Inspiratieloze headliner zet domper op de pret van eerste Graspopdag

Graspop Metal Meeting stoof gisteren uit de startblokken. 3 dagen. 75 bands. 4 podia. De hoogtepunten van een sterke eerste dag, voor u gewikt en gewogen.

DA GIG: Dio Disciples, Main stage 14u40
IN EEN ZIN: The best of Dio, Black Sabbath & Rainbow go karaoke
HOOGTEPUNT: ‘Heaven and Hell’
DIEPTEPUNT: het gemis aan de soul van het origineel
FRAPPANT DETAIL de ietwat geconstipeerd ogende toetsenist
BESTE QUOTE “Goodnight Graspop!”. Zanger Ripper Owens heeft last van jetlag.
EN U? U kende uw klassiekers.

Dat het terrein van ’s lands grootste metalfestival elk jaar uitdeint, wordt snel duidelijk. Dio Disciples zit al een eind in zijn set als we na een voettocht van dik twintig minuten eindelijk postvatten voor de main stage. Een paar oudgedienden uit de band van de vorig jaar overleden Ronnie James Dio werken zich door de indrukwekkende back catalogue van hun Meester. Benaderde het the real thing? Nou, nee. Maar we hoorden een oprecht eerbetoon en meer dan verdienstelijke versies van Heaven and Hell, Holy Diver en de Rainbow-klassieker Long Live Rock ’n Roll. Als het aan ons lag – maar ja, wie zijn wij? – mocht dit gerust een paar plaatsen hoger op de affiche.


DA GIG: Angel Witch, Metal Dome 18u50
IN EEN ZIN: epische metal met laag kaasgehalte
DEED DENKEN AAN: ver vervlogen dagen met gepermanent haar
HOOGTEPUNT: ‘Sorceress’, ‘Dr. Phibes’, ‘Angel Witch’
EN U? U liet het ondanks uw jonge leeftijd niet aan uw hart komen, headbangen zou u!

Angel Witch miste tijdens vroege jaren tachtig nipt de boot richting succes, terwijl de Iron Maidens, Saxons en Def Leppards van deze wereld hen vrolijk toezwaaiden vanop het achterdek. Hun set in de Metal Dome bewijst het nochtans: de songs hàdden ze. Met recente toevoeging van ex-Carcassgitarist Bill Steer klinken songs als Sorceress, Baphomet en Angel Witch bovendien frisser dan ooit. Riffs met inhoud, dubbele gitaarloopjes, meebrulbare refreinen … le tout, quoi. Cult as fuck en verrotte aanstekelijk.



DA GIG: Watain, Marquee 1, 17u45
IN EEN ZIN: Satanische hoogmis stilt de honger van het Grote Beest DEED DENKEN AAN: de diepste krochten van de hel
HOOGTEPUNT: ‘Storm of the Antichrist’
DIEPTEPUNT: het gevecht van de geluidsman met de podiumsound tijdens de eerste nummers
BESTE QUOTE: This is the last song of the show. And it is the end of the world as we know it.

Zaaloptredens van het Zweedse Watain zijn een multisensorisch totaalconcept: de geur van rottende kadavers, dood en verderf waait je al tegemoet nog voor de eerste infernale noot weerklinkt. Op Graspop houdt de band het bij een visuele en auditieve aanslag op de zintuigen. Van onder een dikke laag corpsepaint jaagt de band zijn apocalyptische — edoch verrassend melodieuze en toegankelijke — teringherrie door de wild molenwiekende haardossen. Brandende drietanden, emmers bloed, omgekeerde kruisen: alle obligate stijlelementen voor een geslaagd blackmetalfeestje zijn er. Maar door spaarzaam om te springen met de muzikale clichés van het genre, zet de Watain de blackmetalpurist in zijn met geitenbloed besmeurde hempie. De versies van Sworn To The Dark, Satan’s Hunger en Total Funeral zijn dan ook veruit de beklijvendste brokken metal die we op de eerste Graspopdag horen..


DA GIG: Parkway Drive, Marquee 2, 22u15
IN EEN ZIN: beach boys met opblaasgolven
HOOGTEPUNT: ‘Boneyards’, ‘Sleepwalker’, ‘Romance is Dead’
BESTE QUOTE: ‘Dead in the wateueueueurggghhh!’
EN U? U keek niet op een blauiwe plek meer of minder

De Australische surfmetalcoreband verandert Marquee 2 in circle pit heaven voor het jonge grut. Technische riffs en breakdowns volgen elkaar in hoog tempo op. Brulboei Winston McCall voorop als volleerd volsmenner. He says jump, you say how high. De massa kolkt, tot ver voorbij de geluidstoren. Intens, spannend en vooral darn good fun.



Close but no cigar • Corrosion of Conformity zet een briesende, met vette southern grooves doorspekte crossoverset neer in Marquee 1.
• In de Metal Dome bewijzen de Noord-ieren van Sweet Savage waarom James Hetfield en Lars Ulrich van Metallica devoot voor hen op de knieën gaan. Het optreden wordt echter jammerlijk verziekt door een epilepsieverwekkende lichtshow.
• De perfecte singalongs van Volbeat op de Main Stage. Bovendien toont zanger Michael Poulsen zich een welopgvoed jongmens. Het doet deugd om voor één keertje niet als motherfucker aangesproken te worden.


De domper op de pret Scorpions op de Main Stage. Enkele schaarse lichtpuntjes ten spijt – Coast To Coast en The Zoo, recht uit de soundtrack van onze wonderjaren — verzanden de Teutoonse hardrocksenioren als snel in een inspiratieloze vertoning die het gewicht van een onooglijke videoshow en tonnen misplaatst vuurwerk met zich meetorst. Sting In The Tail? Precies, dat stéékt.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content