In première: Tin Fingers zit gevangen in een nostalgische tweestrijd op ‘Islandhead’

De alternatieve popband Tin Fingers keert terug naar traditionele, akoestische muziek met zijn nieuwe single ‘Islandhead’, een nummer over het ontvluchten van de realiteit.

Ontsnappen aan de realiteit is niet altijd zo’n slecht idee, volgens Felix Machtelinckx, zanger van de alternatieve popband Tin Fingers. Zeker niet in tijden als deze: de pandemie is nog niet helemaal passé, terwijl er alweer een oorlog is uitgebroken. ‘Het is een rare periode om in te leven, dus soms is het beter om eraan te ontsnappen.’ Die vluchtdrang brengt de band naar voor in hun nieuwe single Islandhead, samen met frontdame van Whispering Sons, Fenne Kuppens.

Terug naar het begin

Terwijl de band in vorige releases meer focuste op elektronische melodieën, keert hij nu terug naar het prille begin: traditionele nummers met akoestische instrumenten en zang. ‘We zoeken naar dat kleine, het intieme.’ Islandhead is een mooi voorbeeld van die ingetogen sound. Het nummer beschrijft hoe je een geliefde wil helpen, terwijl die zelf liever ontsnapt naar een eiland – ver weg van de realiteit – en niemand binnen laat in de vertrouwde bubbel van haar eigen gedachtes.

Felix’ vrouw was de grote inspiratiebron. ‘Toen de cultuursector zijn deuren sloot eind vorig jaar, kwam dat hard aan. Vooral mijn vrouw had moeite met de absurditeit van de situatie. Als choreografe kon ze haar werk niet meer delen. Tijdens zulke moeilijke momenten vlucht ze naar haar gedachtenwereld, weg van de werkelijkheid.

In vogelvlucht

Maar wat het nummer ooit was, is het nu niet meer. ‘Na een tijdje gaat een tekst z’n eigen leven leiden. Als ik het nummer nu hoor, denk ik aan het einde van moeilijke tijden, en aan een nieuw begin. Het nummer heeft dus een positievere betekenis gekregen.’

Hoe dat komt, kan te maken hebben met de manier waarop Felix nummers schrijft. Hij gebruikt een hele andere strategie dan vroeger. ‘In plaats van wekenlang aan iets te werken, en mezelf te forceren om iets af te maken, vertrouw ik nu meer op mijn gevoel. Wanneer iets veel betekenis heeft, kan ik me er volledig in smijten. Net zoals bij Islandhead: mijn vrouw gaf me zo veel inspiratie dat het nummer op een dag geschreven was. Dat is beter, want als ik te lang aan sleutel aan iets, valt het resultaat door mijn hoge verwachtingen altijd tegen. Het kan nooit zijn wat ik me erbij voorstelde.’

Na twee bandrepetities werd het nummer al opgenomen. Het lijkt misschien kort door de bocht, maar voor Tin Fingers levert die strategie mooie resultaten op. ‘Doordat we snel werken en niet veel tijd hebben om erover na te denken, klinkt het resultaat natuurlijker.’

Genderrollen onbewust omgedraaid

De band werkte voor Islandhead samen met Fenne Kuppens, de zangeres van de Belgische postpunkgroep Whispering Sons. ‘Die keuze was puur muzikaal. Ik zing hoog, en tijdens het schrijven vond ik dat het nummer wat zwaarte miste. Het leek me mooi om er een lagere vrouwenstem aan toe te voegen, waarop ik meteen aan Fenne dacht. Aan wie anders? Ze heeft zo’n bijzondere stem. Bovendien is mijn vrouw grote fan van Whispering Sons.’ (lacht)

Doordat Felix de hoge noten zingt, terwijl Fenne de lage op zich neemt, worden de genderrollen in dit nummer onbewust omgedraaid. ‘Dat was niet de bedoeling, ik vind dat we daar al voorbij zijn. Het voelt heel gewoon. Waarom zouden we zelfs moeten stellen dat een hoge stem vrouwelijk is en een lage stem mannelijk? Het zou gewoon moeten kunnen, zonder er een “ding” van te maken.’

Nostalgische tweestrijd

Omdat de band in de zomer een nieuw album zal opnemen, besloten ze om het nummer als single uit te brengen. ‘Het zal snel gaan. We willen elke dag een nummer opnemen, mixen in de avond, en de volgende dag aan een nieuw nummer beginnen. Islandhead lag al een tijdje aan de kant, waardoor het al niet meer binnen de sfeer van ons album zou passen. Daarom lossen we het nu als aparte single.’

De video is gemaakt door Jade Madoe, een Belgische filmmaker die woont en werkt in L.A. Ze maakt voornamelijk onderwaterbeelden van surfers, in een nostalgische sfeer. ‘Ik was meteen geïnspireerd toen ik haar beelden tegenkwam. Een vrouw die zwemt – of verdrinkt – toont de tweestrijd die we beschrijven in het nummer: vluchten of blijven. De zwart-witte kleur roept nog meer nostalgie op, en dat past perfect bij de ruis die je hoort in het nummer, waardoor je terechtkomt in een wereld van nostalgische tweestrijd.’