Les Nuits Botanique komen stilaan op kruissnelheid en dat merk je ook aan de publieksopkomst. De tent, die in Brussel le Châpiteau heet, liep aardig vol voor twee bands die zich elk aandienden met een nieuwe cd onder de arm: Isbells met ‘Stoalin’ en Fanfarlo met ‘Rooms Filled With Light’.
DA GIG: Isbells en Fanfarlo in de Châpiteau tijdens Les Nuits Botanique op 15/5.
IN EEN ZIN: Twee totaal verschillende groepen die er helemaal voor gingen en ondanks hun onderlinge stilistische verschillen allebei een begeester(en)de indruk maakten.
HOOGTEPUNTEN: ‘Heart Attacks’, ‘One Day’, ‘Elation’, ‘Erase and Detach’ (Isbells). ‘Feathers’, ‘Lenslife’, ‘A Flood’ en ‘Tunguska’ (Fanfarlo).
DIEPTEPUNTEN: geen.
BESTE QUOTE van Simon Balthazar: “De vorige keer toen we hier speelden stond er meer volk buiten de zaal dan erin. Bedankt dus dat jullie vandaag met zovelen zijn.”
Isbells, de folkrockgroep van zanger en liedjesschrijver Gaëtan Vandewoude, is in Vlaanderen en ver daarbuiten al een begrip, maar in Franstalig België valt er best nog wat werk te verzetten. Een optreden als co-headliner tijdens Les Nuits is dus van onschatbaar belang om ook daar meer zichtbaarheid te verwerven. Maar zelfs voor wie het gezelschap al eerder aan het werk had gezien was het even wennen: twee van de oorspronkelijke leden waren inmiddels vervangen en er was een extra muzikant toegevoegd, waardoor Isbells nu als een kwintet op het podium stond.
Hoewel introspectie en meerstemmige samenzang in de songs nog altijd centraal stonden, was de sound van Isbells er rijker en potiger op geworden. Zo bleek Chantal Acda (zie ook True Bypass en sleepingdog) een absolute aanwinst, niet alleen omdat haar stem mooi met die van Vandewoude harmonieerde, maar ook omdat ze, naast akoestische gitaar, ook keyboards, melodica, marimba en xylofoon speelde. De van Marble Sounds bekende Gianni Marzo plukte het ene fraaie motiefje na het andere uit zijn elektrische gitaar, terwijl de andere bandleden, onder meer in ‘One day’, smaakvolle versieringen aanbrachten met trompet en ukulele.
De songs uit het onlangs verschenen ‘Stoalin’ waren zich tijdens de jongste optredens verder blijven ontwikkelen, hadden meer reliëf gekregen en klonken aanzienlijk dynamischer dan op de cd. Zo zorgde de elektronische percussie in ‘Elation’ voor extra drive. Ook tijdens het poppy ‘Heading For the Newborn’ en het bezwerende ‘Reunite’ (de enige overblijver uit het Isbells-debuut in de set) werd naar een hogere versnelling geschakeld. de groep stond met opvallend veel zelfvertrouwen op het podium en de teneur van de nummers varieerde van broeierig tot mijlerend, van introspectief tot uitgelaten. Vooral de manier waarop afsluiter ‘Erase and Detach’ in een climax uitmondde was groots: een bewijs dat Isbells, zeker op muzikaal vlak, niet meer voor buitenlandse collega’s als The Low Anthem hoeven onder te doen. Zeer overtuigend.
Fanfarlo
Dat laatste kon ook worden gezegd over de prestatie van Fanfarlo, een Londense band die zijn naam ontleent aan een novelle van Charles Baudelaire en in barokke indiepop met folkinvloeden grossiert. De stem van de Zweedse voorman Simon Balthazar houdt het midden tussen die van David Byrne en Win Butler van The Arcade Fire, maar ook Beirut en Architecture in Helsinki hebben op de sound van het vijftal hun stempel gedrukt. Wie door die oppervlakkige gelijkenissen heen luisterde, merkte tijdens Les Nuits echter vooral dat Fanfarlo uitstekende en inventief gearrangeerde songs in de aanbieding had. Die vielen niet alleen op door hun nerveuze en springerige ritmiek, maar ook door de uitgekiende samenzang, de zwierige vioolinterventies van de in ons land opgegroeide Cathy Lucas en de onstuimige trompetfrazen van Leon Beckenham.
‘Replicate’, ‘Tightrope’ en het even catchy als frivole ‘Feathers’ klonken tintelend en speels, ‘Lenslife’ was op een stuiterende Motownbeat gemonteerd en ook op de andere nummers uit het onlangs verschenen ‘Rooms Filled With Light’ viel weinig af te dingen. Zelfs wanneer het tempo even zakte, zoals in ‘A Flood’ of het zacht wiegende ‘Tunguska’, wist Fanfarlo moeiteloos de aandacht van de toeschouwers vast te houden. Behalve nieuw werk stonden er ook een paar oude bekenden op het menu: het door Balthazar en de toetsenspeelster a capella ingezette ‘Atlas’ bijvoorbeeld, geschreven voor de soundtrack van ‘The Twilight Saga’, of een handvol nummers uit ‘Reservoir’, het vier jaar oude debuut van de groep. Tot die categorie behoorden ‘Comets’, waarin de zanger bewees dat hij ook op saxofoon prima zijn mannetje kon staan, en publieksfavorieten zoals ‘I’m A Pilot’, ‘Harold T. Wilkins’ of het als laatste bis opgespaarde ‘The Walls Are Coming Down’.
Naar de geestdriftige reacties te oordelen, heeft Fanfarlo met zijn stilistisch veelzijdige, onweerstaanbare popsongs in ons land al een trouwe aanhang opgebouwd. “We’ll be back”, riep Simon Balthazar tot afscheid. En jawel, die mededeling werd alom op hoerageroep onthaald.
Dirk Steenhaut
SETLIST FANFARLO: Replicate / Tightrope / Feathers / I’m a Pilot / Lenslife / Comets / Deconstruction / Finish Line / Atlas / A Flood / Luna / Dig / Shiny Things / Harold T. Wilkins, or How to Wait for a Very Long Time // Tunguska / The Walls are Coming Down.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier