Interview met Smith & Burrows
Editors-frontman Tom Smith en (ex-Razorlight) Andy Burrows zijn niet vies van de kerstperiode. Getuige Funny Looking Angels, een kerstplaat met eigen werk en covers. ‘Ik gruwel van het woord kerstalbum.’
Kerstalbums worden doorgaans geserveerd door de Mariah Careys en de Justin Biebers van deze wereld. Tot de zanger van Editors en de ex-drummer van Razorlight zich in de glühwein storten. Als duo herstelt Smith & Burrows met Funny Looking Angels de eer van het kerstalbum, excuseer ‘winterse eindejaarsplaat’. En toch: “Als ik er elk jaar een moest schrijven, maak ik mezelf van kant.”
Zeg eens eerlijk, hoe dronken waren jullie toen dit idee tot stand kwam? Tom Smith: We zaten wel in de pub maar zover ik me kan herinneren waren we niet al te beschonken. Alleszins, ik toch niet. (grijnst) Andy misschien wel.
Andy Burrows: Ik beken. Ik had er hoogstwaarschijnlijk eentje te veel op, maar daar is wel mooi een album uit voortgekomen. (klinkt met zijn glas) Ik weiger me schuldig te voelen.
Een paar biertjes en jullie eindigen meteen bij een kerstalbum? Smith: Andy en ik speelden al langer met het idee samen wat te doen, we kennen elkaar nu al een tijdje. Toen ik een aantal covers voorstelde, bleek hij net hetzelfde te denken en hebben we een studio geboekt. Dat bleek uiteindelijk een zolderkamer in Hammersmith te worden.
Burrows: Kwam hij plots af met een eigen kerstnummer, ‘When the Thames Froze’. Zo serieus had ik het nu ook weer niet opgevat, maar vanaf dat moment ging de bal echt aan het rollen. Stond Tom daar de volgende dag met een hele hoop kerstversiering in zijn handen om de studio aan te kleden.
Smith: (onderbreekt hem) Dat gingen we toch voor onszelf houden? Bovendien gruwel ik een beetje van het woord kerstalbum. Denken de mensen meteen aan ‘Jingle Bells’ en ander smakeloos grut. Begrijp me niet verkeerd, het is zeker een plaat om tijdens de koude wintermaanden op te leggen, maar typisch kerst vind ik onze cd niet.
In de single gaan jullie alvast de iets minder vrolijke kant uit: “Goddamn this government. Will they ever tell me where the money went?” zing je daar. Smith: Elk goed kerstnummer weet te knipogen naar de slechte dingen.
Burrows: Schreef je die tekst niet tijdens de studentenprotesten?
Smith: Verleden jaar ja, toen de recessie iedereen raakte en de winkels toegingen. Normaal is het einde van het jaar een periode waarin veel wordt uitgegeven, maar op dat moment zaten heel wat mensen zonder geld. Dat in een tekst gieten was voor mij een manier om het nummer relevant te maken, maar tegelijk dat vrolijk-droevige accent erin te leggen.
Het album leverde jullie een platencontract op. Gaan jullie ons vanaf nu elk jaar verblijden met een kerstalbum, sorry, wintersfeer cd onder de boom? Smith: God nee! Als ik er elk jaar een moest schrijven, maakte ik mezelf van kant.
Burrows: (schudt het hoofd) Tom doet graag dramatisch. Gelukkig bevatte het contract geen speciale kerstclausule. Hoewel, ik zal de kleine lettertjes er thuis nog maar eens op nakijken.
Jullie verzamelden een heel pak covers. Hoe verliep de selectie? Burrows: Voornamelijk rommelen in het donker, er was geen vooropgesteld plan. Sommige nummers werden aangeraden door vrienden en sommige hadden we al samen gespeeld.
Smith: We wilden wel een manier vinden om ze anders te maken dan het origineel. De ziel van de jaren tachtig moest eruit. (tegen Andy) Ik blijf het wel jammer vinden dat onze versie van ‘Viva Las Vegas’ er niet op staat, man. Die was zo goed!
Had je hem er niet als hidden track op kunnen smokkelen? Smith: (barst in lachen uit) Na de donkere doem van onze kerstnummers? Tikkeltje te surrealistisch, vrees ik.
Burrows: Dan denken de luisteraars helemaal dat we gek geworden zijn.
Jullie zijn trouwens niet de enigen die een kerstalbum tevoorschijn toverden. Zijn er al plannen gemaakt voor een festivalletje de 25ste? Smith: De onze is wel de droevigste.
Burrows: Maar ook de beste.
Smith: Klopt, die andere zijn bagger dus wij headlinen!
Wat wensen jullie voor kerst dit jaar? Smith: Simpel, een grasmaaier.
Burrows: (spottend) Wie wenst er nu een grasmaaier?
Smith: Ik heb er een nodig, je hebt onze nieuwe tuin toch gezien? (tegen ons) Ik ben pas verhuisd en er zit een tuin aan het huis. (enthousiast) Stel je voor, een eigen stukje groen in Londen. Nu ja, hij is kleiner dan een park, maar groter dan een terras dus ik heb een grasmaaier nodig.
Burrows: Ik zou graag in Rosslyn blijven. Dat wens ik echt.
Smith: Je wilt er niet uitgezet worden, bedoel je.
Burrows: Ik hou van waar ik woon en ik zou het huis graag kopen, maar dat wilde ik net iets romantischer verwoorden. Dat heb je mooi verpest, Tom, bedankt.
Smith: (zucht) Je krijgt mijn deel van de winst, wener.
Lag dat maar onder onze kerstboom. Merry Christmas, heren! Smith & Burrows: And a happy New Year.
Tinne Strauven
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier