Loïc Nottet over een leven na Eurosong: ‘Ik heb moeite met mijn plek te vinden in deze maatschappij’

Loïc Nottet heeft sinds zijn passage in het Eurovisiesongfestival een populaire danswedstrijd gewonnen en brengt nu zijn tweede album Sillygomania uit. In de toekomst wil hij het verhaal van de vrienden in zijn hoofd op papier zetten.

Loïc Nottet (24) heeft zich een Instagramwaardige kat aangeschaft (een Maine coon, het googelen waard), om iets omhanden te hebben in deze demotiverende tijden. De bekendste inwoner van Courcelles, nabij Charleroi, had normaal gezien nu net een uitverkochte show in Vorst Nationaal achter de rug. De komende weken zou hij repeteren voor een zomer waarin hij normaliter geen tijd zou hebben om zich over een huisdier te ontfermen.

‘Ik heb onlangs het ouderlijk huis verlaten. Stukken van mijn appartement zijn nog niet ingericht. Daar heb ik nu dan weer tijd voor’, grinnikt Nottet. Hij heeft in lockdown TikTok ontdekt, het platform waarop zijn twee grote liefdes – dans en muziek – elkaar in de armen vallen. Hij deelt nu ook geregeld een cover met de wereld, al is een virtueel podium niet meteen de plek waarop hij zijn tweede langspeler Sillygomania wilde presenteren. Sinds zijn deelname aan The Voice Belgique in 2014, zijn vierde plek op het songfestival een jaar later en zijn winst in het Franse Danse avec les stars (ook in 2015) is de Waalse artiest grofwild op de concertmarkt.

Loïc Nottet: (zucht) Je ziet een overvolle festivalzomer wegvallen, maar het heeft geen zin om te mokken. Tant pis, het is nu zo. Ik moet creatief zijn en andere manieren vinden om mijn ding te blijven doen.

Je kunt je ei ondertussen kwijt op Instagram en TikTok, maar wat betekent het podium voor jou?

Nottet: Dat is al van jongs af de plek waar ik mij helemaal kan uitdrukken. Daar voel ik mij veilig.

Volgens Wikipedia had je vader je liever op een voetbalveld gezien. Hij schreef je destijds in bij de jeugd van Courcelles.

Nottet: (lacht onwennig) Ik ben altijd een sportief type geweest, al had ik als kind een hekel aan gymlessen waarbij de focus op basketbal of voetbal lag. We hadden op school een avonturenpark en voor de lessen werd regelmatig een parcours met trampolines gemaakt. Toen al voelde ik me aangetrokken tot dat soort sport – voor mij was beweging een manier om mijn energie te kanaliseren.

Ik was negen toen ik mijn ouders heb overtuigd om mij in te schrijven in de lokale dansschool. Ik kom niet uit een artistieke familie (zijn vader is magazijnier, zijn moeder werkt in een drukkerij, nvdr.), maar wist op jonge leeftijd al dat er een performer in mij schuilde. Ik oefende mijn act in de slaapkamer, met de muur als publiek.

Ik voel mij mijn hele leven al goed op een podium, maar ik heb die roep om te performen tot mijn zestiende genegeerd. Ik heb even overwogen mode te studeren, omdat kostuums, decors, het visuele aspect mij interesseerden. Pas in 2014, net voor mijn deelname aan The Voice, heb ik de klik gemaakt.

Wie heeft je interesse in dans getriggerd?

Nottet:Niemand in het bijzonder. Ik hield van Michael Jackson, maar al lang voor ik hem ontdekte, bewoog ik mijn lichaam op de maat van muziek. Dat zit in mijn natuur. Het is onder invloed van mijn dansleerkrachten in Courcelles dat ik mij erop ben gaan toeleggen. Zij zagen dat ik er aanleg voor had en er plezier uit putte.

Mijn mama heeft mij daar altijd in gesteund. Mijn papa… (zoekt naar zijn woorden) Hij had meer moeite met die keuze. Vijftien jaar geleden was dans niet wat het vandaag is. Toen leefden de stereotypen nog meer dan nu. Hij was vooral bang voor de reacties die ik zou krijgen. Nu staat hij volledig achter mij.

Ben je door die dans vaak het mikpunt van spot geweest?

Nottet: Ik wist dat er over mij werd gepraat. Natúúrlijk word de vergelijking met Billy Elliot gemaakt wanneer je op school de enige jongen bent die danst, mais je m’en foutais. Daardoor heb ik op jonge leeftijd een olifantenvel gekweekt. Als ik ergens voor ga, ga ik er volledig voor. Het kan mij niet schelen wat anderen daarover denken. Die ingesteldheid heb ik mezelf eigen gemaakt nog voor ik een puber was. Ik zal mijn keuzes in het leven niet snel in vraag stellen.

In Frankrijk won je voor het oog van miljoenen kijkers Danse avec les stars, in het jaar dat je vierde werd op hetEurovisiesongfestival, ook nog eens met een eigen song: je excelleert op meer dan één vlak.

Nottet: Ik heb altijd gezongen, eerst in het geheim. Niet omdat ik mij schaamde over mijn stem, maar omdat ik mijn limieten wilde aftasten en mijn zangstem wilde trainen alvorens ermee naar buiten te treden. Ik ben hongerig van aard, ik ben polyvalent, wil het liefst alles zélf doen. Daarom ben ik mij uiteindelijk op muziek gaan toespitsen, omdat ik daar mijn verschillende passies in kwijt kan: zingen, performen, dansen. Ik ontwerp ook mijn podiumoutfits en acteer in mijn videoclips.

Ben jij van nature zelfverzekerd?

Nottet: Nee. Zelfs vandaag loop ik niet over van zelfvertrouwen, al belet mij dat niet om stappen vooruit te zetten. Wie niet té zelfverzekerd is, blijft kritisch voor zichzelf, wat nodig is om te groeien. Ik geloof misschien niet voor de volle 100 procent in mezelf, maar dat heeft mij niet belet om deel te nemen aan The Voice of het Eurovisiesongfestival. Ça ne m’a jamais paralysé.

Ik ben nooit aan een avontuur gestart in de veronderstelling dat het op wieltjes zou lopen. Alvorens het Eurovisiesongfestival of Danse avec les Stars toe te zeggen heb ik de pro’s en cons afgewogen: komt het mijn persoonlijke groei ten goede? The Voice viel bijvoorbeeld samen met mijn laatste jaar in het middelbaar. Ik wist dat deelname het schooljaar zou bemoeilijken – ik was niet de beste leerling – maar tegelijkertijd was het een interessante opportuniteit.

***

Zijn deelnames aan The Voice, het Eurovisiesongfestival en Danse avec les Stars hebben Loïc Nottet in elk geval geen windeieren gelegd. Hij werd een bekende kop in binnen- en buitenland. Maandelijks wordt bijna 600.000 keer naar zijn muziek geluisterd op Spotify. Hij doet daarmee beter dan andere recente Belgische deelnemers aan het Songfestival als Laura Tesoro (224.000), Blanche (250.000) en Tom Dice en Kato Callebaut, die als The Starlings aan zo’n 180.000 streams zitten.

En Nottets cijfers zullen alleen maar stijgen wanneer Sillygomania verschijnt. Op die nieuwe plaat pakt de 24-jarige Henegouwer uit met zijn bekende euforische europop, al solliciteert hij met het Franstalige Mr/Mme nu ook naar een plek tussen de chansonniers. ‘J’voudrais m’en aller / M’évader loin de tout, de ce monde de fous / Et partir je n’sais où’, klinkt het daarin nogal hard. ‘Op een avond ging het niet goed met mij. Ik heb pen en papier gepakt en alles neergeschreven dat ik had opgekropt’, legt Nottet uit.

Elders zing je: ‘There was a little boy. Too different to belong, too lonely to be strong.’ Is ook dat autobiografisch?

Nottet: Indirect wel. Ik begin zelden met de intentie om over mezelf te schrijven, maar achteraf blijkt de inhoud wel vaak persoonlijk. Ik heb moeite met het vinden van mijn plek in deze maatschappij. We zitten hier in een luxepositie – we kunnen doen wat we willen – maar dat heeft ook een keerzijde: ons overaanbod leidt tot moeheid, een ziekte van deze tijd. Ook ik lijd daar soms aan. Als je in een wereld leeft met onbeperkte mogelijkheden, wordt het moeilijker om de kleine dingen te appreciëren. Ça rend notre place difficile à trouver.

Je houdt niet vast aan één stijl. Met Mr/Mme, een ballade, ga je zelfs een compleet andere richting uit.

Nottet: Ik weet dat er artiesten zijn die volgens een formule muziek maken, wat de kans vergroot dat je een hit scoort, maar zo berekenend ga ik niet tewerk. Zoals ik daarnet zei: wanneer ik achter een idee sta, ga ik er vol voor. Mr/Mme is toevallig ontstaan. Nooit eerder had ik een tekst geschreven zonder te weten dat het een song zou worden, maar ik voelde dat ik iets speciaals in handen had.

Het is zeker niet al verdriet wat de klok slaat op Sillygomania. Het album gaat alle kanten uit. Ook verleiding komt regelmatig aan bod.

Nottet: Toen ik de nummers samenbracht, besefte ik dat het een eclectisch boeltje was, dus heb ik de songs onderverdeeld in vier categorieën: clown, charmeur, enfant en mélancolique. Dat geeft het geheel een extra dimensie, une touche de rêverie. Ik wil mij niet op één iets toespitsen, en storytelling is daar een interessant instrument voor.

Ik werk ook aan een boek. Ik heb altijd van verhalen gehouden zoals die van de gebroeders Grimm. Van kindsbeen heb ik een band met imaginaire vrienden onderhouden. (lacht) Ik heb veel verbeelding. Het is de bedoeling het verhaal van één personage dat in mijn hoofd rondspookt uit te werken. Door de omstandigheden is dat project nu wel op de lange baan geschoven.

Weet je na vijf jaar in het vak eigenlijk al welke plek je wilt innemen in de popwereld?

Nottet: (denkt na) Ik weet niet of ik altijd op de voorgrond zal willen treden. Ik zou graag voor anderen werken – artiesten helpen met beeldvorming, songwriting… Ik wil in elk geval blijven creëren, en niet enkel voor mezelf.

Bij je deelname aan het Eurovisiesongfestival werd je beschuldigd van plagiaat. Rhythm Inside was volgens sommigen een kopie van Lordes Royals. Heeft dat je in je eer gekrenkt?

Nottet:Niet echt. Ik sta nog steeds achter dat nummer. Ik heb nooit spijt gehad van mijn deelname. Meer nog, je l’ai adoré.

Je hebt dus geen heimwee naar vroeger, toen je nog geen ster was.

Nottet:Ik ben een huismuis. Ik blijf graag thuis internetten of tv kijken. Ik ben nooit een uitgaanstype geweest. Daar zijn nu wel meer obstakels dan vroeger, ja. Ik kan mij onmogelijk inschrijven voor danslessen zonder dat er naar mij zal worden gekeken. Is dat jammer? Ja, want dansen is mijn passie, maar een bekende kop hebben is heus niet het einde van de wereld.