselijke hotel. En er is meer, want op de plaat is ook muziek beland die niet van Gruppo is. ‘Er stond nog het een en ander op de geluidstapes van Micha Volders, onze producer. Dat materiaal bleek van Stijn Segers te zijn, bekend onder zijn alter-ego Tour. Het klonk alsof het uit een andere dimensie kwam. Keigoed! Beter dan onze eigen muziek, zelfs. We hebben die deuntjes, met de toestemming van Segers, voor de intermezzo’s op de plaat gebruikt. Ik zou ze graag ook live spelen.’

En live kan u Gruppo binnenkort aan het werk zien op onder meer Les Nuits Botanique, op 14 mei. Maar Mauro, die denkt alweer vooruit, aan zijn volgende projecten. Momenteel werkt hij onder meer aan een plaat met Kloot Per W (Polyphonic Size, The Misters…). En er staat ook nog een nieuwe Maurits Pauwels op de agenda, zijn Nederlandstalige alias. Bedoeling is om dit keer oude Calypsoliedjes – dansmuziek uit de Caraïben – naar het Nederlands te vertalen. ‘Eerlijk waar: ik heb als Maurits Pauwels geprobeerd in het schlagercircuit binnen te raken’, besluit Mauro. ‘Maar euh, ze moesten mij daar om de een of andere reden niet hebben.’ (lacht)

Julien Broquet / Focus Vif